Christian Günther von Bernstorff

Christian Günther von Bernstorff
Data i miejsce urodzenia	3 kwietnia 1769 ; Kopenhaga
Data i miejsce śmierci	18 marca 1835 ; Berlin
	Minister spraw zagranicznych Danii
Okres	od 1797; do 1810
Poprzednik	Andreas Peter Bernstorff
	Minister spraw zagranicznych Prus
Okres	od 1818; do 1832
Poprzednik	Karl August von Hardenberg
Następca	Jean Pierre Frédéric Ancillon
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Christian Günther von Bernstorff (ur. 3 kwietnia 1769 w Kopenhadze, zm. 18 marca 1835 w Berlinie) – duński i pruski mąż stanu i dyplomata.

Życiorys

Służbę dyplomatyczną rozpoczął pod okiem ojca, którym był duński minister Andreas Peter Bernstorff (zm. 1797). Christian został w 1787 attaché przy reprezentancie Danii na sejmie w Szwecji.

W roku 1789 został sekretarzem misji dyplomatycznej w Berlinie, gdzie jego wuj ze strony matki Friedrich Leopold zu Stolberg-Stolberg był duńskim ambasadorem. Dzięki wpływom i naukom wuja Christian szybko został chargé d’affaires i w roku 1791 ministrem-plenipotentem. W 1794 został ambasadorem w Sztokholmie, gdzie pozostał do maja 1797 roku. W 1797 został wezwany do Kopenhagi, by pomóc choremu ojcu w rządzeniu państwem.

Gdy ojciec zmarł (21 VI 1797), został kolejnym po nim radca stanu i ministrem spraw zagranicznych. W 1800 został najważniejszym ministrem. Na czele MSZ stał do 1810 roku.

W 1811 ambasador w Wiedniu, gdzie pozostał do stycznia roku 1814, kiedy to rozpoczęła się walka z Napoleonem. Towarzyszył cesarzowi Franciszkowi I do Paryża.

Na Kongresie Wiedeńskim on i jego brat Joachim Frederik Bernstorff (1771-1835) reprezentowali Danię.

W 1817 roku został ambasadorem w Berlinie, podczas gdy jego brat Joachim Frederik Bernstorff pojechał w tym samym charakterze do Wiednia.

Od 1817 przeszedł na służbę Prus i (w 1818) został pruskim ministrem spraw zagranicznych.

Odznaczenia

1808 – Order Słonia^[1]
1801 – Krzyż Wielki Orderu Danebroga^[1]
1808 – Krzyż Srebrny Orderu Danebroga^[1]
1822 - Order Najwyższy Świętego Zwiastowania nadany przez Karola Feliksa króla Sardynii^[2]
1824 – hiszpański Order Złotego Runa^[3]
1825 – polski Order Orła Białego^[4]^[1]
holenderski Krzyż Wielki Orderu Lwa^[1]
węgierski Krzyż Wielki Orderu Świętego Stefana^[1]
neapolitański Krzyż Wielki Orderu Świętego Ferdynanda^[1]
weimarski Krzyż Wielki Orderu Sokoła Białego^[1]
hanowerski Krzyż Wielki Orderu Gwelfów^[1]
pruski Order Orła Czarnego^[1]
rosyjski Order Świętego Andrzeja^[1]
rosyjski Order Świętego Aleksandra Newskiego^[1]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Johann Heinrich Friedrich Berlien: Der Elephanten-Orden und seine Ritter. Kopenhaga: Berlingschen Officin, 1846, s. 121
↑ Federico Bona: I Cavalieri dell'Ordine Supremo del Collare o della Santissima Annunziata. [w:] Blasonario subalpino [on-line]. (wł.).
↑ Chevaliers de la Toison d'Or
↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 287.

Bibliografia

Encyclopædia Britannica Eleventh Edition.
J. Caro in Allgem. Deutsch. Biog. s. V.; also I-I. von Treitschke, Deutsche Geschichte (Leipzig, 1874-1894)

[jhf-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Johann Heinrich Friedrich Berlien: Der Elephanten-Orden und seine Ritter. Kopenhaga: Berlingschen Officin, 1846, s. 121

[order8-2] Federico Bona: I Cavalieri dell'Ordine Supremo del Collare o della Santissima Annunziata. [w:] Blasonario subalpino [on-line]. (wł.).

[3] Chevaliers de la Toison d'Or

[4] Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 287.

[1]

[2]

[3]

[4]