Przejdź do zawartości

Ciszyca (województwo świętokrzyskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ciszyca
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

sandomierski

Gmina

Koprzywnica

Liczba ludności (2019)

350[2]

Strefa numeracyjna

15

Kod pocztowy

27-660[3]

Tablice rejestracyjne

TSA

SIMC

0796499[4]

Położenie na mapie gminy Koprzywnica
Mapa konturowa gminy Koprzywnica, po prawej znajduje się punkt z opisem „Ciszyca”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Ciszyca”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Ciszyca”
Położenie na mapie powiatu sandomierskiego
Mapa konturowa powiatu sandomierskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Ciszyca”
Ziemia50°35′03″N 21°38′40″E/50,584167 21,644444[1]

Ciszycawieś sołecka[5] w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Koprzywnica[4][6].

Była wsią klasztoru cystersów koprzywnickich w województwie sandomierskim w ostatniej ćwierci XVI wieku[7]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

Integralne części wsi[4][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
0796507 Sperenda część miejscowości

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wieś Ciszyca w źródłach historycznych nosi nazwę: Cissycza, Ciszyca, Czischicza, Czisicza, Cziszicza i Czyschycza. Najstarsza poświadczona źródłowo wzmianka o wsi Ciszyca pochodzi z roku 1277[8]. W 1185 część wsi wraz z sąsiednimi Świężycami otrzymał klasztor koprzywnicki (darowizna Mikołaja Bogorii), ale jakieś działy w Ciszycy w 1284 miała także Kolegiata w Sandomierzu[8].

W drugiej połowie XIV wieku część Ciszycy należała do szlacheckich właścicieli: w 1363 na klasztornej części wsi, prawo dożywotniego użytkowania miał szlachetny Marcin, była to rola, zwana Wielkałąka (Wielka Łąka), w 1365 opat klasztoru benedyktynów w Sieciechowie toczył spór przed monarszym sądem nadwornym z plebanem (Markiem) ze Stężycy o jakiś źreb w Ciszycy; w 1382 klasztor koprzywnicki w drodze zamiany za wieś Lubzinę nabył część wsi Ciszyca od szlachetnych braci Pakosza i Mikołaja Bogoriów.

W XVI wieku opat koprzywnicki ze swojej części Ciszycy płacił podatek z 6 łanów od 12 kmieci i 2 ubogich komorników. W 1787 r. wieś miała 106 mieszkańców, w tym 14 Żydów[8].

W 1827 w Ciszycy było 13 domów i 117 mieszkańców. W 1884 wieś miała 15 domów i 114 mieszkańców, 202 morgi ziemi dworskiej i 114 mórg włościańskich. W 1929 r. wieś ta liczyła 28 domów i 145 mieszkańców. Na obrzeżach wsi (w pobliżu Wisły) znajdował się folwark Speranda, który miał 2 domy i 36 mieszkańców[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 18042
  2. Raport o stanie gminy w roku 2019. Stan ludności 31.12.2019 str. 14 [dostęp 2022-05-22]
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 167 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-04-18].
  5. Jednostki pomocnicze gminy Koprzywnica. Urząd Gminy Koprzywnica. [dostęp 2015-04-18].
  6. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-04-18]. 
  7. Województwo sandomierskie w drugiej połowie XVI wieku. ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1993, s. 113.
  8. a b c Ciszyca, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 341.
  9. Ciszyca, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 708.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  • Ciszyca