Conny Dachs

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Conny Dachs
ilustracja
Prawdziwe imię i nazwisko

Michael G. Konrad[1]

Data i miejsce urodzenia

13 grudnia 1963[1]
Georgsmarienhütte[1], Niemcy

Używane pseudonimy

Conny Dax, Connie Dax, Conny Crow, Cowny Dachs

Lata aktywności

1995–2021[2]

Narodowość

niemiecka[2]

Liczba filmów

548 jako aktor (za IAFD)[2]

Nagrody

Venus Award

Kolor włosów

czarny[3]

Kolor oczu

brąz[3]

Conny Dachs (ur. 13 grudnia 1963 w Georgsmarienhütte) – niemiecki aktor filmów pornograficznych[4].

Jego imię Conny pochodzi od jego nazwiska Konrad, a imię Dachs powstało podczas spotkania z Harrym S. Morganem. Pierwotnie planowane imię „Dax”, ale niektóre magazyny przemianowały je na „Dachs”. We wstępie do filmu Gina Wild – jetzt wird's schmutzig 4 (1999) jego imię jest wymienione jako Conny Dach[5].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Georgsmarienhütte w powiecie Osnabrück. Z wykształcenia technik reklamy, zaczynał swoją karierę zawodową jako animator[6] i aktor w Robinson Club. Został dostrzeżony podczas występu jako animator w wakacyjnym klubie na Fuerteventurze i w maju 1995 w Düsseldorfie został zatrudniony do filmu porno pt. Frywolny zajazd (Das frivole Gasthaus)[7]. Brał udział w różnych produkcjach teatralnych, imprezach i targach[8].

Występował regularnie jako moderator i główny aktor serialu porno Flirt uliczny (Straßenflirts), który był dystrybuowany na kasetach VHS i DVD. Fabuła ukazywała na ulicy kobiety lub pary, które Dachs namawiał na spontaniczny seks. Z podobną koncepcją Dachs można regularnie oglądać na kanale telewizyjnym Beate-Uhse.TV – część oferty płatnej telewizji Sky Deutschland. W przeciwieństwie do pornograficznych flirtów ulicznych, serial Flirt uliczny (Straßenflirts) był produkcją erotyczną, w której akt seksualny stał się jedynie aluzją.

Dachs próbował też swoich sił jako prezenter i piosenkarz po zakończeniu aktywnej kariery w branży porno. Już na początku lat 80. był aktywny muzycznie, m.in. śpiewał z punkowym zespołem Pattex z Osnabrücku. W październiku 2008 zaprezentował piosenkę „Das Leben ist ein Pornofilm (und jeder ist der Star)” (Życie to film porno (i każdy jest gwiazdą)) na targach Venus Berlin. Piosenka została też wykorzystana jako motyw przewodni w komediowym serialu internetowym Making of „Süsse Stuten 7” (2010)[9], gdzie wystąpił w roli kamerzysty Steve’a u boku Davida Bredina, Jörga Buttgereita i Tyry Misoux. W 2010 wydał album z muzyką szlagierową pt. Pop(P)?![10].

Na potrzeby kręcenia dramatu Nimfomanka (2013) w reżyserii Larsa von Triera Dachs pełnił funkcję dublera w kilku autentycznych scenach seksu[8]. Wystąpił w roli ofiary w jednym z odcinków reality show RTL Der Blaulicht Report (2015)[11]. Trafił też do obsady komedii krótkometrażowej Teuropa (2016).

We wrześniu i październiku 2021 zagrał w teatrze w Zurychu z wytatuowaną aktorką porno Katie Pears w sztuce Krótkie wywiady z paskudnymi ludźmi – 22 rodzaje samotności (Kurze Interviews mit fiesen Männern – 22 Arten der Einsamkeit) na podstawie opowiadań Davida Fostera Wallace’a[12][13][14].

Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]

Rok Nagroda Kategoria Produkcja Rezultat
1998 Venus Award Najlepszy aktor[15] Wygrana
2003 Najlepszy aktor[16] Wygrana
2004 Nagroda Jury: Najlepszy erotyczny program telewizyjny[17] Lust Pur Mit Conny Dax (2004) Wygrana
European X Award (Bruksela) Najlepszy aktor (Niemcy)[18] Wygrana
2006 Eroticline Award Najlepszy niemiecki aktor porno[19] Wygrana
2007 Najlepszy gospodarz w seks–telewizji[20] Wygrana
2013 Nagroda Fanów: Najlepszy aktor[21] Nominacja
2014 Nagroda Fanów: Najlepszy aktor[2] Nominacja
2016 Najlepsza moderator w seks–telewizji[2] Wygrana

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Conny Dachs w bazie IMDb (ang.)
  2. a b c d e Conny Dachs w serwisie IAFD
  3. a b Conny Dachs w serwisie Adult Film Database
  4. Conny Dachs w bazie Filmweb
  5. Interview mit Conny Dachs. 16Bars.de, 2005-08-20. [dostęp 2023-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-05)]. (niem.).
  6. Horst Galuschka: Conny Dachs – Der 42–jährige Osnabrücker beweist als Pornodarsteller seit langem großes Stehverm. Imago, 2006-10-12. [dostęp 2023-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-06)]. (niem.).
  7. Conny Dachs: So wurde dieser Mann zum Erotikdarsteller. Casting Academy. [dostęp 2023-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-05)]. (niem.).
  8. a b Sebastian Dalkowski: Der letzte seiner Art. „Frankfurter Allgemeine Zeitung”, 2013-05-06. [dostęp 2023-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-05)]. (niem.).
  9. Making of Süße Stuten 7 (Webserie), serial, 2009. Crew United. [dostęp 2023-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-05)]. (niem.).
  10. Conny Dachs w bazie Discogs.com (ang.)
  11. Conny Dachs bei #Blaulichtreport. Twitter. [dostęp 2023-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-05)]. (niem.).
  12. Paulina Socha-Jakubowska: Netflix szkoli dwie Polki. Będą koordynować sceny seksu. Szustow: „Nie jestem strażniczką moralności”. „Wprost”, 2021-10-09. [dostęp 2023-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-06)]. (pol.).
  13. Kurze Interviews mit fiesen Männern – 22 Arten der Einsamkeit. Schauspielhauses. [dostęp 2023-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-05)]. (niem.).
  14. Daniele Muscionico: Sex auf der Bühne! Muss das sein?. Tagblatt, 2021-09-19. [dostęp 2023-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-05)]. (niem.).
  15. Tod Hunter: 1998 Venus Awards Announced. AVN.com. [dostęp 2023-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-05)]. (ang.).
  16. Tim Connelly: Private and Americans Win Big at Venus Fair. AVN.com, 2003-10-22. [dostęp 2023-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-05)]. (ang.).
  17. Venus Awards Winner 2004. Venus-Berlin.com. [dostęp 2023-03-05]. (ang.).
  18. Festival De L’Erotisme und European-X-Awards 2004. German-Adult-News.com. [dostęp 2023-03-29]. (niem.).
  19. EroticLine und GAY eLine-Awards 2006. German Adult News. [dostęp 2023-03-05]. (niem.).
  20. EroticLine und GAY eLine-Awards 2007. German Adult News. [dostęp 2023-03-05]. (niem.).
  21. Nominations Announced for Germany's 2013 Erotic Lounge Awards. AVN.com, 2013-11-26. [dostęp 2023-03-05]. (ang.).