Fuerteventura
28°25′57″N 14°00′11″W/28,432500 -14,003056 Fuerteventura | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wspólnota autonomiczna | |
| Akwen | |
| Powierzchnia |
1659,74 km² |
| Najwyższy punkt |
Pico de la Zarza 807 m n.p.m. |
| Populacja (2018) • liczba ludności • gęstość |
|
Położenie na mapie Oceanu Atlantyckiego  | |
| 28°25′57″N 14°00′11″W/28,432500 -14,003056
| |
 Fuerteventura na mapie archipelagu | |
Fuerteventura – należąca do Hiszpanii wyspa na Oceanie Atlantyckim, będąca częścią archipelagu Wysp Kanaryjskich. Leży nieopodal północno-zachodnich wybrzeży Afryki, wraz z całym archipelagiem zaliczana jest do Makaronezji[1]. Razem z wyspami Lanzarote i Gran Canaria tworzy prowincję Las Palmas. Powierzchnia wyspy wynosi 1659,74 km², zamieszkuje ją 113 275 osób (2018).
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Według części źródeł nazwa wyspy została utworzona przez ekspedycję Jeana de Béthencourt, który na Fuerteventurze po raz pierwszy trafił na znaczący opór ludności i był zmuszony ściągać z Hiszpanii posiłki do jej podboju. Nazwa pochodzi z ojczystego dla Béthencourta języka francuskiego i oznacza „mocną przygodę” (fr. forte aventure)[2]. Inne tłumaczenie wskazuje na pochodzące z języka hiszpańskiego określenie odnoszące się do silnych wiatrów wiejących na wyspie (hiszp. fuerte – mocny, viento – wiatr)[3].
Historia wyspy[edytuj | edytuj kod]
Prawdopodobnie pierwsi osadnicy trafili na wyspę z terenu Afryki Północnej. Słowo Mahorero (Majorero) albo inaczej Maho, jest wciąż używane do określania mieszkańców wyspy. Wyraz ten wywodzi się od antycznego słowa „mahos” znaczącego tyle co buty zrobione z koźlej skóry, które nosili rodowici mieszkańcy wyspy. Guanczowie mieszkali w jaskiniach i posiadali cechy ludzi z basenu Morza Śródziemnego. W antyku wyspa posiadała inną nazwę – „Planaria”. Wynikało to z charakterystycznego ukształtowania powierzchni wyspy. W XI w. p.n.e. na Fuerteventurę oraz Lanzarote przybyły statki Fenicjan. Rzymski pisarz Pliniusz Starszy w swoim dziele „Historia naturalna” po raz pierwszy wspominał o Wyspach Szczęśliwych.
Portugalscy i hiszpańscy handlarze niewolników i poszukiwacze skarbów pod koniec XIV i na początku XV wieku wykazywali duże zainteresowanie wyspą. W 1405 roku francuski zdobywca Jean de Béthencourt najechał wyspę i nadał swoje imię ówczesnej stolicy wyspy Betancurii. W 1492 roku Wyspy Kanaryjskie były ostatnim miejscem postoju Krzysztofa Kolumba przed wyruszeniem w podróż na zachód.
W 1835 roku stolicą wyspy zostało Puerto del Rosario. W 1852 roku wyspa stała się miejscem wolnego handlu, dzięki Izabeli II Hiszpańskiej.
W 1927 roku Fuerteventura, razem z Lanzarote, stała się częścią prowincji Gran Canaria. W latach 40. XX wieku na wyspie powstało lotnisko, natomiast w latach 60. na wyspie pojawili się pierwsi turyści, powstało aktualne lotnisko, zaczęto budować hotele i infrastrukturę turystyczną. W 2009 roku wyspę uznano za rezerwat biosfery UNESCO.
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Informacje ogólne[edytuj | edytuj kod]
Fuerteventura zajmuje powierzchnię 1659,74 km². Wyspa wchodzi w skład hiszpańskiej prowincji Las Palmas i dzieli się na 6 regionów:
- Antigua
- Betancuria
- La Oliva (do regionu zaliczamy także małą wyspę Islote de Lobos)
- Pájara
- Puerto del Rosario
- Tuineje
To druga co do wielkości wyspa archipelagu, znajduje się 97 kilometrów od wybrzeża Afryki. Fuerteventura posiada najdłuższą linię brzegową i naturalne, szerokie plaże (jest ich ponad 150). Najsłynniejszą z nich jest pokryta białym piaskiem Playa de Sotavento de Jandia, na której corocznie odbywają się międzynarodowe zawody zaliczane do pucharu świata w windsurfingu[4].
Klimat[edytuj | edytuj kod]
Klimat panujący na wyspie jest bardzo suchy. Czasami w okresie wiosennym na Fuerteventurze występują burze piaskowe niosące piasek zwany kalima znad Sahary.
Latem temperatura na wyspie rzadko spada poniżej 25 °C, często przekracza 30 °C.
Geologia[edytuj | edytuj kod]
Fuerteventura jest najstarszą wyspą wchodzącą w skład Wysp Kanaryjskich – powstała 21 milionów lat temu. Najwyższy szczyt to Pico de la Zarza (807 m n.p.m.) położony w południowo-zachodniej części wyspy. Dominuje pustynny krajobraz, wraz z masywem wulkanicznym.
Roślinność[edytuj | edytuj kod]
Fuerteventura posiada zróżnicowaną szatę roślinną, na wyspie rośnie wiele endemicznych gatunków[5]. Na Fuerteventurze możemy znaleźć lokalne gatunki: woskownicy, chruściny (Arbutus canariensis) oraz ostrokrzewu. Do kolejnych roślin endemicznych zaliczamy między innymi: argyrantemę krzewiastą, eonium oraz sosnę kanaryjską (Pinus canariensis).
Daktylowiec kanaryjski (Phoenix canariensis) jest natomiast rośliną, którą można spotkać także poza Wyspami Kanaryjskimi.
Główne miasta[edytuj | edytuj kod]
Czas lokalny[edytuj | edytuj kod]
Zimą obowiązuje czas UTC±00:00, latem czas UTC+01:00, czyli czas lokalny na wyspie (oraz na całym archipelagu) jest taki sam, jak w Wielkiej Brytanii, Irlandii i Portugalii (z wyłączeniem Azorów). Osoby przybywające z Polski przestawiają zegarki o 1 godzinę wstecz.
Gospodarka[edytuj | edytuj kod]
Główny dochód mieszkańców wyspy to turystyka. Dość dobrze rozwinięte jest także rybołówstwo, uprawa warzyw i owoców oraz produkcja miejscowego sera, robionego z mleka fuerteventurskich kóz. Główne ośrodki turystyczne to Corralejo, Costa Calma, Morro Jable oraz Caleta de Fuste.
Waluta[edytuj | edytuj kod]
Na wyspie walutą jest euro, tak samo jak w Hiszpanii, w skład której wchodzi wyspa. Jest to jedno z miejsc, które – leżąc geograficznie poza Europą – ma euro jako swoją główną walutę.
Flaga[edytuj | edytuj kod]
Flaga wyspy jest zielona po lewej stronie i biała po prawej stronie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Robert Machowski, Mariusz Rzętała. Teneryfa i La Gomera – wyspy przyrodniczych osobliwości dla geografów. „Z badań nad wpływem antropopresji na środowisko”. 12, s. 139–143, 2011. ISSN 1895-6777.
- ↑ Ernest Kowalczyk. Wyspy (Nie)szczęśliwe. „Mówią Wieki”. 9/2011 (620), s. 33. Bellona SA. ISSN 1230-4018. (pol.).
- ↑ l, Fuerteventura – Wyspy Kanaryjskie – Przewodnik po Hiszpanii [online], hiszpania-apartamenty.pl [dostęp 2016-09-13].
- ↑ Fuerteventura24.pl. [dostęp 2021-06-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-21)].
- ↑ Na Wyspach Kanaryjskich występuje ok. 1800 roślin rodzimych. Jest to połowa wszystkich roślin wysp.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Machowski, Mariusz Rzętała. Teneryfa i La Gomera – wyspy przyrodniczych osobliwości dla geografów. „Z badań nad wpływem antropopresji na środowisko”. 12, s. 139–143, 2011. ISSN 1895-6777.
- Paul Murphy, Wyspy Kanaryjskie, Hanna Faryna-Paszkiewicz (tłum.), Magda Iwińska (tłum.), Warszawa: Wiedza i Życie, 2003, ISBN 83-7184-174-4, OCLC 749346602.
- Wyspy Kanaryjskie. Przewodnik i mapa, Andy Gravette, Konemann, 2000, ISBN 3-8290-3462-8.
- Klub roślinnych osobowości artykuł Wiedzy i życia, nr 6/2007, ISSN 0137-8929.