Cyklaminian sodu

Cyklaminian sodu
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	N-cykloheksylosulfaminian sodu
	Inne nazwy i oznaczenia
farm.	Natrii cyclamas
inne	E952
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C6H12NNaO3S
Masa molowa	201,22 g/mol
Wygląd	biały krystaliczny proszek lub bezbarwne kryształy, bez zapachu lub o bardzo słabym zapachu
	Identyfikacja
Numer CAS	139-05-9
PubChem	23665706
SMILES
	C1CCC(CC1)NS(=O)(=O)[O-].[Na+]
InChI
	InChI=1S/C6H13NO3S.Na/c8-11(9,10)7-6-4-2-1-3-5-6;/h6-7H,1-5H2,(H,8,9,10);/q;+1/p-1
	InChIKey
	UDIPTWFVPPPURJ-UHFFFAOYSA-M
Właściwości
	Rozpuszczalność w wodzie
	186 g/l (20 °C)
	w innych rozpuszczalnikach
	etanol: trudno
Temperatura rozkładu	265 °C
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2023-09-04]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Substancja nie jest klasyfikowana jako; niebezpieczna według kryteriów GHS; (na podstawie podanej karty charakterystyki).
Numer RTECS	GV6950000
Dawka śmiertelna	LD50 15,25 g/kg (szczur, doustnie)
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Cyklaminian sodu, E952 – organiczny związek chemiczny z grupy cyklaminianów, sól kwasu cyklaminowego i sodu. Jest sztuczną substancją słodzącą 30 razy słodszą od sacharozy (cukru spożywczego)^[4].

Związek ten został odkryty w 1937 roku przez doktoranta Uniwersytetu Illinois, Michaela Svedę. Podczas pracy w laboratorium nad syntezą preparatu przeciwgorączkowego odłożył na blat stołu papierosa, a gdy podniósł go z powrotem do ust, poczuł słodki smak^[5].

Cyklaminian jest substancją zabronioną w Stanach Zjednoczonych od 1969 roku, kiedy to opublikowano raporty o możliwości wywoływania przez niego uszkodzeń wątroby, raka pęcherza moczowego i deformacji płodu^[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Sodium cyclamate, [w:] PubChem, United States National Library of Medicine, CID: 23665706 [dostęp 2023-09-04] (ang.).
↑ ^a ^b Farmakopea Polska VIII, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491, ISBN 978-83-88157-53-0 .
↑ ^a ^b ''N''-Cykloheksylosulfaminian sodu, karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, Merck, numer katalogowy: 71440 [dostęp 2023-09-04] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ Podręczny słownik chemiczny, RomualdR. Hassa (red.), JanuszJ. Mrzigod (red.), JanuszJ. Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 82, ISBN 83-7183-240-0 .
↑ LeslieL. Kaufman LeslieL., Michael Sveda, the Inventor Of Cyclamates, Dies at 87, „The New York Times”, 21 sierpnia 1999 [dostęp 2023-09-04] (ang.).
↑ Center for Science in the Public Interest: Chemical Cuisine. [dostęp 2014-01-10]. (ang.).

[PubChem-1] Sodium cyclamate, [w:] PubChem, United States National Library of Medicine, CID: 23665706 [dostęp 2023-09-04] (ang.).

[FP8-2] Farmakopea Polska VIII, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491, ISBN 978-83-88157-53-0 .

[SA-3] ''N''-Cykloheksylosulfaminian sodu, karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, Merck, numer katalogowy: 71440 [dostęp 2023-09-04] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)

[psc-4] Podręczny słownik chemiczny, RomualdR. Hassa (red.), JanuszJ. Mrzigod (red.), JanuszJ. Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 82, ISBN 83-7183-240-0 .

[Sveda-5] LeslieL. Kaufman LeslieL., Michael Sveda, the Inventor Of Cyclamates, Dies at 87, „The New York Times”, 21 sierpnia 1999 [dostęp 2023-09-04] (ang.).

[CSPI-6] Center for Science in the Public Interest: Chemical Cuisine. [dostęp 2014-01-10]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]