Czesław Majorek (pedagog)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czesław Majorek
Ilustracja
Czesław Majorek w Buenos Aires
Data i miejsce urodzenia

28 września 1938
Pleśna

Data i miejsce śmierci

29 września 2002
Tarnów

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia wychowania
Doktorat

1968

Habilitacja

1975

Profesura

1997/1998

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Czesław Majorek (ur. 27 września 1938 w Pleśnej[1], zm. 29 września 2002 w Tarnowie[1]) – polski historyk i pedagog, prof. dr hab. nauk humanistycznych o specjalności dydaktyka historii, historia oświaty i wychowania[2], profesor zwyczajny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Pleśnej nieopodal Tarnowa, gdzie ukończył edukację na poziomie podstawowym. Naukę kontynuował w Liceum Pedagogicznym w Tarnowie, by ukończyć je w roku 1956[1]. Od 1956 do 1958 pracował jako nauczyciel w szkole podstawowej w Szczecinie[1]. W latach 1958–1960 był słuchaczem Studium Nauczycielskiego w Gorzowie Wielkopolskim, gdzie obrał historię jako główny kierunek studiów. W 1960 podjął studia pedagogiczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku, które ukończył w roku 1963[1][3]. Po zakończeniu studiów przez rok pracował w szkole budowlanej w Tarnowie[1].

Od roku 1964 kontynuował edukację w WSP w Krakowie, której uwieńczeniem było uzyskanie w 1968 stopnia doktora nauk humanistycznych na podstawie rozprawy doktorskiej System kształcenia nauczycieli szkół ludowych w Galicji doby autonomicznej 1871–1914[4]. Stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii wychowania i nauki oraz dydaktyki historii oraz wychowania obywatelskiego uzyskał w roku 1975, w oparciu o zaprezentowaną rozprawę habilitacyjną „Książki szkolne Komisji Edukacji Narodowej”[5][3].

Prowadzona w WSP w Krakowie (obecnie Uniwersytet Pedagogiczny) działalność dydaktyczna i naukowa, zaowocowała uzyskaniem w roku 1986 tytułu naukowego profesora nadzwyczajnego[2][3], a w roku 1997 bądź 1998 profesora zwyczajnego[3][5].

Dorobek naukowy Czesława Majorka obejmuje 6 prac monograficznych, do których zalicza się 3 książki autorskie. Ponadto pozostawił 226 rozpraw, artykułów naukowych, sprawozdań i recenzji, 3 podręczniki dydaktyki historii, 1 wydawnictwo źródłowe oraz 15 opracowań redakcyjnych[3]. Prace naukowe publikował w językach: polskim, angielskim, węgierskim, niemieckim, serbskim, rosyjskim, bułgarskim, hiszpańskim i katalońskim[6].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Imię prof. Czesława Majorka nosi Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych w Ryglicach[7].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • System kształcenia nauczycieli szkół ludowych w Galicji doby autonomicznej 1871–1914 (1971)[8]
  • Książki szkolne Komisji Edukacji Narodowej (1975)[8]
  • Projekty reform szkolnictwa ludowego w Galicji (1980)[8]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Nowarski 2003 ↓, s. 311.
  2. a b Prof. dr hab. Czesław Majorek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2018-06-13].
  3. a b c d e Ewa Lubaś, Odeszli [online], wsp.krakow.pl [dostęp 2018-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2003-03-18].
  4. Nowarski 2003 ↓, s. 311-313.
  5. a b Nowarski 2003 ↓, s. 312.
  6. Kiryk, Hampel i Pietrzkiewicz (red.) 2006 ↓, s. 319.
  7. Strona szkoły [online], Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych w Ryglicach [dostęp 2018-06-13].
  8. a b c Nowarski 2003 ↓, s. 314.
  9. a b c d Nowarski 2003 ↓, s. 315.
  10. Kiryk, Hampel i Pietrzkiewicz (red.) 2006 ↓, s. 320.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]