Dangiel
Dangiel (Dangiel I, Danigel) – polski herb szlachecki z nobilitacji.
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:
W polu zielonym owalna tarcza srebrna, na niej, na takimże pasie dwa liście winne. W szczycie hełmu trzy pióra strusie. Labry: czerwone, podbite złotem[1][a][b].
Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]
Według Ostrowskiego herb nadany pierwotnie rodzinie Dangiel w 1498 przez Władysława II Jagiellończyka. Rodzina miała następnie osiąść pod Krakowem i wygasnąć w XVII wieku. Herb powtórnie nadany Tomaszowi Michałowi Dangielowi, przemysłowcowi warszewskiemu, w 1790 (dyplom z 19 czerwca 1792)[2].
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Jeden ród herbownych (herb własny):
Dangiel.
Według Adama Bonieckiego, herbem tym miał się również posługiwać ród Domeyków (w tym Ignacy Domeyko)[3]. Jednakże Seweryn Uruski pisze, że rodzina ta używała odmiany herbu, podobnej do herbu Dangiel II ze skosem zamiast pasa[4]. Ponadto, nie wiadomo w jaki sposób rodzina inna niż Danglowie miałaby wejść w posiadanie tego herbu.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ilustracja w herbarzu przedstawia złote liście, a w opisie brak wzmianki o złotych liściach
- ↑ Adam Boniecki: Herbarz Polski. T. 4. 1901, s. 76. liście winne są złote
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nikołaj Iwanowicz Pawliszczew: Herbarz rodzin szlacheckich Królestwa Polskiego. 1853, s. 139.
- ↑ Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. 1906, s. 52.
- ↑ Adam Boniecki: Herbarz Polski. T. 4. 1901, s. 374.
- ↑ Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz szlachty polskiej. T. 3. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1904, s. 223.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Herb Dangiel z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
| Herby | |
|---|---|
| Elementy herbu | |
| Oznaki godności | |
| Inne | |
| Działy heraldyki |
