Przejdź do zawartości

Dawid z Menevii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Święty
Dawid
biskup
Ilustracja
Święty Dawid
Miejsce urodzenia

Menevia

Data i miejsce śmierci

1 marca 589
Pembroke

Czczony przez

wspólnotę anglikańską
Kościół katolicki
Cerkiew prawosławną

Kanonizacja

1120
przez Kalikst II

Wspomnienie

1 marca, 14 marca

Atrybuty

gołębica

Patron

Walii

Szczególne miejsca kultu

Katedra św. Dawida w St David's

Katedra św. Dawida w St David’s
Flaga świętego Dawida.

Święty Dawid, wal. Dewi Sant, cs. Swiatitiel Dawid, jepiskop Uelskij (ur. w St David’s w Walii, wal.Tyddet, zm. 1 marca ok. 589 w Pembroke) – chrześcijański święty, biskup walijski, patron Walii, członek najstarszego ruchu monastycznego Kościoła Zachodniego (monastycyzm celtycki/iroszkocki), założyciel monasteru w Menevii (obecnie diecezja Menevia) i klasztoru w Pembroke.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Dawid żył w VI wieku. Zgodnie z legendą był synem wodza Santy z Cardigan i Nony. Urodził się w St David’s, w ówczesnej Menevii. Na temat jego życia zachowało się bardzo niewiele informacji. Zmarł w 589 lub 601 roku.

Najwcześniejszy żywot św. Dawida spisał około 1090 roku Rhygyvarch, biskup St David’s.

Dawid (w Walii znany pod imieniem Dewi) początkowo był mnichem. Założył monaster w Menevii (obecnie St David’s), którego został przełożonym. Później przyczynił się do powstania kilkunastu innych klasztorów. Wprowadził tam podobno bardzo surową regułę nawiązującą do tej, według której żyli mnisi Pustyni Egipskiej. Jego zasługi w głoszeniu wiary chrześcijańskiej były tak duże, iż został wybrany biskupem w Menevii. Do legend należy zaliczyć przypisanie odbycia konsekracji w Jerozolimie, do której trafił jako pielgrzym.

Działał głównie w południowo-zachodniej części Walii, gdzie wzniesiono najwięcej świątyń mu poświęconych, a jego imieniem nazwano najwięcej miejscowości. Wywarł znaczący wpływ na rozwój monastycyzmu w Walii, gdzie miał wielu uczniów. Zmarł ok. 589 roku w najstarszym założonym przez siebie klasztorze.

Do jego grobu pielgrzymowało wielu angielskich królów.

Został kanonizowany (w formie translacji) w 1120 r. przez papieża Kaliksta II[a].

Już w XII wieku święty Dawid został uznany za patrona Walii.

Jego imię nosi wiele kościołów w Walii. Wspomnienie liturgiczne w Kościele rzymskokatolickim i anglikańskim obchodzone jest w dzienną rocznicę śmierci (w Walii ma rangę uroczystości).

Wyznawcy prawosławia wspominają go 14 marca według kalendarza gregoriańskiego.

Atrybutem św. Dawida jest gołębica.

  1. Przez ponad tysiąc lat formalnym aktem kanonizacyjnym była translacja (przeniesienie) ciała świętego z miejsca pierwotnego pochówku, gdzie został złożony zanim rozwinął się kult, do miejsca bardziej szacownego (osobna kaplica, kościół, najczęściej w pobliżu ołtarza, umieszczenie ciała (relikwii) w relikwiarzu eksponowanym najczęściej w prezbiterium lub na głównej osi kościoła). Kanonizacje przeprowadzane w formie translacji były w gestii lokalnych biskupów aż do końca XII wieku.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]