Deciusz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Deciusz (Decjusz, Dycz, Decius) – polski herb szlachecki z nobilitacji. Według Juliusza Karola Ostrowskiego jest to odmiana herbu Topór[1].

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Tarcza czwórdzielna w krzyż, z polem sercowym.

W polach I i IV, czerwonych, topór srebrny.

W polach II i III, dzielonych w słup, z lewej srebrnych, z prawej czerwonych, orzeł dwugłowy, czarny.

W polu V, dzielonym w pas, od góry złotym, od dołu czarnym, sierp srebrny.

W klejnocie sierp srebrny między dwoma skrzydłami orlimi złoto-czarnymi w pas.

Barwy labrów nieznane.

Ostrowski podaje orła dzielonego w słup, czerwono-srebrnego. Taką wersję zdaje się popierać wizerunek herbu cesarskiego Tęczyńskich, udzielonego Decjuszowi, gdzie orły są czerwono-srebrne[1].

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Herb z nobilitacji Justa Ludwika Decjusza. Pierwotnie, Decjusz otrzymał herb od cesarza Maksymiliana w 1519. Następnie, Decjusz, jako sekretarz królewski, otrzymał polską nobilitację 29 czerwca 1531, przy okazji której dołączono herb cesarski TęczyńskichTopór udostojniony orłami[2].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Decius – Deciusz – Decjusz.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897, s. 55.
  2. Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 52. ISBN 83-7181-217-5.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]