Dekanat Żory
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba |
Żory, parafia św.Ap.Filipa i Jakuba |
| Data powołania |
XIII/XIV w. |
| Archidiecezja | |
| Dziekan |
ks. Stanisław Gańczorz[1] |
| Wicedziekan |
ks. Krzysztof Lala[1] |
| Ojciec duchowny |
ks. Eugeniusz Góra |
| Dane statystyczne | |
| Liczba wiernych |
64 100 osób |
| Liczba kapłanów • w tym diecezjalnych • w tym zakonnych |
|
| Liczba parafii |
10 |
Dekanat Żory – jeden z 37 dekanatów katolickich w archidiecezji katowickiej.
W jego skład wchodzą następujące parafie:
- Parafia św. Jadwigi Śląskiej w Baranowicach (Żory)
- Parafia Matki Bożej Częstochowskiej w Kleszczowie (Żory)
- Parafia św. Brata Alberta na Kleszczówce (Żory)
- Parafia św. Józefa Robotnika w Osinach (Żory)
- Parafia NMP Matki Kościoła w Rogoźnej (Żory)
- Parafia Niepokalanego Serca NMP w Rowniu (Żory)
- Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Roju (Żory)
- Parafia Świętych Apostołów Filipa i Jakuba w Żorach
- Parafia Miłosierdzia Bożego w Żorach
- Parafia św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Żorach
Historia[edytuj | edytuj kod]
Archiprezbiterat (odpowiednik dekanatu w dawnej diecezji wrocławskiej) w Żorach był jednym z dwunastu na jakie w średniowieczu dzielił się archidiakonat opolski diecezji wrocławskiej.
W sprawozdaniu z poboru papieskiej dziesięciny sporządzonym przez Galharda z Cahors w latach 1335-1342 wymieniono 7 jego parafii[2][3]: Bzie (Goltmansdorff), Pielgrzymowice (Peregrini), Godów (Gdow), Rybnik (Ribnicz), Boguszowice (Boguslavicz), Dębieńsko (Dambin), Birkindorf (najpewniej Brzezie – dzielnica Raciborza)[4]. Z pewnością nie wymienione zostały wszystkie wówczas istniejące, a tylko te parafie, które wcześniej nie uiściły papieskiej dziesięciny[5].
Według kolejnego zachowanego sprawozdania z poboru świętopietrza, tym razem sporządzonego przez archidiakona opolskiego Mikołaja Wolffa w 1447 na dekanat żorski składały się następujące parafie[6]: Żory (Zarn), Wodzisław (Loslaw), Rybnik (Reybnik), Pszów (Pschw), Krzyżowice (Creyschdorff), Godów (Godaw), Bzie (Goltmansdorff), Jedłownik (Gedlaw), Połomia (Polom), Mszana (Mischna), Rogów (Rogaw), Jastrzębie (Hermansdorff), Gorzyce (Bestimdorff), Szeroka (Tunsdorff), Boguszowice (Boguschowicz), Bełk (Belk), Pielgrzymowice (Pilgremsdorff), Pawłowice (Pawlowicz), Dębieńsko (Dambensko), Brzezie (najpewniej Brzezie), Skrzyszów (Krischaw), Warszowice (Varschowicz), Moszczenica (Mostnicz), Radziejów (Popielów) (Radzcow), Leszczyny (Leschczina).
Jako pierwszy od dekanatu żorskiego oddzielił się dekanat wodzisławski, stało się to jeszcze w XVI w.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Dekanat Żory. Kuria Metropolitalna w Katowicach. [dostęp 2014-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-05)].
- ↑ Jan Ptaśnik: Monumenta Poloniae Vaticana T.1 Acta Camerae Apostolicae. Vol. 1, 1207-1344. Cracoviae: Sumpt. Academiae Litterarum Cracoviensis, 1913, s. 366.
- ↑ Jan Dudziak, Dziesięcina papieska w Polsce średniowiecznej, Lublin1974; Janusz Lubszczyk, Dziesięcina papieska oraz Janusz Lubszczyk, Średniowieczna dziesięcina papieska i świętopietrze w archiprezbiteracie żorskim, „Biuletyn Galerii Historii Miasta” nr 3 (41) z września 2016 roku (ISSN 2080-3737)
- ↑ Janusz Lubszczyk, Dziesięcina papieska oraz Janusz Lubszczyk, Średniowieczna dziesięcina papieska i świętopietrze w archiprezbiteracie żorskim, „Biuletyn Galerii Historii Miasta” nr 3 (41) z września 2016 roku (ISSN 2080-3737)
- ↑ Jan Dudziak, Dziesięcina papieska w Polsce średniowiecznej, Lublin1974.Janusz Lubszczyk, Dziesięcina papieska oraz Janusz Lubszczyk, Średniowieczna dziesięcina papieska i świętopietrze w archiprezbiteracie żorskim, „Biuletyn Galerii Historii Miasta” nr 3 (41) z września 2016 roku (ISSN 2080-3737)
- ↑ Registrum denarii sancti Petri in archidiaconatu Opoliensi sub anno domini MCCCCXLVII per dominum Nicolaum Wolff decretorum doctorem, archidiaconum Opoliensem, ex commisione reverendi in Christo patris ac domini Conradi episcopi Wratislaviensis, sedis apostolice collectoris, collecti. „Zeitschrift des Vereins für Geschichte und Alterthum Schlesiens”. 27, s. 372-373, 1893. Breslau: H. Markgraf. (niem.).