Deutsche Eishockey Liga
| |
 DEL (2024/2025)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Oficjalny skrót |
DEL |
| Dyscyplina | |
| Data założenia |
1994 |
| Prezes |
Gernot Tripcke |
| Partner TV |
Servus TV |
| Sponsor tytularny |
Azimut Hotels, Škoda, Sky, Europcar, Gelbe Seiten, Cashpoint[1] |
| Rozgrywki | |
| Liczba drużyn |
14 |
| Niższy poziom ligowy | |
| Zwycięzcy | |
| Pierwszy zwycięzca | |
| Obecny zwycięzca | |
| Najwięcej zwycięstw |
10 – Eisbären Berlin |
| Strona internetowa | |
Deutsche Eishockey Liga (w skrócie DEL, pol. Niemiecka Hokejowa Liga) – najwyższa klasa rozgrywkowa niemieckiego hokeja na lodzie. Poprzedniczką DEL była Bundesliga. Rozgrywki należą do międzynarodowego stowarzyszenia Hockey Europe.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Początki ligi
[edytuj | edytuj kod]Niemiecka liga hokeja na lodzie powstała w 1912 r., działając pod nazwą Oberliga. Z czasem nazwa została zmieniona na Bundesligę. Do 1990 w Bundeslidze grały tylko drużyny z RFN. W 1991 do rozgrywek dołączyła NRD. Od pewnego czasu Bundesliga zaczęła przeżywać kryzys: brak kibiców na stadionach oraz zadłużanie się większości klubów z brakiem perspektyw na polepszenie sytuacji. Postanowiono zmienić formułę.
Pierwszy sezon 1994/95
[edytuj | edytuj kod]Od sezonu 1994/1995 w rozgrywkach pod nową nazwą Deutsche Eishockey Liga (DEL) zagrało w sumie 18 najlepiej prosferujących zespołów dotychczasowej pierwszej ligi (12 klubów) i drugiej (6 klubów) z poprzedniego sezonu.
- Augsburger EV (obecnie Augsburger Panther)
- Eisbären Berlin
- BSC Berlin
- Düsseldorfer EG
- Frankfurt Lions
- EC Hannover (obecnie KEV Hannover Indians)
- Kassel Huskies
- Kaufbeurer Adler (dziś ESV Kaufbeuren)
- Kölner Haie
- Krefelder EV (obecnie Krefeld Pinguine)
- EV Landshut (obecnie Landshut Cannibals)
- Adler Mannheim
- Maddogs München (obecnie Krefeld Pinguine)
- EHC 80 Nürnberg (obecnie Nürnberg Ice Tigers)
- EC Ratingen „Die Löwen” (obecnie Revierlöwen Oberhausen)
- Starbulls Rosenheim
- ESG Füchse Sachsen Weißwasser/Chemnitz (obecnie Lausitzer Füchse)
- Schwenninger ERC 04 „SERC Wild Wings” (obecnie Schwenninger Wild Wings)
Liga wzorowała się na najsilniejszej lidze świata: NHL m.in. przekształcając kluby w spółki akcyjne. W pierwszej fazie nowych rozgrywek drużyny rywalizowały systemem „każdy z każdym”, następnie dzieliły się na grupy regionalne. Łącznie każda drużyna rozgrywała 44 meczów. Do fazy play-off awansowało 16 najlepszych drużyn. Dwie ostatnie drużyny spadały do 2 ligi. Ogłoszenie upadłości klubu wiązało się ze spadkiem w tabeli na ostatnie miejsce. Tak było w grudniu 1994, gdy klub Maddogs München ogłosił upadłość. W tym sezonie do 1/16 nie awansowała jeszcze drużyna Eisbären Berlin. Fazę 1/16 finału rozgrywano w parach do czterech zwycięstw, z kolei ćwierćfinał, półfinał i finał w systemie do trzech zwycięstw. Mistrzowski tytuł zdobyła drużyna Kölner Haie.
Kolejne edycje ligi
[edytuj | edytuj kod]W kolejnych sezonach zmniejszono liczbę klubów (do 14) oraz liczbę klubów spadających z ligi do 1. Przekształcenie w ligę zawodową nie do końca rozwiązało problemów finansowych wszystkich klubów. Wiele z nich było degradowanych do 2 ligi, gdzie ich sytuacja stawała się coraz gorsza. Licencję na grę w DEL cofano również z powodu niespełniania standardów lodowiska (spotkało to Grizzly Adams Wolfsburg). W sezonie 2006/07 DEL przekształciła się w tzw. „ligę zamkniętą” – co oznacza, że żaden klub nie może być zdegradowany do niższej ligi. Ma to na celu ustabilizowanie sytuacji finansowej klubów. Drużynom 2. ligi pozostawiono szansę na grę w DEL w postaci dwóch wolnych miejsc dla tych klubów, które będą w stanie spełnić przedstawione przez ligę wymagania.
W sezonie 2009/10 uczestniczyły nieparzysta liczba 15 drużyn. Po zakończeniu sezonu odebrano licencję klubowi Frankfurt Lions. Przyjęto natomiast mistrza II Bundesligi, EHC Monachium. Z rozgrywek wykluczono natomiast klub Kassel Huskies z powodu ogłoszenia jego upadłości. Tym samym liga liczy obecnie 14 drużyn.
W kwietniu 2011 roku Sportowy Sąd Arbitrażowy w Lozannie (Szwajcaria) rozstrzygnął spór prawny między niemieckimi ligami hokejowymi. Po jego decyzji DEL stała się ligą zamkniętą. W myśl orzeczenia najlepsza drużyna 2. Bundesligi mogła przystąpić do DEL tylko wtedy, gdy opuści ją jeden z klubów. Tym samym skład uczestników DEL został zamknięty[2].
Do końca sezonu DEL (2012/2013) w lidze grała drużyna Hannover Scorpions, która następnie z powodów finansowych wycofała się z ligi. Jej licencję na występy w DEL postanowił przejąć klub Schwenninger Wild Wings[3][4]. Na przenosiny klubu z Hannoveru do Schwenningen wyraziły zgodę kluby DEL[5]. Od 2013 zapleczem DEL są rozgrywki pod nazwą DEL2, które zastąpiły 2. Bundesligę[6].
W sezonie 2013/2014 mistrzostwo zdobyła drużyna ERC Ingolstadt, która w fazie play-off przystąpiła z 9. miejsca po sezonie zasadniczym i rozegrała 21 meczów prowadzących do mistrzostwa[7].
Po sezonie 2015/2016 władze klubu Hamburg Freezers wycofały zespół z ligi[8][9]. W 2016 wolną licencję wykupił klub Fischtown Pinguins Bremerhaven[10].
Decyzją z 10 marca 2020 sezon DEL (2019/2020) z powodu epidemii koronawirusa został zakończony przedwcześnie i nie został wyłoniony mistrz Niemiec w tej edycji[11]. Przed edycją DEL (2021/2022) do rozgrywek przyjęto aktualnego mistrza DEL2, Bietigheim Steelers[12].
Transmisje TV
[edytuj | edytuj kod]Przez wiele lat mecze DEL były transmitowane przez kodowaną stację Premiere, a następnie do 2012 przez stację następczą, Sky Deutschland. Od sezonu 2012/2013 rozgrywki DEL będzie pokazywać niekodowany kanał Servus TV[13].
Triumfatorzy
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ DEL signs up Cashpoint as league sponsor - SportsPro Media [online], www.sportspromedia.com [dostęp 2017-11-22] (ang.).
- ↑ Hokej.net – Sąd zamknął DEL.
- ↑ Schwenninger Wild Wings: Home. [dostęp 2014-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-07)].
- ↑ Hokej.net - Klub Adama Borzęckiego w DEL
- ↑ DEL-Clubs erlauben Scorpions-Umzug nach Schwenningen - 06 - DEL.org [online], del.org [dostęp 2021-05-31] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-19].
- ↑ Zweite Liga geht als DEL2 an Start [online], www.sport1.de [dostęp 2020-07-08] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-07] (niem.).
- ↑ Hokej.net - DEL: historyczne mistrzostwo dla ERC Ingolstadt
- ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2021-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-24)].
- ↑ Offizielle Homepage der Hamburg Freezers [online], hamburg-freezers.de [dostęp 2024-04-23] [zarchiwizowane z adresu 2016-05-25].
- ↑ Fischtown Pinguins erhalten DEL-Lizenz [online], www.hockeyweb.de [dostęp 2017-11-22] (niem.).
- ↑ DEL folgt offiziellen Empfehlungen / Playoffs 2020 finden nicht statt / Kein Deutscher Meister in der Saison 2019/20. del.org, 2020-03-10. [dostęp 2020-03-11]. (niem.).
- ↑ DEL2 | Herzlichen Glückwunsch an die Bietigheim Steelers zum Aufstieg in die PENNY DEL [online], del-2.org [dostęp 2024-04-23] (niem.).
- ↑ DEL.org: DEL ab Saison 2012-2013 im Free-TV
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Patrick Reichelt: Superliga DEL : die Chronik der Deutschen Eishockeyliga (Superliga DEL: Kronika niemieckiej ligi hokeja na lodzie). Kassel 2004, ISBN 3-89784-247-5
- Patrick Bernecker: 10 Jahre Deutsche Eishockey-Liga (10 lat niemieckiej ligi hokeja na lodzie). München 2004, ISBN 3-7679-0876-X