Przejdź do zawartości

Diosdado Cabello

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Diosdado Cabello Rondón
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 kwietnia 1963
El Furrial

Przewodniczący Konstytuanty Wenezueli
Okres

od 19 czerwca 2018

Przynależność polityczna

Zjednoczona Partia Socjalistyczna Wenezueli

Poprzednik

Delcy Rodriguez

Przewodniczący Zgromadzenia Narodowego
Okres

od 5 stycznia 2012
do 5 stycznia 2016

Przynależność polityczna

Zjednoczona Partia Socjalistyczna Wenezueli

Poprzednik

Fernando Soto Rojas

Następca

Henry Ramos Allup

Pełniący obowiązki prezydenta Wenezueli
Okres

od 13 kwietnia 2002
do 13 kwietnia 2002

Przynależność polityczna

Ruch Piątej Republiki

Poprzednik

Pedro Carmona

Następca

Hugo Chávez

Wiceprezydent Wenezueli
Okres

od 13 stycznia 2002
do 28 kwietnia 2002

Przynależność polityczna

Ruch Piątej Republiki

Poprzednik

Adina Bastidas Ramírez

Następca

José Vicente Rangel Vale

podpis
Odznaczenia
Wielki Łańcuch Orderu Oswobodziciela Krzyż Wielki Orderu Francisco de Miranda (Wenezuela)

Diosdado Cabello Rondón (ur. 15 kwietnia 1963 w El Furrial) – wenezuelski polityk, blisko związany z prezydentem Hugo Chávezem. Od stycznia do kwietnia 2002 pełnił w jego gabinecie funkcję wiceprezydenta, a także przez jeden dzień w czasie puczu wojskowego 13 kwietnia 2002 prezydenta republiki, przewodniczący parlamentu w latach 2012–2016.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w El Furrial w stanie Monagas. Z wykształcenia jest inżynierem. Służył w armii wenezuelskiej. Brał udział w nieudanym zamachu stanu Hugo Chaveza w 1992.

Po zwycięstwie Chaveza w 1998 Cabello był jednym z głównych organizatorów ruchów poparcia dla prezydenta. Cabello został mianowany wiceprezydentem w styczniu 2002.

Chavez został (na krótko) obalony 11 kwietnia 2002 przez pucz wojskowy, cieszący się cichym poparciem USA, który wyniósł na fotel prezydencki prezesa wenezuelskiej izby handlowej Pedro Carmonę. Nowy prezydent nie utrzymał się długo i już w dwa dni później, 13 kwietnia, musiał oddać władzę (został potem na krótko uwięziony, zanim nie udał się na wygnanie). Z powodu czasowej nieobecności Chaveza tymczasowym prezydentem został Cabello, który oświadczył przy swej inauguracji: „Ja, Diosdado Cabello, obejmuję tymczasowo prezydenturę dopóki prezydent republiki, Hugo Chavez Frias, nie powróci”. Po kilku godzinach Chavez na powrót przejął obowiązki. Cabello przestał pełnić obowiązki wiceprezydenta jeszcze w tym samym miesiącu.

W październiku 2004 wybrano go gubernatorem stanu Miranda. Wygrał wybory uzyskując 345 752 głosów (52%), wobec swego rywala, Enrique Mendozy, który otrzymał 320 731 głosów (48%). Urząd gubernatora zajmował do 2008.

W styczniu 2012 został wybrany przewodniczącym Zgromadzenia Narodowego na roczną kadencję[1]. W styczniu 2013 uzyskał reelekcję na tym stanowisku[2].

Cabello prowadzi własny, cotygodniowy program w państwowej telewizji – Con el Mazo Dando (*Tłukąc młotkiem*)[3][4]. Jest to program polityczny, w którym Cabello broni rządu i przedstawia zarzuty wobec opozycji. Międzyamerykańska Komisja Praw Człowieka (IACHR) wyraziła zaniepokojenie tym, że w programie zastraszane są osoby zwracające się do IACHR z oskarżeniami wobec rządu wenezuelskiego[5].

Niektórzy komentatorzy w Wenezueli porównują wykorzystywanie nielegalnie nagranych, prywatnych rozmów w takich programach jak Cabello’a, do praktyk stosowanych w NRD i przedstawionych m.in. w „Życiu na Podsłuchu”[6]. Amnesty International wyraziło zaniepokojenie tym, jak w swoim programie Cabello upublicznił szczegóły podróży dwóch obrońców praw człowieka oraz tym, że stale pokazuje, jak państwo obserwuje osoby niezgadzające się z polityką rządu wenezuelskiego[7].

Odznaczenia (lista niepełna)

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]