Drużynowe otwarte mistrzostwa Europy mikstów w brydżu sportowym

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Drużynowe Otwarte Mistrzostwa Europy Mikstów w brydżu sportowym (European Open Bridge Championships - Mixed) - zawody brydżowe teamów w kategorii mikstów, w których startować mogą zawodnicy ze wszystkich krajów (nie tylko europejskich) bez ograniczenia liczby zawodników z jednego kraju.

Drużynowe Otwarte Mistrzostwa Europy Mikstów (D-OME-M) obecnie wchodzą w skład Otwartych mistrzostw Europy. Poprzednikiem tych zawodów były Drużynowe mistrzostwa Europy misktów (European Mixed Teams Championships), których 7 edycji było zorganizowanych w latach 1990..2002.

Aktualnie D-OME-M odbywających się w latach nieparzystych. W latach parzystych odbywają się Drużynowe Mistrzostwa Europy. Zawody zostały wpisane do kalendarza EBL od roku 2003 dzięki staraniom ówczesnego Prezydenta EBL Gianarrigo Rona[1].

Formuła zawodów[edytuj | edytuj kod]

  • W Drużynowych Otwartych Mistrzostwach Europy Mikstów w brydżu sportowym może wziąć udział dowolna liczba drużyn (teamów);
  • W drużynie mogą występować zawodnicy z różnych krajów (nie tylko europejskich);
  • Nie ma ograniczenia na liczbę zawodników z jednego kraju;
  • W drużynie może występować do 6 osób, ale tak, aby zawsze można było utworzyć dwie pary mikstowe;
  • W pierwszej fazie drużyny rozgrywają mecze każdy z każdym w grupach;
  • Najlepsze zespoły każdej grupy awansują do fazy pucharowej - ćwierćfinały, półfinały i finał;
  • Zwycięzcy zawodów otrzymują złoty medal oraz tytuł Mistrza Europy;
  • Drużyna, która przegrała w finale otrzymuje srebrny medal;
  • W niektórych zawodach (5) był rozgrywany mecz o 3 miejsce. W pozostałych zawodach brązowe medale przyznano dwóm drużynom, które przegrały w półfinałach.

Podsumowanie medalowe[edytuj | edytuj kod]

Poniższa tabela pokazuje zdobycze medalowe poszczególnych krajów. Uwzględnione są wszystkie zawody - zarówno edycje 1..7 (Drużynowe Mistrzostwa Europy Misktów przed włączeniem do Otwartych Mistrzostw Europy), jak i edycje od numeru 8 (po włączeniu do OME).

Jeśli w drużynie, która zdobyła medal byli zawodnicy z kilku krajów, to każdemu z krajów zostaje przyznany medal - bez względu na liczbę zawodników z danego kraju w drużynie.

Po najechaniu kursorem nad liczbę medali wyświetli się wykaz zawodów (następna tabela), na których te medale zostały zdobyte.

Drużynowe Otwarte Mistrzostwa Europy.
Miksty.
Podsumowanie medalowe
(stan na: 27 czerwca 2013, edycje 1..13)
F Kraj Złotych Srebrnych Brązowych
Anglia Anglia 2 5
Argentyna Argentyna 1
Austria Austria 2 1
Bułgaria Bułgaria 1 1
Chorwacja Chorwacja 1
Dania Dania 1 2 3
Francja Francja 5 2 2
Holandia Holandia 2 2 2
Islandia Islandia 1
Izrael Izrael 1 2
Litwa Litwa 1
Meksyk Meksyk 1
Monako Monako 1
Niemcy Niemcy 1 2 1
Norwegia Norwegia 2 1
Rosja Rosja 1 2
Słowenia Słowenia 1
Szkocja Szkocja 3
Szwecja Szwecja 2 1
Turcja Turcja 1
Stany Zjednoczone USA 1 1
Włochy Włochy 1 1 1
Razem 20 14 31


Wyniki (medalowe) poszczególnych zawodów[edytuj | edytuj kod]

Poniższa tabela zawiera medalowe pozycje Drużynowych Mistrzostw Europy Misktów (edycje 1..7) jak i Drużynowych Otwartych Mistrzostw Europy Mikstów (edycje od 8).

Otwarte Mistrzostwa Europy. Teamy. Kategoria Miksty. (stan na: 29 czerwca 2013, edycje 1..13)
Lp M Zespół i skład
13: 2013, 15 do 29 czerwca, Ostenda, (Belgia), 98 zespołów[2]
1 NedAut:
Holandia Huub Bertens, Holandia Marion Michielsen, Holandia Ricco van Prooijen, Austria Jovanka Smederevac, Holandia Martine Verbeek, Austria Sascha Wernle
2 Austria Austria:
Iris Grumm, Arno Lindermann, Martin Schifko, Terry Weigkricht
3 Schaltz:
Dania Nadia Bekkouche, Szwecja Peter Fredin, Dania Dorthe Schaltz, Dania Peter Schaltz
12: 2011, 17 czerwca do 02 lipca, Poznań, (Polska), 90 zespołów[3]
1 Francja Zimmermann:
Philippe Cronier, Bénédicte Cronier, Catherine d'Ovidio, Franck Multon, Sylvie Willard, Pierre Zimmermann
2 Holandia Vriend:
Carla Arnolds, Ton Bakkeren, Huub Bertens, Anton Maas, Martine Verbeek, Bep Vriend
3 Badger:
Anglia Jeffrey Allerton, Anglia Frances Hinden, Anglia Graham Osborne, Szkocja Paula Leslie
3 Stany Zjednoczone Mahaffey:
Sam Lev, Irina Lewitina, Jim Mahaffey, Jacek Pszczoła, Judi Radin, Janice Seamon-Molson
11: 2009, 12 do 27 czerwca, San Remo, (Włochy), 91 zespołów[4]
1 Hauge:
Bułgaria Rosen Gunew, Bułgaria Desisława Popowa, Norwegia Rune Hauge, Norwegia Anna Malinowski, Norwegia Gunn Tove Vist, Norwegia Erik Saelensminde
2 Francja Neve:
Jean Francois Allix, Eric Mauberquez, Vanessa Reess, Joanna Zochowska
3 Badger:
Anglia Jeffrey Allerton, Anglia Graham Osborne, Anglia Frances Hinden, Szkocja Paula Leslie
3 Anglia De Botton:
Janet de Botton, Artur Malinowski, Nicklas Sandqvist, Nevena Senior
10: 2007, 15 do 30 czerwca, Antalya, (Turcja), 71 zespołów[5]
1 Dhondy:
Anglia Heather Dhondy, Anglia Jeremy Dhondy, Izrael Liło Popliłow, Izrael Matiłda Popliłow
2 Rosja Russia:
Aleksandr Dubinin, Andriej Gromow, Wiktorija Gromowa, Tatjana Ponomariowa
3 Anglia De Botton:
Janet de Botton, Artur Malinowski, Nicklas Sandqvist, Nevena Senior
3 Ventin:
Francja Michel Bessis, Francja Danièle Gaviard, Francja Julien Gaviard, Monako Nathalie Frey, Argentyna Juan Carlos Ventin
9: 2003, 16 czerwca do 2 lipca, Arona, (Hiszpania), 70 zespołów[6]
1 Erichsen:
Norwegia Boye Brogeland, Norwegia Tonje Aasand Brogeland, Norwegia Tor Helness, Norwegia Gunn Helness, Anglia Espen Erichse, Anglia Helen Erichsen
2 Szwecja Goldberg SWE:
Lars Goldberg, Ulla-Britt Goldberg, Bengt-Erik Efraimsson, Helena Svedlund
3 Herbst:
Izrael Ilan Herbst, Izrael Roni Barr, Holandia Elisabeth van Ettinger, Holandia Jan van Cleeff, Holandia Marion Michielsen
3 Brigada:
Litwa Maija Romanovska, Litwa Karlis Rubins, Rosja Marija Lebiediewa, Rosja Igor Chazanow
8: 2003, 14 do 28 czerwca, Mentona, (Francja), 118 zespołów[7]
1 Welland:
Stany Zjednoczone Roy Welland, Stany Zjednoczone Christal Henner-Welland, Stany Zjednoczone Robert (Bobby) Levin, Stany Zjednoczone Jill Levin, Meksyk Magy Rosenberg, Stany Zjednoczone Debbie Rosenberg
2 Bertheau:
Szwecja Kathrine Bertheau, Szwecja Catarina Midskog, Szwecja Fredrik Nyström, Islandia Magnus Eidur Magnusson
3 Hague:
Szkocja Suzanne Cohen, Szkocja Paula Leslie, Norwegia Rune Hauge, Norwegia Jan Petter Svendsen, Norwegia Siv Thoresen, Anglia Artur Malinowski
3 Schaltz:
Dania Jens Auken, Dania Lars Blakset, Dania Dorthe Schaltz, Niemcy Sabine Auken
7: 2002, 16 do 22 marca, Ostenda, (Belgia), 92 zespołów[8]
1 Lavazza:
Włochy Monica Cuzzi, Włochy Giorgio Duboin, Włochy Guido Ferraro, Włochy Maria Teresa Lavazza, Włochy Alfredo Versace, Austria Maria Erhart
2 Francja Stoppa:
Danièle Avon, Marianne Serf, Jean-Louis Stoppa, Francois Stretz
3 Popova:
Bułgaria Rosen Gunew, Bułgaria Desisława Popowa, Izrael Ofer Haramati, Turcja Ahu Zobu
6: 2000, 18 do 24 marca, Bellaria, (Włochy), 101 zespołów[9]
1 Auken J:
Dania Jens Auken, Dania Dorthe Schaltz, Dania Peter Schaltz, Niemcy Sabine Auken
2 Niemcy Maybach R.:
Anne Gladiator, Robert Maybach, Clemens Oelker, Ulrike Schreckenberger
3 Rosja Volina:
Andriej Gromow, Wiktorija Gromowa, Wadim Chołomiejew, Jelena Choniczewa, Andriej Szudniew, Wiktorija Wolina
5: 1998, 28 marca do 3 kwietnia, Akwizgran, (Niemcy), 97 zespołów[10]
1 Francja Bessis:
Michel Bessis, Véronique Bessis, Paul Chemla, Catherine Saul
2 Holandia Wanner:
Mark Bakker, Jhpm Begas, Ine Gielkens, Matrin Wanner
3 Ivancic:
Chorwacja Milka Ivancic, Chorwacja Izvorka Petrovic, Chorwacja Sandra Ruso, Chorwacja Zoran Vukelic, Słowenia Branislav Protega
4: 1996, 18 do 23 marca, Monte Carlo, (Monako), 84 zespołów[11]
1 Francja Bessis:
Michel Bessis, Paul Chemla, Catherine Saul, Véronique Bessis
2 Niemcy Auken:
Daniela von Arnim, Georg Nippgen, Klaus Reps, Sabine Auken
3 Dania Blakset:
Jens Auken, Lars Blakset, Charlotte Koch-Palmund, Dorthe Schaltz
3: 1994, 22 do 27 marca, Barcelona, (Hiszpania), 110 zespołów[12]
1 Holandia Van Der Pas:
Anton Maas, Kees Tammens, Bep Vriend, Marijke van der Pas
2 Dania Norris:
Jens Auken, Charlotte Koch-Palmund, Steen Moller, Judy Norris
3 Francja Mouiel:
Danièle Gaviard, Alain Levy, Sylvie Willard, Herve Mouiel
2: 1992, 24 do 29 marca, Ostenda, (Belgia), 76 zespołów[13]
1 Francja Pilon:
Christian Mari, Mari-France Renoux, Philippe Rey, Marion Roth, Dominique Pilon
2 Włochy Lavazza:
Norberto Bocchi, Emanuele De Sario, Simonetta Paoluzi, Italo Santia, Alfredo Versace, Maria Teresa Lavazza
3 Holandia Tammens:
Carla Arnolds, Anton Maas, Marijke van der Pas, Bep Vriend, Kees Tammens
1: 1990, 21 do 25 marca, Bordeaux, (Francja), 96 zespołów[14]
1 Francja Chevalley:
Paul Chemla, Elizabeth Faivre, Regis Lesguilleier, Nicole Lesguillier, Philippe Toffier, Ginette Chevalley
2 Dania Moeller:
Jens Auken, Johannes Hulgaard, Judy Norris, Kirsten Steen Moller
3 Włochy Lavazza:
Norberto Bocchi, Andrea Buratti, Gabriella Olivieri, Italo Santia, Marilina Vanuzzi, Maria Teresa Lavazza

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ European Open Bridge Championships. [dostęp 2013-01-15]. (ang.).
  2. ↑ EBL: 6th EUROPEAN OPEN CHAMPIONSHIPS. Results. [dostęp 2013-06-27]. (ang.).
  3. ↑ EBL: 5th EUROPEAN OPEN CHAMPIONSHIPS • Days and Rounds. [dostęp 2013-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-26)]. (ang.).
  4. ↑ EBL: 4th EUROPEAN OPEN CHAMPIONSHIPS • Days and Rounds. [dostęp 2011-11-04]. (ang.).
  5. ↑ EBL: 3rd EUROPEAN OPEN CHAMPIONSHIPS • Days and Rounds. [dostęp 2011-11-04]. (ang.).
  6. ↑ EBL: 2nd EUROPEAN OPEN CHAMPIONSHIPS • Days and Rounds. [dostęp 2011-11-04]. (ang.).
  7. ↑ EBL: 1st EUROPEAN OPEN CHAMPIONSHIPS • Days and Rounds. [dostęp 2011-11-04]. (ang.).
  8. ↑ EBL: 7th EUROPEAN OPEN CHAMPIONSHIPS. Ostend, Belgium. 16 - 22 March 2002. Results & Participants. [dostęp 2013-01-19]. (ang.).
  9. ↑ EBL: 6th EUROPEAN OPEN CHAMPIONSHIPS. Bellaria, Italy. 18 - 24 March 2000. Results & Participants. [dostęp 2013-01-19]. (ang.).
  10. ↑ EBL: 5th EUROPEAN OPEN CHAMPIONSHIPS. Aachen, Germany. 28 March - 3 April 1998. Results & Participants. [dostęp 2013-01-19]. (ang.).
  11. ↑ EBL: 4th EUROPEAN OPEN CHAMPIONSHIPS. Monte Carlo, Monaco. 18 - 23 March 1996. Results & Participants. [dostęp 2013-01-19]. (ang.).
  12. ↑ EBL: 3rd EUROPEAN OPEN CHAMPIONSHIPS. Barcelona, Spain. 1994. Results & Participants. [dostęp 2013-01-19]. (ang.).
  13. ↑ EBL: 2nd EUROPEAN OPEN CHAMPIONSHIPS. Ostend, Belgium. 24 - 29 March 1992. Results & Participants. [dostęp 2013-01-19]. (ang.).
  14. ↑ EBL: 1st EUROPEAN OPEN CHAMPIONSHIPS. Bordeaux, France • 21 - 25 March 1990. Results & Participants. [dostęp 2013-01-19]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Drużynowe_otwarte_mistrzostwa_Europy_mikstów_w_brydżu_sportowym&oldid=72746820”