Otwarte mistrzostwa Europy w brydżu sportowym

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Otwarte mistrzostwa Europy w brydżu sportowym (European Open Bridge Championships) – zawody brydżowe – teamów i par – w kategoriach mikstów, open, kobiet i seniorów; w których startować mogą zawodnicy ze wszystkich krajów (nie tylko europejskich) bez ograniczenia liczby zawodników z jednego kraju. OME odbywające się w latach nieparzystych. W latach parzystych odbywają się Drużynowe Mistrzostwa Europy. Zawody zostały wpisane do kalendarza EBL w roku 2003 dzięki staraniom ówczesnego Prezydenta EBL Gianarrigo Rona[1].

Rozgrywane konkurencje[edytuj | edytuj kod]

Obecnie Otwarte Mistrzostwa Europy w brydżu sportowym (OME) składają się z następujących konkurencji:

OME wchłonęły odbywające się przed rokiem 2003 następujące zawody:

Poniżej przedstawiono numerację zawodów w poszczególnych konkurencjach przed włączeniem do OME i po włączeniu do OME:

Numeracje zawodów OME
Typ Kategoria Przed 2003 Po 2003
Dryżynowe Miksty 1–7 8–
Open – 1–
Kobiety – 1–
Seniorzy – 1–
Pary Miksty 1–7 8–
Open 1–11 12–
Kobiety 1–8 9–
Seniorzy 1–7 8–

Klasyfikacja generalna mistrzostw[edytuj | edytuj kod]

Każde Otwarte Mistrzostwa Europy mają zestaw zasad (Rules And Regulations), które określają przebieg poszczególnych konkurencji. Od drugich zawodów, w roku 2005, określono również zasady otrzymywania nagród w klasyfikacji generalnej[2]. W roku 2013 klasyfikacja generalna NIE była prowadzona.

Prowadzone są 3 klasyfikacje: Open, Kobiet i Seniorów. Przyznawane miejsca w klasyfikacji generalnej zależą od zajętych miejsc w zawodach teamów i par dla każdej konkurencji oraz dodatkowo w konkurencjach mikstów (drużynowo i par). (Przykładowo: Dla seniorów brane są wyniki miksty drużynowo, miksty pary, seniorzy drużynowo i seniorzy pary.) Z tych 4 możliwych konkurencji do sumy brane są najlepsze 3 wyniki każdego z zawodników. Dla każdych zawodów określone są punkty możliwe do zdobycia w każdej konkurencji za zajęcie poszczególnych miejsc[2].

Poniższa tabela pokazuje zdobycze poszczególnych krajów zarówno w poszczególnych kategoriach, jak i w sumie dla wszystkich kategorii.

Po najechaniu kursorem nad liczbę wyświetli się wykaz zawodów (TOn – Open, TWn – Kobiety, TSn – Seniorzy), w których te miejsca zostały zdobyte. Naciskając strzałkę w kolumnie z pierwszymi miejscami można uporządkować listę według zdobyczy dowolnej kategorii.

Podsumowanie miejsc klasyfikacji generalnej (Stan na 2013-01-18)
Kategoria Open Kobiety Seniorzy Razem Kategoria
F Kraj Pierwsze Drugie Trzecie Pierwsze Drugie Trzecie Pierwsze Drugie Trzecie Pierwsze Drugie Trzecie F Kraj
Anglia Anglia   2           2     Anglia Anglia
Bułgaria Bułgaria     1                 1 Bułgaria Bułgaria
Francja Francja   1 2 1   2 2 2 1 3 3 5 Francja Francja
Holandia Holandia 1 2 3 3 4 2 3 Holandia Holandia
Niemcy Niemcy     1       1 Niemcy Niemcy
Norwegia Norwegia     2       2 Norwegia Norwegia
Polska Polska   1     1 2 Polska Polska
Rosja Rosja 1 1               1 1   Rosja Rosja
Szwecja Szwecja 1       1 Szwecja Szwecja
Stany Zjednoczone USA 1               1   Stany Zjednoczone USA
Włochy Włochy       2 2 2 2 2 2 Włochy Włochy
Razem 4 4 4 6 2 6 4 4 4 14 10 14 Razem

Zawody w poszczególnych miejscach[edytuj | edytuj kod]

Poniższa tabela przedstawia miejsca i daty rozgrywek OME:

Termin i Miejsce OME
Nr Okres Miasto Państwo
6 2013-06-15..29 Ostenda Belgia[3]
5 2011-06-17..07-02 Poznań Polska[4]
4 2009-06-12..27 San Remo Włochy[5]
3 2007-06-15..30 Antalya Turcja[6]
2 2005-06-18..07-02 Arona Hiszpania[7]
1 2003-06-14..28 Mentona Francja[8]

2013: Ostenda (Belgia)[edytuj | edytuj kod]

Konkurencja 6: 2013: Ostenda (Belgia) - Tabela medalistów[9]
13. Mixed Teams
(98 teams) 		1 NedAut: Holandia Huub Bertens, Holandia Marion Michielsen, Holandia Ricco van Prooijen, Austria Jovanka Smederevac, Holandia Martine Verbeek, Austria Sascha Wernle
2 Austria Austria: Iris Grumm, Arno Lindermann, Martin Schifko, Terry Weigkricht
3 Schaltz: Dania Nadia Bekkouche, Szwecja Peter Fredin, Dania Dorthe Schaltz, Dania Peter Schaltz
13. Mixed Pairs
(416 pairs) 		1 Bułgaria: Desisława Popowa - Rosen Gunew
2 Francja: Sylvie Willard - Marc Bompis
3 Turcja Netsy Sayer - Bułgaria Zachari Zachariew
6. Open Teams
(121 teams) 		1 Polska Mazurkiewicz: Piotr Gawryś, Krzysztof Jassem, Paweł Jassem, Marcin Mazurkiewicz, Piotr Tuszyński, Jakub Wojcieszek
2 Włochy Breno: Mario D'Avossa, Benito Garozzo, Riccardo Intonti, Massimo Lanzarotti, Andrea Manno, Romain Zaleski
3 Isrmany: Izrael Allon Birman, Izrael Ilan Herbst, Izrael Ofir Herbst, Izrael Deror Padon, Niemcy Josef Piekarek, Niemcy Alexander Smirnov
17. Open Pairs
(280 pairs) 		1 Niemcy Sabine Auken - Roy Welland Stany Zjednoczone
2 Holandia Jan Jansma - Zia Mahmood Stany Zjednoczone
3 Norwegia Nils Kåre Kvangraven - Terje Lie Norwegia
6. Women Teams
(25 teams) 		1 China 1: Feng Xuefeng, Wang Wenfei, Wang Liping, Zhang Yu
2 Włochy Italia 1: Caterina Ferlazzo, Gabriella Manara, Simonetta Paoluzi, Annalisa Rosetta, Ilaria Saccavini, Marilina Vanuzzi
3 Holandia Dutch Women: Carla Arnolds, Jet Pasman, Anneke Simons, Wietske van Zwol
14. Women Pairs
(46 pairs) 		1 Francja Catherine d'Ovidio - Janice Seamon-Molson Stany Zjednoczone
2 Holandia Marion Michielsen - Meike Wortel Holandia
3 Francja Véronique Bessis - Carole Puillet Francja
6. Senior Teams
(23 teams) 		1 Szwecja Lavec: Peter Billgren, Sven-Olov Flodqvist, Mats Pettersson, Björn Sanzen
2 Austria Hansen: Heinrich Berger, Renate Hansen, Hubert Obermair, Franz Terraneo
3 Włochy Bardin: Antonio Bardin, Franco Garbosi, Luigina Gentili, Carlo Maria Gentili, Silvio Tosi, Paolo Uggeri
13. Senior Pairs
(52 pairs) 		1 Irlandia Nicholas Fitzgibbon - Adam Mesbur Irlandia
2 Niemcy Michael Elinescu - Entscho Wladow Niemcy
3 Szwajcaria Stefan Cabaj - Włodzimierz Ilnicki Polska

2011: Poznań (Polska)[edytuj | edytuj kod]

Konkurencja 5: 2011: Poznań (Polska) - Tabela medalistów[4]
12 Mixed Teams
(90 teams) 		1 Francja Zimmermann: Philippe Cronier, Bénédicte Cronier, Catherine d'Ovidio, Franck Multon, Sylvie Willard, Pierre Zimmermann
2 Holandia Vriend: Carla Arnolds, Ton Bakkeren, Huub Bertens, Anton Maas, Martine Verbeek, Bep Vriend
3 Badger: Anglia Jeffrey Allerton, Anglia Frances Hinden, Anglia Graham Osborne, Szkocja Paula Leslie
3 Stany Zjednoczone Mahaffey: Sam Lev, Irina Lewitina, Jim Mahaffey, Jacek Pszczoła, Judi Radin, Janice Seamon-Molson
12 Mixed Pairs
(208 pairs) 		1 Francja: Catherine d'Ovidio – Philippe Cronier
2 Szwecja: Anna Zack Einarsson – Bengt-Erik Efraimsson
3 Holandia: Magdaléna Tichá – Richard Ritmeijer
5 Open Teams
(119 teams) 		1 Stany Zjednoczone Mahaffey: Gary Cohler, Sam Lev, Jim Mahaffey, Jeff Meckstroth, Jacek Pszczoła, Eric Rodwell
2 Bessis: Francja Michel Bessis, Francja Thomas Bessis, Niemcy Josef Piekarek, Niemcy Alexander Smirnov
3 Monaco A: Monako Jean Charles Allavena, Monako Marco Catellani, Monako Henri Fissore, Monako Nathalie Frey, Francja Marc Bompis, Francja Jean-Christophe Quantin
16 Open Pairs
(323 pairs) 		1 Polska: Artur Guła – Mikołaj Taczewski
2 Izrael: Eldad Ginnosar - Ron Pachtman
3 Polska: Krzysztof Buras – Grzegorz Narkiewicz
5 Women Teams
(24 teams) 		1 Turcja Kapadokya: Mine Babac, Lale Gumrukcuoglu, Serap Kuranoglu, Dilek Yavas
2 Holandia Netherlands Women 1: Carla Arnolds, Laura Dekkers, Marion Michielsen, Jet Pasman, Anneke Simons, Bep Vriend
3 Cronier: Francja Véronique Bessis, Francja Bénédicte Cronier, Francja Catherine d'Ovidio, Francja Sylvie Willard, Austria Jovanka Smederevac, Chorwacja Nikica Sver
13 Women Pairs
(34 pairs) 		1 Holandia: Carla Arnolds – Bep Vriend
2 Holandia: Rosaline Barendregt – Martine Verbeek
3 Francja: Bénédicte Cronier – Sylvie Willard
5 Senior Teams
(18 teams) 		1 Francja Grenthe: Patrick Grenthe, Guy Lasserre, Francois Leenhardt, Patrice Piganeau, Philippe Poizat, Philippe Vanhoutte
2 Pharon: Szwecja Hans Göthe, Anglia Paul Hackett, Anglia Gunnar Hallberg, Anglia David Price, Anglia Colin Simpson, Anglia Tony Waterlow
3 Kutner: Polska Marek Borewicz, Polska Jacek Stasica, Polska Włodzimierz Wala, Szwajcaria Roger Kutner
12 Senior Pairs
(37 pairs) 		1 Polska: Aleksander Jezioro – Jerzy Russyan
2 Polska: Irena Chodorowska – Jan Chodorowski
3 Francja: Francois Leenhardt – Patrice Piganeau
Gen Open 1 Stany Zjednoczone Jacek Pszczoła
2 Francja Philippe Cronier
3 Francja Pierre Zimmermann
Gen Women 1 Holandia Carla Arnolds
1 Holandia Bep Vriend
3 Francja Bénédicte Cronier
3 Francja Sylvie Willard
Gen Senior 1 Francja Philippe Vanhoutte
2 Włochy Andrea Buratti
3 Polska Apolinary Kowalski

2009: San Remo (Włochy)[edytuj | edytuj kod]

Konkurencja 4: 2009: San Remo (Włochy) Tabela medalistów[5]
11 Mixed Teams
(91 teams) 		1 Hauge: Bułgaria Rosen Gunew, Bułgaria Desisława Popowa, Norwegia Rune Hauge, Norwegia Anna Malinowski, Norwegia Gunn Tove Vist, Norwegia Erik Saelensminde
2 Francja Neve: Jean Francois Allix, Eric Mauberquez, Vanessa Reess, Joanna Zochowska
3 Badger: Anglia Jeffrey Allerton, Anglia Graham Osborne, Anglia Frances Hinden, Szkocja Paula Leslie
3 Anglia De Botton: Janet de Botton, Artur Malinowski, Nicklas Sandqvist, Nevena Senior
11 Mixed Pairs
(307 pairs) 		1 Turcja: Emine Kondakci Sen – Tezcan Sen
2 Bułgaria: Desisława Popowa – Rosen Gunew
3 Francja: Joanna Zochowska – Jean Francois Allix
4 Open Teams
(129 teams) 		1 Holandia Ned White: Sjoert Brink, Bas Drijver, Bauke Muller, Simon de Wijs, Anton Maas
2 Izrael Herbst: Michael Barel, Ofir Herbst, Yaniv Zack, Ilan Herbst
3 Indie Texan Aces: Prabhakar Balakrishnan, Jyotindra Shah, Padmanabhan Sridharan, Srinivasan Sunderram, Rajeshwar Tewari, Gopal Venkatesh
3 Bułgaria Vito: Wiktor Aronow, Borisław Popow, Tony Rusew, Stefan Skorczew, Julian Stefanow, Kalin Karaiwanow
15 Open Pairs
(303 pairs) 		1 Szwecja: Björn Fallenius – Peter Fredin
2 Polska: Krzysztof Jassem – Krzysztof Martens
3 Holandia: Sjoert Brink – Bas Drijver
4 Women Teams
(23 teams) 		1 Włochy CBS Milano: Gloria Colombo Brugnoni, Luigina Gentili, Mietta Preve, Annalisa Rosetta, Maddalena Severgnini, Marilina Vanuzzi
2 Holandia Dutch Blue: Claudia van der Salm, Martine Verbeek, Anke Wijma, Wietske van Zwol
3 Włochy F.I.G.B. Ladies: Gianna Arrigoni, Caterina Ferlazzo, Gabriella Manara, Gabriella Olivieri, Simonetta Paoluzi, Ilaria Saccavini
3 Joel: Niemcy Daniela von Arnim, Niemcy Sabine Auken, Stany Zjednoczone Geeske Joel, Stany Zjednoczone Debbie Rosenberg, Stany Zjednoczone Janice Seamon-Molson, Stany Zjednoczone Tobi Sokolow
12 Women Pairs
(92 pairs) 		1 Holandia: Martine Verbeek – Wietske van Zwol
2 Włochy: Cristina Golin – Marilina Vanuzzi
3 Francja: Véronique Bessis – Elisabeth Hugon
4 Senior Teams
(27 teams) 		1 Miroglio: Włochy Andrea Buratti, Włochy Amedeo Comella, Włochy Giulio Bongiovanni, Polska Apolinary Kowalski, Polska Jacek Romański
2 Bułgaria Bulgaria Seniors: Christo Czawdarow, Georgi Gramatikow, Mirolub Markow, Donczo Petkanow, Coło Cołow, Stoju Darakcziew
3 Polska Goraco: Roman Kierznowski, Mirosław Miłaszewski, Włodzimierz Wala, Stefan Szenberg
3 Winantalya: Stany Zjednoczone Sam Lev, Izrael Jeszajahu Lewit, Izrael Pinhas Romik, Izrael Adrian Schwartz, Izrael Rami Sheinman, Izrael Amos Kaminski
11 Senior Pairs
(74 pairs) 		1 Włochy Amedeo Comella – Polska Jacek Romański
2 Francja: Patrick Grenthe – Philippe Vanhoutte
3 Polska: Krzysztof Lasocki – Jerzy Russyan
Gen Open 1 Szwecja Peter Fredin
2 Holandia Huub Bertens
3 Bułgaria Rosen Gunew
Gen Women 1 Holandia Wietske van Zwol
2 Norwegia Anna Malinowski
3 Niemcy Sabine Auken
Gen Senior 1 Włochy Amedeo Comella
2 Francja Philippe Vanhoutte
3 Włochy Carlo Mariani

2007: Antalya (Turcja)[edytuj | edytuj kod]

Konkurencja 3: 2007: Antalya (Turcja) - Tabela medalistów[6]
10 Mixed Teams
(71 teams) 		1 Dhondy: Anglia Heather Dhondy, Anglia Jeremy Dhondy, Izrael Liło Popliłow, Izrael Matiłda Popliłow
2 Rosja Russia: Aleksandr Dubinin, Andriej Gromow, Wiktorija Gromowa, Tatjana Ponomariowa
3 Anglia De Botton: Janet de Botton, Artur Malinowski, Nicklas Sandqvist, Nevena Senior
3 Ventin: Francja Michel Bessis, Francja Danièle Gaviard, Francja Julien Gaviard, Monako Nathalie Frey, Argentyna Juan Carlos Ventin
10 Mixed Pairs
(266 pairs) 		1 Bułgaria: Desisława Popowa – Rosen Gunew
2 Turcja Ahu Zobu – Bułgaria Wiktor Aronow
3 Włochy: Ita Gabriella Olivieri – Dano De Falco
3 Open Teams
(104 teams) 		1 Bessis: Francja Michel Bessis, Francja Thomas Bessis, Izrael Eldad Ginnosar, Izrael Ron Pachtman
2 Texan Aces: Indie Badal Chandra Das, Indie Krishna Kumar Kanningat, Indie Sumit Mukherjee, Indie Jyotindra Shah, Indie Padmanabhan Sridharan, Stany Zjednoczone Gopal Venkatesh
3 Apteker: Południowa Afryka Alon Apteker, Południowa Afryka Craig Gower, Szwecja Ulf Nilsson, Szwecja Frederic Wrang
3 Holandia Orange 2: Sjoert Brink, Bas Drijver, Bauke Muller, Vincent Ramondt, Berry Westra, Simon de Wijs
14 Open Pairs
(295 pairs) 		1 Bułgaria: Wiktor Aronow – Julian Stefanow
2 Anglia: Artur Malinowski – Nicklas Sandqvist
3 Bułgaria: Władimir Maraszew – Iwan Conczew
3 Women Teams
(20 teams) 		1 Holandia Nl Women1: Carla Arnolds, Marion Michielsen, Jet Pasman, Anneke Simons, Bep Vriend, Meike Wortel
2 Penfold: Anglia Heather Dhondy, Anglia Sandra Penfold, Anglia Nevena Senior, Anglia Nicola Smith, Izrael Matiłda Popliłow
3 Dania Denmark: Stense Farholt, Anita Jensen, Maria Marit Rahelt, Helle Rasmussen
3 Polska Poland: Grażyna Brewiak, Ewa Harasimowicz, Anna Sarniak, Małgorzata Pasternak
11 Women Pairs
(73 pairs) 		1 Holandia: Carla Arnolds – Bep Vriend
2 Anglia: Sandra Penfold – Nevena Senior
3 Norwegia: Gunn Helness – Thoresen Siv
3 Senior Teams
(19 teams) 		1 Kaminski : Izrael Amos Kaminski, Izrael Jeszajahu Lewit, Izrael Pinhas Romik, Izrael Adrian Schwartz, Izrael Rami Sheinman, Stany Zjednoczone Sam Lev
2 Francja France Seniors: Patrick Grenthe, Patrice Piganeau, Jean Marie Py, Jean-Louis Stoppa, Francois Stretz, Philippe Vanhoutte
3 Markowicz Polska Aleksander Jezioro, Polska Julian Klukowski, Polska Jerzy Zaremba, Stany Zjednoczone Wiktor Markowicz, Stany Zjednoczone Victor Melman, Izrael Szelomo Zeligman
3 Norwegia Sorvoll: Erik Bolviken, Tormod Clemetsen, Harald Nordby, Jostein Sorvoll
10 Senior Pairs
(58 pairs) 		1 Francja: Patrick Grenthe – Philippe Vanhoutte
2 Francja: Patrice Piganeau – Jean Marie Py
3 Bułgaria: Iwan Tanew Bonew – Christo Drumew
Gen Open 1 Rosja Andriej Gromow
2 Rosja Wiktor Aronow
3 Francja Michel Bessis
Gen Women 1 Anglia Nevena Senior
2 Anglia Heather Dhondy
3 Holandia Carla Arnolds
3 Holandia Bep Vriend
Gen Senior 1 Francja Patrick Grenthe
2 Francja Philippe Vanhoutte
3 Włochy Dano De Falco

2005: Arona (Hiszpania)[edytuj | edytuj kod]

Konkurencja 2: 2005: Arona (Hiszpania) Tabela medalistów[7]
9 Mixed Teams
(70 teams) 		1 Erichsen: Norwegia Boye Brogeland, Norwegia Tonje Aasand Brogeland, Norwegia Tor Helness, Norwegia Gunn Helness, Anglia Espen Erichse, Anglia Helen Erichsen
2 Szwecja Goldberg SWE: Lars Goldberg, Ulla-Britt Goldberg, Bengt-Erik Efraimsson, Helena Svedlund
3 Herbst: Izrael Ilan Herbst, Izrael Roni Barr, Holandia Elisabeth van Ettinger, Holandia Jan van Cleeff, Holandia Marion Michielsen
3 Brigada: Litwa Maija Romanovska, Litwa Karlis Rubins, Rosja Marija Lebiediewa, Rosja Igor Chazanow
9 Mixed Pairs
(240 pairs) 		1 Norwegia: Tor Helness – Gunn Helness
2 Francja: Sylvie Willard – Herve Mouiel
3 Stany Zjednoczone: Michael Rosenberg – Debbie Rosenberg
2 Open Teams
(83 teams) 		1 Holandia Team Orange 1: Jan Jansma, Louk Verhees Jr., Ton Bakkeren, Huub Bertens, Bauke Muller, Simon de Wijs
2 Miroglio: Polska Apolinary Kowalski, Polska Piotr Tuszyński, Polska Jacek Romański, Polska Jeremi Stępiński, Włochy Giulio Bongiovanni, Litwa Anunas Jankauskas
3 Dania Hecht: Peter Hecht-Johansen, Knut Blakset, Andreas Marquardsen, Lars Blakset, Morten Bilde, Jorgen Hansen
3 Ozdil: Turcja Melih Özdil, Izrael Eldad Ginnosar, Anglia David Bakhshi, Anglia John Holland
13 Open Pairs
(208 pairs) 		1 Polska: Apolinary Kowalski - Piotr Tuszyński
2 Włochy: Stelio Di Bello – Furio Di Bello
3 Anglia: Tom Townsend – David Gold
2 Women Teams
(21 teams) 		1 Francja d'Ovidio: Bénédicte Cronier, Danièle Gaviard, Catherine Saul, Sylvie Willard
2 Weber: Anglia Sally Brock, Anglia Margaret James - Courtney, Niemcy Ingrid Gromann, Niemcy Elke Weber
3 Holandia Pasman: Femke Hoogweg, Jet Pasman, Anneke Simons, Wietske van Zwol
3 USA/Russia: Rosja Wiktorija Gromowa, Rosja Tatjana Ponomariowa, Stany Zjednoczone Marinesa Letizia, Stany Zjednoczone Janice Seamon-Molson, Stany Zjednoczone Tobi Sokolow, Stany Zjednoczone Carlyn Steiner
10 Women Pairs
(73 pairs) 		1 Norwegia: Aase Langeland – Tone Torkelsen Svendsen
2 Hiszpania: Montserrat Mestres – Maria Eugenia Hernandez
3 Holandia: Wietske van Zwol – Femke Hoogweg
2 Senior Teams
(18 teams) 		1 Włochy Fornaciari: Adriano Abate, Franco Baroni, Ezio FORNACIARI, Carlo Mariani, Fabrizio Orelli, Marco Ricciarelli
2 Polska Szenberg: Krzysztof Antas, Tadeusz Kaczanowski, Mirosław Miłaszewski, Stefan Szenberg
3 Rand: Izrael Avi Arvatz, Izrael Nisan Rand, Izrael Menachem Ravid, Kanada John Carruthers, Niemcy Göran Mattsson, Anglia Bill Pencharz
3 Stany Zjednoczone Hollman: Grant Baze, Bruce Ferguson, Garey Hayden, Robert Hollman, Alan Sontag
9 Senior Pairs
(62 pairs) 		1 Włochy: Adriano Abate – Fabrizio Morelli
2 Polska: Krzysztof Antas – Tadeusz Kaczanowski
3 Włochy: Ezio Fornaciari – Carlo Mariani
Gen Open 1 Holandia Huub Bertens
2 Holandia Jan Jansma
3 Polska Piotr Tuszyński
Gen Women 1 Francja Sylvie Willard
2 Norwegia Gunn Helness
3 Holandia Wietske van Zwol
Gen Senior 1 Włochy Ezio Fornaciari
1 Włochy Carlo Mariani
3 Francja Francois Leenhardt

2003: Mentona (Francja)[edytuj | edytuj kod]

Konkurencja 1: 2003: Mentona (Francja) – Tabela medalistów[8]
8 Mixed Teams
(118 teams) 		1 Welland: Stany Zjednoczone Roy Welland, Stany Zjednoczone Christal Henner-Welland, Stany Zjednoczone Robert (Bobby) Levin, Stany Zjednoczone Jill Levin, Meksyk Magy Rosenberg, Stany Zjednoczone Debbie Rosenberg
2 Bertheau: Szwecja Kathrine Bertheau, Szwecja Catarina Midskog, Szwecja Fredrik Nyström, Islandia Magnus Eidur Magnusson
3 Hague: Szkocja Suzanne Cohen, Szkocja Paula Leslie, Norwegia Rune Hauge, Norwegia Jan Petter Svendsen, Norwegia Siv Thoresen, Anglia Artur Malinowski
3 Schaltz: Dania Jens Auken, Dania Lars Blakset, Dania Dorthe Schaltz, Niemcy Sabine Auken
8 Mixed Pairs
(380 pairs) 		1 Holandia: Bep Vriend – Anton Maas
2 Włochy: Mihaela Popa – Rino Gasp Trapani
3 Włochy: Gabriella Manara – Dario Attanasio
1 Open Teams
(137 teams) 		1 Izrael Kalish: Ilan Herbst, Ofir Herbst, Awi Kalisz, Leonid Podgur, Doron Jadlin, Jisra’el Jadlin
2 Francja Chemla: Michel Abécassis, Paul Chemla, Philippe Cronier, Philippe Soulet
3 Chagas: Brazylia Diego Brenner, Brazylia Gabriel Chagas, Stany Zjednoczone Steve Garner, Stany Zjednoczone Howard Weinstein
3 Miroglio: Włochy Giulio Bongiovanni, Polska Apolinary Kowalski, Polska Jacek Romański, Polska Marek Szymanowski, Polska Piotr Tuszyński
12 Open Pairs
(340 pairs) 		1 Stany Zjednoczone: Jeff Meckstroth – Eric Rodwell
2 Izrael: Dawid Birman – Amir Lewin
3 Francja: Paul Chemla – Phillipe Cronier
1 Women Teams
(24 teams) 		1 Włochy FIGB Mosca: Monica Buratti, Emanuela Capriata, Caterina Ferlazzo, Darinka Forti, Cristina Golin, Gabriella Manara
2 Holandia Vriend: Femke Hoogweg, Marijke van der Pas, Jet Pasman, Anneke Simons, Bep Vriend, Wietske van Zwol
3 Szkocja McGowan: Catharina Forsberg, Maria Gronkvist, Jenny Rudenstal, Marita Tenga
3 Szwecja Gronkvist: Suzanne Cohen, Paula Leslie, Elizabeth (Liz) McGowan, Fiona Mcquaker
9 Women Pairs
(81 pairs) 		1 Austria: Maria Erhart – Jovanka Smederevac
2 Francja: Bénédicte Cronier – Sylvie Willard
3 Francja: Catherine d'Ovidio – Danièle Allouche
1 Senior Teams
(29 teams) 		1 Francja Adad: Pierre Adad, Maurice Aujaleu, Guy Lasserre, Francois Leenhardt, Philippe Poizat, Gerard Salliere
2 Włochy Fornaciari: Adriano Abate, Franco Baroni, Ezio Fornaciari, Fabrizio Morelli, Marco Ricciarelli, Antonio Vivaldi
3 Dania Dahl: Flemming Dahl, Peter Lund, Steen Moller, Georg Norris, Ole Werdelin, Stig Werdelin
3 Włochy Santolini: Al Brilli, Li Cohen, Paolo Giove, Antonio Latessa, Anselmo Santolini, Pietro Sbarigia
8 Senior Pairs
(94 pairs) 		1 Polska: Kazimierz Omernik – Józef Pochroń
2 Francja: François Leenhardt – Patrick Sussel
3 Polska: Aleksander Jezioro – Jerzy Russyan

Zawody w poszczególnych konkurencjach[edytuj | edytuj kod]

Drużynowe Otwarte Mistrzostwa Europy Mikstów[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Drużynowe otwarte mistrzostwa Europy mikstów w brydżu sportowym.

Poniższa tabela pokazuje zdobycze medalowe poszczególnych krajów w Drużynowych Otwartych Mistrzostwach Europy Mikstów. Uwzględnione są wszystkie zawody – zarówno edycje 1–7 (Drużynowe Mistrzostwa Europy Misktów przed włączeniem do Otwartych Mistrzostw Europy), jak i edycje od numeru 8 (po włączeniu do OME).

Jeśli w drużynie, która zdobyła medal byli zawodnicy z kilku krajów, to każdemu z krajów zostaje przyznany medal – bez względu na liczbę zawodników z danego kraju w drużynie.

Po najechaniu kursorem nad liczbę medali wyświetli się wykaz zawodów, na których te medale zostały zdobyte.

Drużynowe Otwarte Mistrzostwa Europy.
Miksty.
Podsumowanie medalowe
(stan na: 27 czerwca 2013, edycje 1..13)
F Kraj Złotych Srebrnych Brązowych
Anglia Anglia 2 5
Argentyna Argentyna 1
Austria Austria 2 1
Bułgaria Bułgaria 1 1
Chorwacja Chorwacja 1
Dania Dania 1 2 3
Francja Francja 5 2 2
Holandia Holandia 2 2 2
Islandia Islandia 1
Izrael Izrael 1 2
Litwa Litwa 1
Meksyk Meksyk 1
Monako Monako 1
Niemcy Niemcy 1 2 1
Norwegia Norwegia 2 1
Rosja Rosja 1 2
Słowenia Słowenia 1
Szkocja Szkocja 3
Szwecja Szwecja 2 1
Turcja Turcja 1
Stany Zjednoczone USA 1 1
Włochy Włochy 1 1 1
Razem 20 14 31

Drużynowe Otwarte Mistrzostwa Europy Open[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Drużynowe otwarte mistrzostwa Europy open w brydżu sportowym.

Poniższa tabela pokazuje zdobycze medalowe poszczególnych krajów w Drużynowych Otwartych Mistrzostwach Europy Open. Jeśli w drużynie, która zdobyła medal byli zawodnicy z kilku krajów, to każdemu z krajów zostaje przyznany medal – bez względu na liczbę zawodników z danego kraju w drużynie.

Po najechaniu kursorem nad liczbę medali wyświetli się wykaz zawodów, na których te medale zostały zdobyte.

Drużynowe Otwarte Mistrzostwa Europy
Open.
Podsumowanie medalowe
(stan na: 27 czerwca 2013, edycje 1..6)
F Kraj Złotych Srebrnych Brązowych
Anglia Anglia 1
Brazylia Brazylia 1
Bułgaria Bułgaria 1
Dania Dania 1
Francja Francja 1 2 1
Holandia Holandia 2 1
Indie Indie 1 1
Izrael Izrael 2 1 2
Litwa Litwa 1
Monako Monako 1
Niemcy Niemcy 1 1
Polska Polska 1 1 1
Południowa Afryka Republika Południowej Afryki 1
Szwecja Szwecja 1
Turcja Turcja 1
Stany Zjednoczone USA 1 1
Włochy Włochy 2 1
Razem 7 9 17

Drużynowe Otwarte Mistrzostwa Europy Kobiet[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Drużynowe otwarte mistrzostwa Europy kobiet w brydżu sportowym.

Poniższa tabela pokazuje zdobycze medalowe poszczególnych krajów w Drużynowych Otwartych Mistrzostwach Europy Kobiet. Jeśli w drużynie, która zdobyła medal były zawodniczki z kilku krajów, to każdemu z krajów zostaje przyznany medal – bez względu na liczbę zawodniczek z danego kraju w drużynie.

Po najechaniu kursorem nad liczbę medali wyświetli się wykaz zawodów, na których te medale zostały zdobyte.

Drużynowe Otwarte Mistrzostwa Europy.
Kobiety.
Podsumowanie medalowe.
(stan na: 27 czerwca 2013, edycje 1..6)
F Kraj Złotych Srebrnych Brązowych
Anglia Anglia 2
Austria Austria 1
Chiny 1
Chorwacja Chorwacja 1
Dania Dania 1
Francja Francja 1 1
Holandia Holandia 1 3 2
Izrael Izrael 1
Niemcy Niemcy 1 1
Polska Polska 1
Rosja Rosja 1
Szkocja Szkocja 1
Szwecja Szwecja 1
Turcja Turcja 1
Stany Zjednoczone USA 2
Włochy Włochy 2 1 1
Razem 6 8 14

Drużynowe Otwarte Mistrzostwa Europy Seniorów[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Drużynowe otwarte mistrzostwa Europy seniorów w brydżu sportowym.

Poniższa tabela pokazuje zdobycze medalowe poszczególnych krajów w Drużynowych Otwartych Mistrzostwach Europy Seniorów. Jeśli w drużynie, która zdobyła medal byli zawodnicy z kilku krajów, to każdemu z krajów zostaje przyznany medal – bez względu na liczbę zawodników z danego kraju w drużynie.

Po najechaniu kursorem nad liczbę medali wyświetli się wykaz zawodów, na których te medale zostały zdobyte.

Drużynowe Otwarte Mistrzostwa Europy
Seniorzy
Podsumowanie medalowe
(stan na: 27 czerwca 2013, edycje 1..6)
F Kraj Złotych Srebrnych Brązowych
Anglia Anglia 1 1
Austria Austria 1
Bułgaria Bułgaria 1
Dania Dania 1
Francja Francja 2 1
Izrael Izrael 1 3
Kanada Kanada 1
Norwegia Norwegia 1
Polska Polska 1 1 3
Szwajcaria Szwajcaria 1
Szwecja Szwecja 1 1
Stany Zjednoczone USA 1 3
Włochy Włochy 2 1 2
Razem 8 7 16

Otwarte Mistrzostwa Europy Par Mikstowych[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Otwarte mistrzostwa Europy par mikstowych w brydżu sportowym.

Poniższa tabela pokazuje zdobycze medalowe poszczególnych krajów w Otwartych Mistrzostwach Europy Par Mikstowych. Uwzględnione są wszystkie zawody – zarówno edycje 1–7 (Mistrzostwa Europy Mikstów przed włączeniem do Otwartych Mistrzostw Europy), jak i edycje od numeru 8 (po włączeniu do OME).

Jeśli w parze, która zdobyła medal byli zawodnicy z różnych krajów, to każdemu z krajów zostaje przyznany medal.

Po najechaniu kursorem nad liczbę medali wyświetli się wykaz zawodów, na których te medale zostały zdobyte.

Otwarte Mistrzostwa Europy.
Pary Mikstowe.
Podsumowanie medalowe
(stan na: 27 czerwca 2013, edycje 1..13)
F Kraj Złotych Srebrnych Brązowych
Anglia Anglia 1
Austria Austria 1 2
Bułgaria Bułgaria 2 2 1
Francja Francja 2 5 6
Holandia Holandia 2 1 1
Monako Monako 1
Niemcy Niemcy 1
Norwegia Norwegia 1
Polska Polska 1 1
Rosja Rosja 1
Szwecja Szwecja 1 1
Turcja Turcja 1 1 1
Stany Zjednoczone USA 1
Włochy Włochy 1 1 2
Razem 13 15 14

Otwarte Mistrzostwa Europy Par Open[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Otwarte mistrzostwa Europy par open w brydżu sportowym.

Poniższa tabela pokazuje zdobycze medalowe poszczególnych krajów w Otwartych Mistrzostwach Europy Par Open. Uwzględnione są wszystkie zawody – zarówno edycje 1–11 (Mistrzostwa Europy Par Open przed włączeniem do Otwartych Mistrzostw Europy), jak i edycje od numeru 12 (po włączeniu do OME).

Jeśli w parze, która zdobyła medal byli zawodnicy z różnych krajów, to każdemu z krajów zostaje przyznany medal.

Po najechaniu kursorem nad liczbę medali wyświetli się wykaz zawodów, na których te medale zostały zdobyte.

Otwarte Mistrzostwa Europy.
Mistrzostwa Europy.
Pary Open.
Podsumowanie medalowe
(stan na: 29 czerwca 2013, edycje 1..17)
F Kraj Złotych Srebrnych Brązowych
Anglia Anglia 2 1
Austria Austria 1
Bułgaria Bułgaria 1 1
Francja Francja 6 3 2
Holandia Holandia 2 2
Izrael Izrael 2
Niemcy Niemcy 1 2
Norwegia Norwegia 1
Polska Polska 7 1 3
Szwecja Szwecja 1 2 1
Stany Zjednoczone USA 2 1
Włochy Włochy 4 4
Razem 18 18 17

Otwarte Mistrzostwa Europy Par Kobiecych[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Otwarte mistrzostwa Europy par kobiecych w brydżu sportowym.

Poniższa tabela pokazuje zdobycze medalowe poszczególnych krajów w Otwartych Mistrzostwach Europy Par Kobiecych. Uwzględnione są wszystkie zawody – zarówno edycje 1–8 (Mistrzostwa Europy Par Kobiet przed włączeniem do Otwartych Mistrzostw Europy), jak i edycje od numeru 9 (po włączeniu do OME).

Jeśli w parze, która zdobyła medal były zawodniczki z różnych krajów, to każdemu z krajów zostaje przyznany medal.

Po najechaniu kursorem nad liczbę medali wyświetli się wykaz zawodów, na których te medale zostały zdobyte.

Otwarte Mistrzostwa Europy.
Mistrzostwa Europy.
Pary Kobiet.
Podsumowanie medalowe
(stan na: 29 czerwca 2013, edycje 1..14)
F Kraj Złotych Srebrnych Brązowych
Anglia Anglia 1 1 2
Austria Austria 1 1
Francja Francja 3 3 6
Hiszpania Hiszpania 1
Holandia Holandia 4 3 1
Izrael Izrael 1 4
Niemcy Niemcy 3 3
Norwegia Norwegia 1 1
Szwecja Szwecja 1
Stany Zjednoczone USA 1 1
Włochy Włochy 3
Razem 16 14 16

Otwarte Mistrzostwa Europy Par Seniorów[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Otwarte mistrzostwa Europy par seniorów w brydżu sportowym.

Poniższa tabela pokazuje zdobycze medalowe poszczególnych krajów w Otwartych Mistrzostwach Europy Par Seniorów. Uwzględnione są wszystkie zawody – zarówno edycje 1–7 (Mistrzostwa Europy Par Seniorów przed włączeniem do Otwartych Mistrzostw Europy), jak i edycje od numeru 8 (po włączeniu do OME).

Jeśli w parze, która zdobyła medal byli zawodnicy z różnych krajów, to każdemu z krajów zostaje przyznany medal.

Po najechaniu kursorem nad liczbę medali wyświetli się wykaz zawodów, na których te medale zostały zdobyte.

Otwarte Mistrzostwa Europy.
Mistrzostwa Europy.
Pary Seniorów.
Podsumowanie medalowe
(stan na: 29 czerwca 2013, edycje 1..13)
F Kraj Złotych Srebrnych Brązowych
Anglia Anglia 1
Austria Austria 2
Bułgaria Bułgaria 1
Czechy Czechy 1
Francja Francja 2 3 2
Holandia Holandia 1
Irlandia Irlandia 1
Monako Monako 1
Niemcy Niemcy 1 3
Norwegia Norwegia 1
Polska Polska 5 4 5
Szwajcaria Szwajcaria 1 0 1
Szwecja Szwecja 1
Włochy Włochy 4 1
Razem 15 13 14

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ European Open Bridge Championships. [dostęp 2013-01-15]. (ang.).
  2. ↑ a b 5th European Open Bridge Championships. Rules And Regulations. [dostęp 2013-01-18]. (ang.).
  3. ↑ 6th European Open Bridge Championships.. [dostęp 2013-06-25]. (ang.).
  4. ↑ a b EBL: 5th EUROPEAN OPEN CHAMPIONSHIPS • Days and Rounds. [dostęp 2013-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-26)]. (ang.).
  5. ↑ a b EBL: 4th EUROPEAN OPEN CHAMPIONSHIPS • Days and Rounds. 2007. [dostęp 2011-11-04]. (ang.).
  6. ↑ a b EBL: 3rd EUROPEAN OPEN CHAMPIONSHIPS • Days and Rounds. 2007. [dostęp 2011-11-04]. (ang.).
  7. ↑ a b EBL: 2nd EUROPEAN OPEN CHAMPIONSHIPS • Days and Rounds. 2007. [dostęp 2011-11-04]. (ang.).
  8. ↑ a b EBL: 1st EUROPEAN OPEN CHAMPIONSHIPS • Days and Rounds. 2003. [dostęp 2011-11-04]. (ang.).
  9. ↑ 6th European Open Bridge Championships. Results. [dostęp 2013-06-25]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Otwarte_mistrzostwa_Europy_w_brydżu_sportowym&oldid=72950192”