Dyrekcja Kolei w Krakowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dyrekcja Kolei w Krakowie
Ilustracja
Budynek Dyrekcji Kolei przy pl. Matejki 12
Państwo

 Polska

Adres

Kraków, pl. Matejki 12

Data założenia

1885

Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Siedziba dyrekcji”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Siedziba dyrekcji”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Siedziba dyrekcji”
Ziemia50°04′01,38″N 19°56′31,24″E/50,067050 19,942010

Dyrekcja Kolei w Krakowie – terytorialny organ zarządzania koleją z siedzibą w Krakowie.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Chronologię kolei w Krakowie datuje się od dnia 13 października 1847, daty uruchomienia Kolei Północnej (k.u.k. privilegierte Kaiser Ferdinands-Nordbahn) do Mysłowic, łączącej dalej z Wrocławiem i Berlinem. W 1856 oddano do użytku odcinek Kolei Karola Ludwika (k.k. privilegierte Galizische Carl Ludwig-Bahn), do Dębicy, a od 1861 do Lwowa. Otwierano linie lokalne – np. do Wieliczki (1857) i z Podłęża do Niepołomic (1858). Stopniowo rozbudowywano węzeł kolejowy Krakowa do którego włączono Podgórze (1884) (obecnie Kraków Płaszów), jednocześnie uruchamiając linie do Oświęcimia i Suchej Beskidzkiej, gdzie łączyły się z Galicyjską Koleją Transwersalną (Galizische Transversalbahn), i dalej z Zakopanem (1899). W okresie międzywojennym uruchomiono linię Kraków – Tunel (1934)[1].

W miarę rozbudowy połączeń i rosnącego potencjału przewozowego powoływano kolejne organy zarządzania.

Nazwy w minionym okresie[1][2][3][edytuj | edytuj kod]

  • Kolej Galicyjska im. Karola Ludwika (Galizische Carl Ludwig-Bahn)
  • 1884-1893 – C.K. Dyrekcja Ruchu Kolejowego w Krakowie (Betriebs-Direction in Krakau[4])
  • 1893-1919 – Dyrekcja C.K. Kolei w Krakowie (k.k. Staatsbahndirektion Krakau der Kaiserlich-königliche österreichische Staatsbahnen)
  • 1919-1929 – Dyrekcja Kolei Państwowych w Krakowie
  • 1929-1939 – Dyrekcja Okręgowa Kolei Państwowych Kraków
  • 1939-1945 – Generalna Dyrekcja Kolei Wschodniej (Generaldirektion der Ostbahn – Gedob)
    • 1939-1945 – Dyrekcja Operacyjna Kolei Wschodnich (Ostbahnbetriebsdirektion – OBD)
  • 1945-1975 – Dyrekcja Okręgowa Kolei Państwowych – DOKP Kraków
  • 1975-1998 – Południowa Dyrekcja Okręgowa Kolei Państwowych – PDOKP
  • 1998-2001 – Dyrekcja Okręgu Infrastruktury Kolejowej
  • 2002 – Oddział Regionalny spółki PKP Polskie Linie Kolejowe SA

Prezesi/dyrektorzy[2][5][6][7][edytuj | edytuj kod]

  • 1945 – Tomasz Pietraszek
  • 1945 – Ignacy Czerniewski (1882-1956)
  • 1945-1951 – Adam Kmita
  • 1951-1953 – Ryszard Szczawiński
  • 1953-1957 – Zygmunt Korycki
  • 1957-1959 – Henryk Szmidt
  • 1959-1963 – Piotr Lewiński (1915-1991)
  • 1964-1969 – Tadeusz Mieszkowski
  • 1969-1981 – Edward Perykasza (1923-1993)
  • 1981-1987 – Stanisław Pachota (1931-2020)
  • 1987-1988 – Marek Rączkiewicz

Siedziba[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze biuro Kolei Krakowsko-Górnośląskiej (Krakau-Oberschlesische Eisenbahn) mieściło się w jednej z kamienic Treutlera na Rynku Głównym, następnie w pałacyku M.J. Brodowicza przy ul. Lubicz 190, obecnie 4, obiekt nie istnieje (1844)[8]. Od 1889 dyrekcja kolei mieści się w monumentalnym neoklasycystycznym gmachu z 1889 (proj. Józef Niedźwiedzki) przy pl. Jana Matejki 12.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Materiały z konferencji pt. 175-lecie kolei w Krakowie 2022.
  2. a b Reimer M., Kubitzki V.: Eisenbahn in Polen 1939–1945 – Die Geschichte der Generaldirektion der Ostbahn, transpress Verlag Stuttgart 2004.
  3. Encyklopedia Krakowa 2002.
  4. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie 1888.
  5. Egz. „Inżyniera Kolejowego”, Warszawa z lat 1924–1939.
  6. Egz. „Rocznika Polityczno-Gospodarczego”, Warszawa.
  7. Egz. rocznika „Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem...”, Lwów.
  8. Juliusz Demel: Początki kolei żelaznej w Krakowie, Towarzystwo Miłośników Historii i Zabytków Krakowa Kraków 1954.