Dzień dobry, kraju nasz
Dzień dobry, kraju nasz... (Daleko stąd do białej róży...) – pieśń wojskowa z 1961 r. związana z Ludowym Wojskiem Polskim.
Incipit pieśni najprawdopodobniej nawiązuje do białych róż z pieśni Mieczysława Kozara-Słobódzkiego Białe róże popularnej jako Rozkwitały pąki białych róż... W tekście pobrzmiewają też motywy znane z utworu Wandy Chotomskiej Dzień dobry, Biały Ptaku, radzieckiej pieśni Мой адрес - Советский Союз (Mój adres - Związek Radziecki) czy piosenki biesiadnej Szła dzieweczka oraz w ogóle wątki typowe dla pieśni żołnierskiej: dziewczyna, daleki dom rodzinny, powrót, tęsknota, kwiaty (tu m.in. lipcowy głóg - być może nawiązanie do 22 lipca).
Utwór jest pochwałą sił powietrznych PRL, ale przywołuje też skojarzenia z udziałem polskich lotników w II wojnie światowej, zwłaszcza Polskich Sił Powietrznych na obczyźnie. W pieśni nietrudno dopatrzeć się też antycypacji lotu kosmicznego Mirosława Hermaszewskiego, który jednak w 1961 r. dopiero wstąpił do dęblińskiej Szkoły Orląt.
Autorem słów jest Tadeusz Urgacz, muzykę skomponował Antoni Szaliński.
Utwór był wielokrotnie wykonywany przez Centralny Zespół Artystyczny Wojska Polskiego.
Tekst[edytuj | edytuj kod]
Daleko stąd do białej róży,
co przed mym domem płatki mruży,
daleko stąd –
tu noce pełne są tęsknoty,
więc powracają samoloty
na stary ląd.
Dzień dobry, kraju nasz zielony,
jak dobrze ujrzeć ciebie znów,
brać w skrzydła twoje nieboskłony
błyszczące jak lipcowy głóg,
bo życie nasze jest dla ciebie
i młodość nasza pośród gwiazd,
choć jak meteor w czarnym niebie
czasami zgaśnie któryś z nas.
Rodzinna wiosko i ulico,
dziewczyno, różo, sosno z gór,
my wysrebrzoną błyskawicą
bronimy waszych gwiazd i chmur.
Jak bystra chmurka dzień przepłynie
przy białej róży i dziewczynie,
lecz przyjdzie czas,
że znowu pośle nas tęsknota
w skrzydlatych naszych samolotach
do gwiazd, do gwiazd.
Dzień dobry, kraju nasz zielony...
Literatura przedmiotu[edytuj | edytuj kod]
- Bednarowicz Jędrzej, Werner Stanisław, Żołnierska rzecz : zbiór pieśni wojskowych, Warszawa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1965, s. 348–350.