Dzikie gęsi (film)
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
28 czerwca 1978 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
134 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role |
Richard Burton |
| Muzyka |
Roy Budd |
| Zdjęcia | |
| Scenografia |
Bob Bell |
| Montaż |
John Glen |
| Produkcja |
Euan Lloyd |
| Wytwórnia |
Richmond Film Productions (West) Ltd. |
| Dystrybucja |
Rank Film Organization (kina) |
| Budżet |
11,6 mln $ |
| Kontynuacja |
Dzikie gęsi (ang. The Wild Geese) – brytyjski film akcji z 1978 roku w reżyserii Andrew V. McLaglena. Adaptacja powieści Daniela Carneya pod tym samym tytułem.
Fabuła[edytuj | edytuj kod]
Brytyjski najemnik Allen Faulkner – były pułkownik armii – otrzymuje od bogatego bankiera Mathesona lukratywną propozycję porwania z afrykańskiego więzienia prezydenta Limbaniego – byłego demokratycznego prezydenta jednego z krajów południowoafrykańskich. Jego uprowadzenie i późniejsze zabójstwo jest potrzebne Mathesonowi do zawarcia korzystnego kontraktu na eksploatację złóż miedzi z gen. Ndofą – dyktatorem, który obalił Limbaniego.
Faulkner rozpoczyna werbunek najemników i w sile 50-osobowego oddziału wyrusza do Afryki. Cała perfekcyjnie zaplanowana operacja przebiega zgodnie z planem (najemnikom bez strat własnych udaje się uwolnić Limbaniego) aż do momentu, gdy – na polecenie Mathesona – oczekiwany przez nich samolot ewakuacyjny zawraca z lotniska tuż przed podjęciem komandosów. Okazuje się, że bezwzględny bankier dogadał się z Ndofą i Limbani nie jest mu już do niczego potrzebny. Chcąc również zaoszczędzić na wypłacie honorarium dla najemników, postanawia ich wszystkich pozostawić na pastwę losu. Faulkner i jego najbliżsi współpracownicy zdają sobie doskonale sprawę co oznacza dla nich brak możliwości ewakuacji. Ścigani przez żołnierzy Ndofy postanawiają przedzierać się do rodzinnych stron Limbaniego na południu kraju. W końcu docierają do celu, jednak po drodze wielu żołnierzy Faulknera ginie. W rodzinnej wiosce Limbaniego spotykają irlandzkiego misjonarza – starego znajomego Faulknera, który mówi im o znajdującym się w pobliżu starym lotnisku i porzuconej na nim dakocie. Najemnicy postanawiają uciec nią do sąsiedniego kraju. Faulknerowi wraz z grupą żołnierzy i prezydentem Limbanim udaje się w końcu wystartować, chociaż przez cały czas muszą odpierać ataki żołnierzy Ndofy. Najemnicy ponoszą duże straty – giną przyjaciele Faulknera, z którymi brał udział w niejednej akcji. Tylko 11 najemników wychodzi cało z opresji, a sam Limbani umiera na pokładzie samolotu na skutek rany postrzałowej.
Pół roku później Faulkner składa nocna wizytę Mathesonowi i zabija go, przedtem zmuszając do otwarcia domowego sejfu, skąd zabiera pół miliona dolarów jako zaległe honorarium dla jego ludzi oraz wdów i sierot po tych, którzy polegli.
Obsada aktorska[edytuj | edytuj kod]
- Richard Burton – płk. Allen Faulkner
- Roger Moore – por. Shawn Fynn
- Richard Harris – kpt. Rafer Janders
- Hardy Krüger – por. Pieter Coetzee
- Stewart Granger – bankier Matherson
- Jack Watson – sierż. Sandy Young
- Frank Finlay – ojciec Geoghegen
- Kenneth Griffith – lekarz Arthur Witty
- Jeff Corey – pan Martin
- Barry Foster – Thomas Balfour
- Winston Ntshona – prezydent Limbani
- Ronald Fraser – sierż. Jock McTaggart
- John Kani – sierż. Jesse Blake
- David Ladd – Sonny
- Rosalind Lloyd – Heather
- Ian Yule – sierż. Tosh Donaldson
- Patrick Allen – Rushton
- Brook Williams – Samuels
- Glyn Baker – Esposito
O filmie[edytuj | edytuj kod]
Dzikie gęsi, to tzw. „western wojenny” zrealizowany kosztem ponad 10 mln dolarów w gwiazdorskiej obsadzie. Obecnie jest uważany za jeden z najlepszych filmów o najemnikach[1].
Pomysł autora jego scenariusza Reginalda Rose bazował na powieści, która czerpała z wydarzeń jakie miały podczas wojny domowej w Kongu i utworzonego podczas jej trwania oddziału byłych najemników pod dowództwem byłego pułkownika armii brytyjskiej Michaela Hoare („Mad Mike”). Był on również konsultantem filmu[2]. Za plenery głównych, „afrykańskich” scen filmu, posłużyły terytoria Północnego Transwalu w Afryce Południowej. Doskonale komponowały się one w scenerię fikcyjnego, nie wymienionego w filmie z nazwy kraju w Afryce, graniczącego, jak wynika z fabuły z Burundi, Rodezją, Rwandą, Ugandą, Zambią i Suazi[2]. Film odniósł znaczny sukces, przynosząc zysk w Europie. W Niemczech otrzymał nawet „Złoty Ekran” – nagrodę niemieckich dystrybutorów kinowych (HDF – Hauptverband Deutscher Filmtheater)[3]. Gorzej było w USA, gdzie na skutek upadku jego głównego dystrybutora – Allied Artists – oraz braku w obsadzie amerykańskiej gwiazdy film był wyświetlany w ograniczonej liczbie kin.
W 1985 roku powstał sequel filmu pt. Dzikie gęsi 2 w reżyserii Petera R. Hunta.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tony Earnshaw: The Wild Geese. [w:] tonyearnshaw.com [on-line]. [dostęp 2017-02-24]. (ang.).
- ↑ a b Clark Collis: Roger Moore talks 'Wild Geese'. [w:] ew.com [on-line]. 2012-12-10. [dostęp 2017-02-24]. (ang.).
- ↑ The Wild Geese. [w:] imdb.com [on-line]. [dostęp 2017-02-24]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marian B. Michalik (oprac.): Kronika filmu. Warszawa: Wydawnictwo KRONIKA – Marian B. Michalik, 1995, s. 442. ISBN 83-86079-03-7.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Plakat do filmu
- Dzikie gęsi w bazie IMDb (ang.)
- Dzikie gęsi w bazie Filmweb
