Dzwonkówka pasożytnicza
_Kreisel_647283.jpg) Dzwonkówka pasożytnicza na owocniku innego grzyba | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
dzwonkówka pasożytnicza |
| Nazwa systematyczna | |
| Entoloma parasiticum (Quél.) Kreisel Feddes Repert. Spec. Nov. Regni Veg. 95(9-10): 699 (1984) | |
_Kreisel_349396.jpg)
Dzwonkówka pasożytnicza (Entoloma parasiticum (Quél.) Kreisel) – gatunek grzybów z rodziny dzwonkówkowatych (Entolomataceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Entoloma, Entolomataceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy gatunek ten opisał w 1879 r. Lucien Quélet, nadając mu nazwę Leptonia parasitica. Obecną nazwę nadał mu Hanns Kreisel w 1984 r.[1]
- Claudopus parasiticus (Quél.) Ricken 1913
- Leptonia parasitica Quél. 1879
- Rhodophyllus parasiticus (Quél.) Quél. 1886[2].
Polską nazwę podaje internetowy atlas grzybów[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 3–9 mm, okrągły lub nerkowaty z lekko podwiniętym brzegiem, biały, całkowicie owłosiony[4].
Rzadkie, o szerokości do 2 mm, bez międzyblaszek, przyrośnięte, wąsko brzuchate, bladoróżowe. Ostrza tej samej barwy[4].
Często brak, jeśli występuje, ma wysokość do 5 mm i grubość około 1 mm, jest ekscentryczny, biały, oprószony[4].
Bez zapachu, smak nieznany[4].
- Cechy mikroskopowe
Podstawki 4-zarodnikowe ze sprzążkami. Zarodniki 89,5–12,5 × 8–11 µm, Q = 1,1–1,4, subizodiametryczne, w widoku z boku 5–6–kątne. Krawędź blaszek płodna. Brak cystyd. Strzępki skórki cylindryczne o szerokości 2–8 µm. W strzępkach brak pigmentu, są sprzążki[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Podano występowanie dzwonkówki pasożytniczej w Ameryce Północnej i Europie[5]. Jest tu szeroko rozprzestrzeniony. Prawdopodobnie nie jest rzadki, lecz jest przeoczany z powodu małych rozmiarów[4]. Brak go w wykazie wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski Władysława Wojewody z 2003 r.[6] Po raz pierwszy w Polsce jego stanowiska podano w 2009 r.[7], w późniejszych latach podano także inne[8]. Aktualne stanowiska grzybówki pasożytniczej podaje internetowy atlas grzybów. Znajduje się w nim na liście gatunków rzadkich, wartych objęcia ochroną[3].
Grzyb saprotroficzny, mszakolubny i nagrzybny występujący na żywych mchach (np. torfowiec Sphagnum, próchniczek błotny Aulacomnium palustre), na bardzo spróchniałej korze drzew iglastych i na innych grzybach (pieprznik jadalny Cantharellus cibarius i powłocznikowatych: Coriolus versicolor, Xanthochrous perennis). Owocniki tworzy od lata do jesieni[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-02-11] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2023-02-11] (ang.).
- ↑ a b Aktualne stanowiska dzwonkówki pasożytniczej w Polsce [online], grzyby.pl [dostęp 2023-02-11] (pol.).
- ↑ a b c d e f g M.E. Noordeloos, Entoloma, s. 1, „Fungi Euroaei”, 5 (1), Mycobank, 1992, s. 1–760 [dostęp 2023-02-08].
- ↑ Występowanie Entoloma parasiticum na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2023-02-11] (ang.).
- ↑ Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ A. Kujawa, Macrofungi of wooded patches in the agricultural landscape. I. Species diversity, „Acta Mycol.”, 44 (1), 2009, s. 49–75.
- ↑ Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2023-02-11].