Easterlingowie
Easterlingowie – grupa plemion ludzkich ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwotnie nazwa ta dotyczyła plemion, które przybyły ze wschodu do Beleriandu po Dagor Bragollach i zdobyciu Minas Tirith przez Saurona, w okresie, w którym Morgoth wysyłał szpiegów pośród elfów, Edainów i dalej na wschód. Robert Foster szacuje, że było to ok. 457 roku Pierwszej Ery. Easterlingowie zostali opisani w Silmarillionie jako Smagli Ludzie, niscy i krępi, o długich, silnych rękach, cerze śniadej albo bladej, ciemnych oczach i włosach[1]. Zdrada części Easterlingów zadecydowała o porażce elfów i ludzi w Nirnaeth Arnoediad.
W Trzeciej Erze Easterlingami nazywano mieszkańców Rhûnu, którzy wielokrotnie sprzymierzali się z siłami Saurona przeciwko ludziom z Gondoru i Rhovanionu oraz elfom z Mrocznej Puszczy i Lothlórien.
Lista Easterlingów[edytuj | edytuj kod]
Poniżej wymienione postaci pojawiają się w Silmarillionie.
Brodda[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z rodu Ulfanga, był sprzymierzeńcem Morgotha w Pierwszej Erze. Po tym, jak Morgoth zdobył Hithlum, Brodda zagarnął dobra należące do Húrina Thaliona.
Pojął za żonę Aerinę (wbrew jej woli), krewniaczkę Húrina, i wziął w posiadanie jego dziedzinę. Resztę majątku zagarnął, kiedy Morwena Eledhwen i Niënor opuściły Dor-lómin. Kiedy Túrin Turambar powrócił do ojczystego kraju, dowiedział się od Aeriny, że jego matka i siostra wyruszyły do Doriathu, a Túrin w swoim gniewie zabił Broddę w jego domu, przez co przypieczętował los Aeriny: popełniła samobójstwo podpalając własny dom razem ze sobą.
Bór[edytuj | edytuj kod]
Był (obok Ulfanga) jednym z dwóch największych wodzów Easterlingów, którzy zawarli sojusz z Maedhrosem. Dochował wierności elfom. Robert Foster przypuszcza, że Bór mógł umrzeć w okresie poprzedzającym bitwę Nirnaeth Arnoediad[2]. Jego synami byli Borlad, Borlach i Borthand[1].
Jego imię[3] pochodzi z sindarinu albo z mowy Easterlingów.
Borlach, Borlad, Borthand[edytuj | edytuj kod]
Byli synami Bóra. Służyli w wojskach Maedhrosa. W bitwie Nirnaeth Arnoediad nie zdradzili go i do końca walczyli po stronie elfów. Zanim polegli, zabili Ulfasta i Ulwartha[4].
Lorgan[edytuj | edytuj kod]
Easterling, który po Nirnaeth Arnoediad ze swymi pobratymcami osiadł w Hithlumie i ogłosił się jego władcą. Miał w niewoli sporą liczbę ludzi, w tym syna Huora Tuora, który po trzech latach mu uciekł. Po tym zdarzeniu Lorgan wyznaczył cenę za jego głowę.
Ulfang[edytuj | edytuj kod]
Był (obok Bóra) jednym z dwóch największych wodzów Easterlingów, którzy zawarli sojusz z Maedhrosem. Wraz z synami służył Caranthirowi. W bitwie Nirnaeth Arnoediad zdradził elfów i przeszedł na stronę Morgotha. Zwany był Ulfangiem Czarnym[5].
Uldor, Ulfast, Ulwarth[edytuj | edytuj kod]
Byli synami Ulfanga. Wszyscy służyli w wojskach Caranthira i okazali się zdrajcami. W bitwie Nirnaeth Arnoediad najpierw Uldor fałszywymi radami opóźniał atak Maedhrosa[6], a w czasie walki wszyscy trzej przeszli na stronę Morgotha i zaatakowali tyły elfickich wojsk. Żaden z nich nie przeżył batalii: Uldora zabił Maglor, a Ulfasta i Ulwartha – synowie Bóra[4].
Uldora z powodu jego zdrady nazywano Uldorem Przeklętym[5].
Imiona trzech braci pochodzą z sindarinu[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b J.R.R. Tolkien: Silmarillion, s. 187.
- ↑ R. Foster: Encyklopedia Śródziemia, s. 51.
- ↑ W wydaniach Silmarillionu sprzed 2006 roku we wszystkich imionach postaci pomijano zaznaczanie liter diakrytyzowanych.
- ↑ a b J.R.R. Tolkien: Silmarillion, s. 231.
- ↑ a b J.R.R. Tolkien: Silmarillion, s. 408.
- ↑ J.R.R. Tolkien: Silmarillion, s. 228.
- ↑ Wzmianka o sindarińskim pochodzeniu tego imienia pojawia się w tomie V Historii Śródziemia. Jednak w tym samym tomie znajduje się zupełnie inna informacja, wedle której było to jedno ze słów z języka Easterlingów. Kwestii tej jest poświęcona krótka dyskusja na forum dyskusyjnym Hobbiton [1]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J.R.R. Tolkien: Silmarillion. Maria Skibniewska (tłum.). Warszawa: Amber, 2002. ISBN 83-7245-882-0.
- Ryszard Derdziński: Indeks. W: John Ronald Reuel Tolkien: Władca Pierścieni. przeł. Maria i Cezary Frąc. T. 3: Powrót Króla. Warszawa: Wydawnictwo Amber, 2002, s. 383-397. ISBN 83-7245-884-7.
- Robert Foster: Encyklopedia Śródziemia. Warszawa: Amber, 2002, s. 90–91. ISBN 83-241-0200-0.
