Przejdź do zawartości

Edmund Baranowski (poseł)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edmund Baranowski
Data i miejsce urodzenia

8 stycznia 1886
Lwówek

Data i miejsce śmierci

3 lub 4 września 1939
Katowice

Poseł II kadencji Sejmu (II RP)
Okres

od 1928
do 30 sierpnia 1930

Przynależność polityczna

Polskie Stronnictwo Chrześcijańskiej Demokracji

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości
Odznaka pamiątkowa Polskiej Organizacji Wojskowej

Edmund Baranowski (ur. 8 stycznia 1886 w Lwówku, zm. 3 lub 4 września 1939 w Katowicach) – polski polityk chadecki, działacz samorządowy i społeczny, farmaceuta, poseł II kadencji Sejmu w latach 1928–1930[1][2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Franciszka i Walerii z domu Borzyszkowska. Baranowski kształcił się w gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu oraz w gimnazjum w Międzyrzeczu, gdzie w 1903 zdał egzamin maturalny. Po ukończeniu szkoły praktykował w aptece we Frankfurcie nad Odrą a następnie studiował farmację w Monachium oraz Lipsku. Po uzyskaniu tytułu magistra farmacji (1912) w latach 1912–1914 odbył kolejną praktykę aptekarską. Po jej zakończeniu kupił w 1914 aptekę w Łasinie (pow. grudziądzki).

W 1920 kupił w Grudziądzu fabrykę przetworów chemicznych „Samtera”. Po zmianie nazwy na Laboratorium Chemiczno-Farmaceutyczne, produkował w niej tabletki, preparaty dentystyczne oraz leki weterynaryjne. Wyroby Laboratorium zostały wysoko ocenione w 1925 roku, kiedy to przyznano mu złoty medal na XII Zjeździe Lekarzy i Przyrodników Polskich w Warszawie.

Zaangażował się w polską działalność społeczną. Od 1916 był członkiem Towarzystwa Naukowego w Toruniu, udzielał się także w lokalnych organizacjach oświatowych. Od grudnia 1918 był przedstawicielem miasta Łasina w Sejmie Dzielnicowym w Poznaniu, uczestniczył także w pracach Powiatowej Rady Ludowej na obwód Łasin oraz zakładał Radę Robotniczą i Włościańską. Pomiędzy 1918 a 1920 działał w Organizacji Wojskowej Pomorze, a w 1919 był członkiem Pomocniczego Komitetu Przedplebiscytowego w Grudziądzu. W okresie wojny polsko-bolszewickiej służył w Zachodniej Straży Obywatelskiej. W 1920 został pierwszym polskim komisarycznym[3] burmistrzem Łasina. W tym okresie zintensyfikował swoją działalność społeczno–polityczną. Działał w PSChD, Towarzystwie Upiększania Miasta Grudziądza, Towarzystwie Wioślarskim „Wisła”, PTG „Sokół” i Towarzystwie Śpiewaczym „Echo”. Baranowski został również członkiem magistratu miasta Grudziądza i uczestniczył w pracach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Toruniu jako sędzia. W 1919 brał udział w Powstaniu Wielkopolskim. W latach 1922–28 generalny sekretarz Zarządu Związku Powstańców i Wojaków Okręgu Pomorskiego.

W wyborach do Sejmu II kadencji w 1928 uzyskał mandat poselski w okręgu wyborczym nr 30 (Grudziądz) z listy nr 25 (PSChD). W czasie sprawowania mandatu Baranowski pracował w komisji odbudowy kraju.

W 1928 roku otworzył aptekę „Mariańską' w Hajdukach Wielkich (obecnie Chorzów Batory, dzielnica Chorzowa) przy ul. Kościelnej 11. Uzyskał osobistą koncesję apteczną od wojewody śląskiego w 1929 roku. Ogólny Związek Aptekarzy Województwa Śląskiego, Okręgu Polskiego Powszechnego Towarzystwa Farmaceutycznego w Katowicach, w 1932 roku upoważnił jego aptekę do produkcji preparatów farmaceutycznych według śląskich przepisów. W latach 1931–35 wiceprezes Ogólnego Związku Aptekarzy Województwa Śląskiego.

Wziął udział w wojnie obronnej w 1939 w walkach o Świętochłowice i Chorzów jako podporucznik 75 pułku piechoty. Po dostaniu się do niewoli, 3 lub 4 września 1939 został rozstrzelany przez Niemców w Katowicach wraz z grupą powstańców śląskich[2].

Rodzina

[edytuj | edytuj kod]

Edmund Baranowski był żonaty z Jadwigą z domu Śmierzchalska. Z tego związku miał córkę – Irenę Marię (1921–1944). Była ona członkinią hufca szkolnego Przysposobienia Wojskowego Kobiet w Grudziądzu a później harcerką Chorągwi Śląskiej Organizacji Harcerek. Zaginęła w walce, w szeregach AK, podczas Powstania Warszawskiego[2].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jacek Majchrowski: Kto był kim w drugiej Rzeczypospolitej. Warszawa: BGW, 1994. ISBN 83-7066-569-1.
  2. a b c Małgorzata Smogorzewska: Posłowie i Senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny. Tom I A–D. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 1998. ISBN 83-7059-392-5.
  3. str. 26 "Łasin Historia 1298 Teraźniejszość 1998 Przyszłość XXI w." - Urząd Miasta i Gminy Łasin 1998 r.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]