Edmund Klemensiewicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edmund Klemensiewicz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 września 1839
Bochnia

Data i miejsce śmierci

7 lipca 1916
Kraków

poseł do Sejmu Krajowego Galicji
Okres

od 1889
do 1901

Odznaczenia
Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry)
Multimedia w Wikimedia Commons
Grób Edmunda Klemensiewicza na cmentarzu Rakowickim

Edmund Klemensiewicz (ur. 16 września 1839 w Bochni, zm. 7 lipca 1916 w Krakowie[1]) – prawnik, notariusz, urzędnik, poseł do Sejmu Krajowego Galicji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Wincentego urzędnika kopalni soli i Teofilii z domu Borzęckiej. W 1859 zdał maturę w Gimnazjum św. Anny w Krakowie. W latach 1859- 1863 studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim[2]. Brał udział w powstaniu styczniowym 1863[3]. Służył w oddziale Kurowskiego[3]. Brał udział w walkach pod Sosnowcem i Miechowem[3]. Został ranny[3]. Po wzięciu do niewoli spędził "pewien czas na Sybirze"[4][3].

Po powrocie dokończył studia. zaliczył praktyki i 17 lipca 1872 uzyskał nominację na notariusza. Pracował jako c.k. notariusz w Grybowie do 1896 roku. Gdy 17 stycznia 1895 powstało w Grybowie gniazdo Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” został jego pierwszym prezesem[5]. Działał też w krakowskim „Sokole” pełniąc funkcję zastępcy prezesa[6].

Od 1897 przeniesiony do Krakowa[7], gdzie dodatkowo przez wiele lat zasiadał w Radzie m. Krakowa, w Kasie Oszczędności miasta Krakowa pełnił funkcję prezesa[8]. Od 1899 był prezesem wydziału muzycznego Towarzystwa „Harmonia”[9].

Sprawował mandat posła do Sejmu Krajowego Galicji VI i VII kadencji (1889-1901), wybrany z IV kurii okręgu wyborczego Grybów. Był przewodniczącym zarządu Polskiego Towarzystwa Demokratycznego w Krakowie[10]. Należał do Towarzystwa Strzeleckiego, a w 1912 został Królem kurkowym[11].

W 1912 otrzymał Order Korony Żelaznej III klasy[12]. W testamencie zapisał dom przy ul. św. Anny 5 Towarzystwu Szkoły Ludowej[13]. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[14].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Bibliografia Estreichera | Bibliografia XIX wieku [online], www.estreicher.uj.edu.pl [dostęp 2017-11-17] (pol.).
  2. ↑ Wiesław Bieńkowski Edmund Antoni Klemensiewicz [w:] Polski Słownik Biograficzny tom XII wyd. 1967-1968
  3. ↑ a b c d e Nieco szczegółów biograficznych dotyczących uczestników organizacyi i partyzantki r. 1863/64. W: Józef Białynia Chołodecki: Księga pamiątkowa opracowana staraniem Komitetu Obywatelskiego w czterdziestą rocznicę powstania r. 1863/1864. Lwów: 1904, s. 257.
  4. ↑ Nekrologia. Edmund Klemensiewicz. „Czas”. Nr 338, s. 3, 7 lipca 1916. 
  5. ↑ Rozrost sokolstwa Kurier Lwowski 1895 nr 15 s. 3
  6. ↑ "Sokół" krakowski Kurier Lwowski 1904 nr 111 s. 4
  7. ↑ P. Edmund Klemensiewicz Dziennik Krakowski 1897 nr 304 s. 5
  8. ↑ Nekrolog Czas 1916 nr 339
  9. ↑ Nieco o „Harmonii”. „Głos Narodu Ilustrowany”. 2, s. 1-2, 11 stycznia 1902. 
  10. ↑ O głosowanie powszechne. „Kurier Warszawski”, s. 2, Nr 8 z 8 stycznia 1906. 
  11. ↑ Z Krakowa. Królem kurkowym Kurier Lwowski 1912 nr 286 s. 3
  12. ↑ Osobiste. Odznaczenia Kurier Lwowski 1912 nr 341 s. 4
  13. ↑ Otwarcie testamentu ś.p. Edmunda Klemensiewicza Czas 1916 nr 344 z 11 lipca s. 1
  14. ↑ Pogrzeb ś.p. Edmunda Klemensiewicza Czas 1916 nr 342 z 10 lipca s.1

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Edmund_Klemensiewicz&oldid=73152616”