Edredon turkan
| Somateria spectabilis[1] | |||
| (Linnaeus, 1758) | |||
_-_Weltvogelpark_Walsrode_2012-16.jpg) Samiec w szacie godowej | |||
 Samica | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
edredon turkan | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 lęgowiska zimowiska | |||
Edredon turkan, turkan[4], edredon okazały (Somateria spectabilis) – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Nie jest zagrożony wyginięciem. Nie wyróżnia się podgatunków[5][6].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Turkan zamieszkuje północne wybrzeża Eurazji i Ameryki Północnej oraz północną Grenlandię, Nową Ziemię i Svalbard. Zimuje na kontynentalnych wybrzeżach Morza Północnego, Morza Norweskiego, na Kamczatce, Islandii, południowej Grenlandii oraz wschodnim wybrzeżu Ameryki Północnej po Nową Fundlandię na południu. Sporadycznie zalatuje na Bałtyk, na Wyspy Brytyjskie, Jan Mayen, Wyspę Niedźwiedzią, jeziora Europy Środkowej po Balaton i północne Włochy, a także wschodnie wybrzeże Ameryki Północnej aż po Florydę.
W Polsce do 2018 roku stwierdzony 35 razy, łącznie obserwowano 38 osobników[7].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Wygląd
- Samiec w upierzeniu godowym ma wierzch i tył głowy bladobłękitne, boki bladozielone. Obie plamy rozdziela biały pas biegnący przez oko. Szyja, pierś, spód skrzydeł i przednia część grzbietu biała, reszta czarna. Białe również plamy z wierzchu skrzydeł. Silnie rozdęty u nasady dziób i nogi pomarańczowe. W szacie spoczynkowej znika pogrubienie na dziobie, a kolor biały (poza skrzydłem) zostaje zastąpiony przez brąz. Samica brązowa z ciemnym, poprzecznym deseniem.
- Wymiary średnie
- długość ciała ok. 43–63 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 105 cm
masa ciała ok. 1400–2100 g
Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]
- Biotop
- Nadmorska tundra. Lubi ujścia rzek. W okresie pozalęgowym brzegi mórz.
- Gniazdo
- W otwartym terenie, w zagłębieniu gruntu, zazwyczaj w pobliżu słodkiej wody.
- Jaja
- W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w czerwcu 3 do 7 bladooliwkowych jaj o średnich wymiarach 65 × 44 mm i średniej masie 69 g.
- Wysiadywanie, pisklęta
- Jaja wysiadywane są przez okres 22–24 dni przez samicę. Pisklęta usamodzielniają się podczas pierzenia, czyli w wieku 49–56 dni.
- Pożywienie
- Drobne zwierzęta chwytane podczas nurkowania, np. mięczaki, skorupiaki, larwy owadów, szkarłupnie. Może też zjadać nasiona i wegetatywne części roślinności tundry, turzyce i rośliny wodne, a na morzu algi, trawy morskie z rodzaju Zostera i rupię morską[3][8].
Status i ochrona[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje turkana za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku[3]. Liczebność światowej populacji w 2015 roku szacowano na około 800–900 tysięcy osobników. Globalny trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[3][8].
W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej[9].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Somateria spectabilis, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ Carboneras 1992 ↓, s. 621.
- ↑ a b c d Somateria spectabilis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Mergini Rafinesque, 1815 (wersja: 2020-01-10). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-07-23].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Screamers, ducks, geese, swans (ang.). IOC World Bird List: Version 10.1. [dostęp 2020-07-23].
- ↑ King Eider (Somateria spectabilis) (ang.). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-15)].
- ↑ Komisja Faunistyczna. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2018. „Ornis Polonica”. 60, s. 125–160, 2019.
- ↑ a b Species factsheet: Somateria spectabilis (ang.). BirdLife International. [dostęp 2020-07-23].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Carles Carboneras: Family Anatidae (Ducks, geese and Swans). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 1: Ostrich to Ducks. Barcelona: Lynx Edicions, 1992. ISBN 84-87334-10-5. (ang.)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i materiały multimedialne (ang.). W: eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology.