Edward Kozynkewycz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Eduard Kozynkewicz)
Edward Kozynkewycz
Pełne imię i nazwisko

Edward Teodorowycz Kozynkewycz

Data i miejsce urodzenia

23 maja 1949
Lwów

Data i miejsce śmierci

15 listopada 1994
Lwów

Wzrost

182 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1967–1969 SKA Lwów 73 (13)
1970–1971 Szachtar Donieck 58 (17)
1972–1974 Karpaty Lwów 77 (14)
1975 Dinamo Moskwa 4 (0)
1976–1978 Karpaty Lwów 58 (4)
W sumie: 270 (48)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1971  ZSRR olimpijska 4 (3)
1972  ZSRR 6 (1)
W sumie: 10 (4)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
19?? SKA Lwów (asystent)
19?? Philadelphia Tryzub (asystent)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Edward Teodorowycz Kozynkewycz (ukr. Едуард Теодорович Козинкевич, ros. Эдуард Теодорович Козинкевич, Eduard Tieodorowicz Kozinkiewicz; ur. 23 maja 1949 we Lwowie, Ukraińska SRR, zm. 15 listopada 1994 we Lwowie, Ukraina) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji napastnika, reprezentant ZSRR, trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek SDJuSzOR-4 we Lwowie[1] (od 1963). Rozpoczął karierę piłkarską w 1967 w SKA Lwów, gdzie odbywał służbę wojskową. W 1970 przeszedł do Szachtara Donieck. W 1972 został zaproszony do Karpat Lwów. Później kontynuował występy w Dinamie Moskwa. Po jednym sezonie jednak powrócił do Karpat Lwów, w którym ukończył karierę piłkarską w 1978.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

2 czerwca 1971 debiutował w olimpijskiej reprezentacji ZSRR w meczu z Holandią, wygranym 4:0.

19 kwietnia 1972 w Kijowie debiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego w spotkaniu towarzyskim z reprezentacją Peru, wygranym 2:0. Również został powołany na turniej finałowy mistrzostw Europy w Belgii w 1972. Ogółem dla reprezentacji zagrał 6 razy, strzelił 1 gola.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął karierę trenerską. Najpierw trenował drużynę młodzieżową w klubie SKA Lwów. Następnie pracował na stanowisku asystenta trenera w Internacie Sportowym we Lwowie. Również pomagał prowadzić amerykański klub Philadelphia Tryzub. 16 listopada 1994 wraz ze swoją sekretarką udusił się gazami spalinowymi w garażu, drzwi którego zostały zablokowane od zewnątrz[2].

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

1972
1975

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Високий замок online – Головна [online], www.wz.lviv.ua [dostęp 2017-11-23] [zarchiwizowane z adresu 2014-03-16] (ukr.).
  2. ВРЕМЯ „КАРПАТ”: 10 часть. In memoriam :: История футбола | Fanat.UA [online], www.fanat.com.ua [dostęp 2017-11-23].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]