Władimir Pilguj

Władimir Pilguj

Pełne imię i nazwisko	Władimir Michajłowicz Pilguj
Data i miejsce urodzenia	26 stycznia 1948 Dniepropietrowsk
Wzrost	185 cm
Pozycja	bramkarz
Kariera juniorska
Lata Klub 1958–1961 Budiwelnyk Dniepropetrowsk 1961–1967 FK Dnipro
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1967–1969 FK Dnipro 41 (-33) 1970–1981 Dinamo Moskwa 223 (-209) 1982–1983 Kubań Krasnodar 55 (-71)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1971–1972,1980 ZSRR olimpijska 4 (-0) 1972–1977 ZSRR 12 (-9)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1989–1990 Dinamo Moskwa (prezes) 1996–1997 Torpedo-Łużniki Moskwa (dyrektor gen.) 2003–2005 Rosja U-21 (asystent) 2007–2010 Saturn Ramienskoje (dyrektor sport.) 2011–2012 Torpedo Moskwa (asystent)
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie brąz Monachium 1972 piłka nożna brąz Moskwa 1980 piłka nożna Mistrzostwa Europy II miejsce Belgia 1972 piłka nożna

Władimir Michajłowicz Pilguj (ros. Владимир Михайлович Пильгуй, ukr. Володимир Михайлович Пільгуй, Wołodymyr Mychajłowycz Pilhuj; ur. 26 stycznia 1948 w Dniepropietrowsku) – rosyjski piłkarz pochodzenia ukraińskiego, grający na pozycji bramkarza, były reprezentant kraju, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Pilguj jest wychowankiem klubu Budiwelnyk Dniepropetrowsk. Profesjonalną karierę piłkarza rozpoczął w 1967 w zespole Dnipro Dniepropietrowsk. Od 1970 grał w Dinamo Moskwa. Już w pierwszym sezonie w barwach Dinamo zdobył Pucharu ZSRR. Sukces ten powtórzył także w 1977. Został także wicemistrzem ZSRR w 1970.

Wraz z klubem osiągnął także sukces w rozgrywkach europejskich, docierając do finału Pucharu Zdobywców Pucharów w sezonie 1971/72. Dinamo przegrało w finale 2:3 z Rangersami. Łącznie przez 11 lat gry dla Dinama zagrał w 223 spotkaniach, w których wpuścił 209 bramek. Od 1982 reprezentował barwy Kubań Krasnodar, w którym zagrał w 55 spotkaniach. Karierę piłkarską zakończył w 1983.

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki
1967	Dnipro Dniepropietrowsk	ZSRR	Pierwaja liga ZSRR	1	0
1968				29	0
1969				38	0
1970	Dinamo Moskwa		Wyższa liga ZSRR	23	0
1971				26	0
1972				27	0
1973				30	0
1974				4	0
1976				1	0
1977				24	0
1978				14	0
1979				11	0
1980				21	0
1981				13	0
1982	Kubań Krasnodar			28	0
1983			Pierwaja liga ZSRR	27	0

Kariera reprezentacyjna

Pilguj w reprezentacji ZSRR zadebiutował 7 czerwca 1972 w spotkaniu przeciwko reprezentacji Bułgarii, wygranym 1:0. W tym samym roku został powołany na Euro 1972. na którym ZSRR dotarło do finału. Podczas turnieju nie zagrał w żadnym ze spotkań. Podczas Igrzysk Olimpijskich w Monachium zagrał w dwóch spotkaniach z Meksykiem i Danią. Wraz z drużyną zdobył brązowy medal.

Ten sam sukces powtórzył w 1980 w Moskwie. Po raz ostatni w reprezentacji zagrał 7 września 1977 w meczu przeciwko Polsce, wygranym 4:1. Łącznie w latach 1972–1977 wystąpił w 12 spotkaniach reprezentacji ZSRR, w których wpuścił 9 bramek.

Mecze i gole w reprezentacji
#	Data	Miasto	Przeciwnik	Gol	Wynik	Rozgrywki
1.	07.06.1972	Moskwa	Bułgaria		1:0	towarzyski
2.	01.09.1972	Ratyzbona	Meksyk		4:1	IO 1972
3.	08.09.1972	Augsburg	Dania		4:0	IO 1972
4.	18.10.1972	Dublin	Irlandia		2:1	El. MŚ 1974
5.	28.03.1973	Płowdiw	Bułgaria		0:1	towarzyski
6.	18.04.1973	Kijów	Rumunia		2:0	towarzyski
7.	13.05.1973	Moskwa	Irlandia		1:0	El. MŚ 1974
8.	21.06.1973	Moskwa	Brazylia		0:1	towarzyski
9.	05.09.1973	Moskwa	RFN		0:1	towarzyski
10.	17.10.1973	Lipsk	NRD		0:1	towarzyski
11.	30.10.1974	Dublin	Irlandia		0:3	El. ME 1976
12.	07.09.1977	Wołgograd	Polska		4:1	towarzyski

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery piłkarskiej w latach 1987–1989 pracował na stanowisku Prezesa drużyny „Klub seniorów sportu ZSRR” (reprezentacji seniorów ZSRR w piłce nożnej). W latach 1989–1990 pełnił funkcję Prezesa klubu Dinamo Moskwa. W 1992 został wybrany na Dyrektora Generalnego Rosyjskiej Profesjonalnej Piłkarskiej Ligi. W latach 1996–1997 zajmował stanowisko Dyrektora Generalnego klubu Torpedo-Łużniki Moskwa.

W końcu lat 90. XX wieku pracował jako przedstawiciel Ministerstwa Ośrodków Wypoczynkowych i Turystyki Autonomicznej Republiki Krymu w Moskwie. Zakres jego obowiązków to: propaganda wypoczynku na Krymie, realizacja biletów do ośrodków wypoczynkowych i bazy turystyczne, współpraca z agencjami turystycznymi.

W latach 2003–2005 pomagał trenować bramkarzy młodzieżowej i juniorskiej reprezentacji Rosji. W latach 2007–2010 pracował na stanowisku dyrektora sportowego klubu Saturn Ramienskoje, kierował działem selekcji. W latach 2011–2012 pełnił funkcję asystenta trenera w Torpedo Moskwa.

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

• finalista Pucharu Zdobywców Pucharów: 1971/72
• wicemistrz ZSRR: 1970
• brązowy medalista Mistrzostw ZSRR: 1973, 1975
• zdobywca Pucharu ZSRR: 1970, 1977

Sukcesy reprezentacyjne

• wicemistrz Europy: 1972
• brązowy medalista igrzysk olimpijskich: 1972, 1980

Sukcesy indywidualne

• najlepszy bramkarz ZSRR: 1973
• wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR: Nr 1 (1973), Nr 2 (1972, 1977), Nr 3 (1971, 1974)
• 3. miejsce w plebiscycie na najlepszego piłkarza ZSRR: 1973
• członek symbolicznego Klubu Lwa Jaszyna.

Odznaczenia

• nagrodzony tytułem Mistrza Sportu ZSRR: 1969
• nagrodzony tytułem Mistrza Sportu Klasy Międzynarodowej: 1972

Linki zewnętrzne

• Władimir Pilguj w bazie RusTeam (ros.)
• Profil na PlayerHistory (ang.)
• Władimir Pilguj w bazie Kopanyi-myach.info (ukr. • ang. • ros.)
• Sylwetka zawodnika na rusteam.permian.ru (ros.)
• Sylwetka na stronie Dynama Moskwa (ros.)
• Profil na stronie eu-football.info (ang.)
• Władimir Pilguj w bazie National Football Teams (ang.)