Przejdź do zawartości

Edward Wittig

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward Wittig
Ilustracja
Edward Wittig (1934)
Data i miejsce urodzenia

22 września 1879
Warszawa

Data i miejsce śmierci

3 marca 1941
Warszawa

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

rzeźba

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Wawrzyn Akademicki
Edward Wittg w swojej pracowni
Pomnik Lotnika w Warszawie
Rzeźba Ewa w parku Ujazdowskim w Warszawie

Edward Wittig (ur. 22 września 1879 w Warszawie, zm. 3 marca 1941 tamże) – polski rzeźbiarz, członek grupy artystycznej „Rytm”, wolnomularz.

Życie i twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie zdobył w Wiedniu pod kierunkiem J. Tautenheima (1897–1900) oraz w École des Beaux-Arts w Paryżu, w pracowni M. Jouvray. W latach 1914–1920 był profesorem Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie oraz Politechniki Warszawskiej.

We wczesnym okresie swojej twórczości tworzył rzeźby symboliczne – wykazujące pewne wpływy Augusta Rodina, widoczne we wrażliwym modelunku powierzchni bryły, z czasem jednak zdecydował się na klarowny układ kompozycji oparty na mocnych kontrastach jasno rozgraniczonych brył.

Od 1910 artysta począł się już programowo skłaniać ku tak zwanemu nowemu klasycyzmowi, ogólnoeuropejskiej tendencji stanowiącej reakcję na rodinizm w rzeźbie. Swe artystyczne credo zawarł w Odczycie o rzeźbie z 1915 – piętnował tam szerzące się w polskiej sztuce naśladownictwa Rodina i wzywał do nawiązania do tradycji. Jego monumentalny styl cieszył się w dwudziestoleciu międzywojennym wielkim uznaniem. W dziełach Wittiga upatrywano „złotego środka” pomiędzy tradycją akademicką a nowatorskimi, dążącymi do syntezy prądami artystycznymi.

Był projektantem pierwszej wprowadzonej do powszechnego obiegu monety pięciozłotowej II Rzeczypospolitej, bitej w latach 1928–1932[1][2].

Został pochowany na warszawskim cmentarzu Powązkowskim (kwatera 64-3-11)[3].

Ważniejsze prace

[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

Od 5 stycznia 1981 ulica w Warszawie na terenie obecnej dzielnicy Białołęka nosi nazwę ulicy Edwarda Wittiga[9].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Janusz Parchimowicz, Monety polskie, wyd. II, Szczecin: Nefryt, 2003, s. 159, ISBN 83-87355-37-2.
  2. Janusz Parchimowicz, Monety Rzeczypospolitej polskiej 1919–1939, wyd. pierwsze, Szczecin: Nefryt, 2010, s. 12, ISBN 978-83-87355-65-4.
  3. Cmentarz Stare Powązki: WITTIG, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-22].
  4. W - Nagrobek Jana Wojsznar-Opielińskiego (kw. 195) - Galeria Cmentarza Powązkowskiego w Warszawie [online], sowa.website.pl [dostęp 2017-11-23].
  5. Pomnik pułkownika Leopolda Lisa-Kuli autorstwa artysty rzeźbiarza Edwarda Wittiga przeznaczony dla Rzeszowa.. biogramy.pl [dostęp 2019.03-04]
  6. Pomnik płk. Leopolda Lisa-Kuli. fotopolska.eu [dostęp 2019-03-04]
  7. M.P. z 1927 r. nr 258, poz. 707 „za zasługi na polu twórczości artystycznej w dziedzinie rzeźbiarstwa”.
  8. M.P. z 1936 r. nr 261, poz. 460 „za wybitne zasługi dla polskiej sztuki w ogóle”.
  9. Uchwała nr 20 Rady Narodowej Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 5 stycznia 1981 r. w sprawie nadania nazw ulicom, "Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, Warszawa, dnia 26 maja 1981 r., nr 6, poz. 27, s. 2.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Szczęsny Rutkowski, Edward Wittig, Warszawa 1925.
  • Władysław Kozicki, Edward Wittig. Rozwój twórczości, Warszawa 1932.
  • Konrad Winkler, Twórczość Edwarda Wittiga na tle współczesnych zagadnień w rzeźbie europejskiej, „Droga. Miesięcznik poświęcony sprawie życia polskiego” 12 (1933) 4, s. 362–376.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]