Edward Görlich

Edward Görlich
Data i miejsce urodzenia	26 lipca 1914 ; Kraków
Data i miejsce śmierci	8 lipca 2009 ; Kraków
	Profesor nauk chemicznych
	Specjalność: geochemia, analiza chemiczna i elektrochemia, krystalochemia i chemia krzemianów, stan szklisty
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	1951
Profesura	1969
	Polska Akademia Umiejętności
Status	członek krajowy czynny
	Doktor honoris causa; Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie – 1996
Uczelnia	Akademia Górniczo-Hutnicza
Okres zatrudn.	od 1952
	Prorektor ds. Ogólnych
Uczelnia	Akademia Górniczo-Hutnicza
Okres spraw.	1971–1973
	Odznaczenia

Edward Görlich (ur. 26 lipca 1914 w Krakowie, zm. 8 lipca 2009 tamże) – polski profesor zwyczajny nauk technicznych Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Dziekan Wydziału Ceramicznego w latach 1960–1964, członek czynny Polskiej Akademii Umiejętności, dyrektor Instytutu Inżynierii Materiałowej (1971), prorektor ds. ogólnych AGH (1971–1973), przewodniczący komitetu redakcyjnego wyd. „Nauka dla wszystkich” (1964–2002).

Życiorys

Syn dyrektora tramwajów miejskich^[1]. Przed wojną ukończył studia chemiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W czasie okupacji pracował jako laborant w Ostdeutsche Chemische Werke GmbH (Krakowskie Zakłady Sodowe Solvay).

W 1947 roku na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UJ uzyskał dyplom magistra filozofii w zakresie chemii. Stopień doktora uzyskał w roku 1951, tytuł profesora nadzwyczajnego w 1959 zaś profesora zwyczajnego w 1969 roku. W latach 1960–1972 pełnił obowiązki kierownika Katedry Chemii Krzemianów na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki. Jeden ze współtwórców Wydziału Ceramicznego i jedynej w Polsce Katedry Chemii Krzemianów. Stworzył polską szkołę chemii krzemianów. Z jego inicjatywy powstał w Polsce pierwszy Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki i pierwszy kierunek studiów „Inżynieria Materiałowa”. W dorobku naukowym posiadał ponad 120 publikacji oraz kilka monografii (w tym pierwszego w Polsce podręcznika chemii krzemianów). Jednym z jego uczniów był Mirosław Handke.

Zmarł w Krakowie, pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera FD-11-6)^[2].

Najważniejsze publikacje

Analiza krzemianów - zagadnienia ogólne, Warszawa, (1958);
Minerały ilaste, Biuletyn Przemysłu materiałów Ogniotrwałych, (1948), 100–127;
Aquantitative theory of the character of chemical bonding in binary compounds, Nature, 192, (1961), 133–135;
Electrostatic explanation of chemical bonding, Prace Komisji Nauk Technicznych, PAN Kraków 4, (1965);
Looking for an Answer, (2009).

Ordery i odznaczenia

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Złoty Krzyż Zasługi (1956)
Medal 10-lecia Polski Ludowej (15 stycznia 1955)^[3]
Medal KEN (1974)
Złota Odznaka Miasta Krakowa
Srebrna Odznaka Miasta Krakowa (1972)

Nagrody i wyróżnienia

nagrody MOiSW (1967–1973)
doktor honoris causa AGH (1995)
wielokrotny laureat nagród Rektora AGH za prace naukowo-dydaktyczne i za całokształt działalności organizacyjnej i dydaktycznej

Przypisy

↑ Audycja z dn.17.02.2019 r. [online], www.radiokrakow.pl [dostęp 2024-01-10] (pol.).
↑ Lokalizator Grobów – Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], www.zck-krakow.pl [dostęp 2024-01-10] .
↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 15 stycznia 1955 r. Nr 0/165 - na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.

Bibliografia

Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995 nr 17, s. 6–9.
Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2004 nr 132/133, s. 13.
Dziennik Polski 2009 nr 161 (11-12 VII 2009). s. A10 (nekrologi).
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice : Helion, cop. 2004, s. 102.

[1] Audycja z dn.17.02.2019 r. [online], www.radiokrakow.pl [dostęp 2024-01-10] (pol.).

[2] Lokalizator Grobów – Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], www.zck-krakow.pl [dostęp 2024-01-10] .

[3] M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 15 stycznia 1955 r. Nr 0/165 - na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.

[1]

[2]

[3]