Edward Zinth
 kapitan piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 lutego 1892 |
|---|---|
| Data śmierci |
20 lutego 1919 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1919 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
.png){kind=small}
.jpg)
Edward Zinth[a] ps. „Rzecki” (ur. 15 lutego 1892 w Pakście lub w 12 września 1893 w Szapach, zm. 20 lutego 1919) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]15 lutego 1892 w Pakście, w rodzinie Ignacego[3][4] lub 12 września 1893 w Szapach[5][6][7] ewentualnie Szatach[8].
Ukończył Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Lublinie[8]. Od 1911 studiował w Szkole Politechnicznej we Lwowie[8]. Był członkiem Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego we Lwowie[8].
Od 4 sierpnia 1914 służył w Oddziałach Strzeleckich Józefa Piłudskiego[8]. Początkowo służył w batalionie Mieczysława Norwid-Neugebauera, a od 9 sierpnia 1914 był komendantem II plutonu w 3. kompanii III batalionu[8]. Po utworzeniu IV batalionu został komendantem plutonu w 1. kompanii[8]. 9 października 1914 Józef Piłsudski nadał mu stopień podporucznika w VI batalionie Kazimierza Piątka ps. „Herwina”[9]. 17 listopada 1914 został ranny w bitwie pod Krzywopłotami[8]. Od 23 grudnia 1914 w czasie bitwy pod Łowczówkiem dowodził 1. kompanią VI baonu[8]. 2 lipca 1915 został mianowany porucznikiem w piechocie (komendantem plutonu w X randze)[10]. 22 sierpnia tego roku został ranny pod Wysokiem Litewskim[11].
17 grudnia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem awansu na kapitana, ogłoszonego w rozkazie ówczesnego generała majora Edwarda Śmigły-Rydza[12]. W czasie wojny z Ukraińcami dowodził kombinowanym batalionem operującym na Wołyniu[13]. Poległ w styczniu 1919[14] lub 20 lutego 1919[7] ewentualnie 29 lutego 1919 pod Iwaniczami[8]. 15 lipca 1920 został pośmiertnie zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[15].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7091 – pośmiertnie 17 maja 1922[16]
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 19 grudnia 1930 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[17][7][18]
- Krzyż Walecznych czterokrotnie – pośmiertnie 1923[19]
- Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych pośmiertnie[20]
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-10-15]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-10-15]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-10-15]..
- ↑ Pakście, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 823..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-10-15]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-10-15]..
- ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-10-15]..
- ↑ a b c d e f g h i j Żołnierze Niepodległości : Zinth Edward, ps. „Rzecki”. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku..
- ↑ Mieczysław Wrzosek. Pierwszy oficerski akt nominacyjny przyszłego odrodzonego Wojska Polskiego [Rozkaz Józefa Piłsudskiego z 9.10.1914, Jakubowice pod Opatowem]. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3-4 (137-138), s. 255, 1991. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny. ISSN 0043-7182..
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 8.
- ↑ III Lista strat 1915 ↓, s. 27.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 13 z 23 grudnia 1918, poz. 373.
- ↑ Brzychaczek 1929 ↓, s. 6.
- ↑ Lista strat 1934 ↓, s. 763, jako Rzecki-Ziuth Edward kpt. 35 pp.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 21 lipca 1920, s. 597.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1923, s. 8.
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 300, poz. 423.
- ↑ 25 czerwca 1938 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości ponownie rozpatrzył wniosek i nie przyznał Krzyża Niepodległości z Mieczami. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-10-15]..
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 38 z 12 czerwca 1923, s. 391.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-10-15]..
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Lista strat Legionu Polskiego od lipca do października 1915. Piotrków: Centralny Oddział Ewidencyjny Departamentu Wojskowego NKN, 1915-10-01.
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
- Władysław Brzychaczek: Zarys historji wojennej 35-go pułku piechoty. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Członkowie Związku Strzeleckiego (1910–1914)
- Członkowie Związku Walki Czynnej
- Majorowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (czterokrotnie)
- Odznaczeni Odznaką Pamiątkową Więźniów Ideowych
- Oficerowie piechoty Legionów Polskich 1914–1918
- Polegli w wojnie polsko-ukraińskiej (strona polska)
- Uczestnicy bitwy pod Krzywopłotami 1914
- Uczestnicy bitwy pod Łowczówkiem 1914
- Urodzeni w 1892
- Zmarli w 1919
- Żołnierze I Brygady Legionów Polskich