Egina (wyspa)

Egina
	; Widok na port w Eginie
Kontynent	Europa
Państwo	Grecja
Akwen	Morze Egejskie
Powierzchnia	87,41 km²
Populacja (2001); • liczba ludności; • gęstość	; 13 552; 155 os./km²
	Położenie na mapie Grecji Egina
	37°44′20,26″N 23°29′10,93″E/37,738960 23,486370
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach

Ten artykuł od 2015-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Egina (stgr. Αἴγινα Aigina; ngr. Αίγινα [Ejina]) – wyspa grecka w Zatoce Sarońskiej, należąca do archipelagu Wysp Sarońskich.

Leży w administracji zdecentralizowanej Attyka, w regionie Attyka, w jednostce regionalnej Wyspy, w gminie Egina.

Historia

Według mitologii greckiej nazwa wyspy pochodzi od imienia nimfy Ajginy (Egina, Aegina), córki boga Asoposa, uwiedzionej przez Zeusa, który zabrał ją na wyspę, zmieniając przy tym jej nazwę. Urodziła mu ona syna Ajakosa (Eaka) – pierwszego króla wyspy i dziadka trojańskiego bohatera Achillesa, który na cześć matki przywrócił wyspie nazwę Aegina. Znaleziska archeologiczne w Kolonie (niedaleko stolicy wyspy) datowane na 3000 r. p.n.e., dowodzą, że była ona zamieszkana już w okresie neolitycznym. Później władali nią Minojczycy, a po nich Dorowie.

Największego rozwoju wyspa doświadczyła w VII i VI wieku p.n.e., gdy jej żegluga osiągnęła szczyt możliwości, szeroko rozwijając handel sięgający nawet do Egiptu i Fenicji. Egina była również tym miejscem Grecji, w którym najwcześniej podjęto wytwarzanie własnej monety. W 459 p.n.e. Ateńczycy pod przywództwem Peryklesa napadli na wyspę i nakazali usunięcie murów obronnych, co oznaczało koniec świetności Eginy^[1].

W epoce nowożytnej Egina wniosła znaczny wkład w działania wojny o niepodległość Grecji z Turkami^{[potrzebny przypis]}.

Współcześnie

Obecnie Egina znana jest z upraw orzechów pistacjowych, jak również winogron, oliwek, fig i migdałów. Popularne są także miejscowe wyroby ceramiczne. Na wyspie corocznie odbywają się rozmaite wydarzenia kulturalne – szczególnie w sezonie turystycznym (liczne koncerty, festiwale, wystawy, rejsy jachtem). Jest ona także dogodnym punktem wypadowym do odwiedzania innych Wysp Sarońskich; ma też wygodne połączenia z Pireusem (podróż promem to 1,5-godzinny rejs, wodolotem – 45 minut).

Głównym punktem wyspy jest miejscowość Egina położona na jej północnym zachodzie, z malowniczym portem i najstarszym w Grecji Muzeum Archeologicznym. Przejściowo mieszkał tam Joanis Kapodistrias, pierwszy przywódca niepodległej Grecji. Również Nikos Kazandzakis w domu na Eginie napisał swą powieść Grek Zorba^{[potrzebny przypis]}.

Przypisy

↑ David Sacks: Encyclopedia of the Ancient Greek World. Nowy Jork: Facts on File Inc., 2005, s. 6-7. ISBN 0-8160-5722-2.

Linki zewnętrzne

Δήμος Αίγινας. Επίσημος ιστοχώρος. aegina.gr. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-02)]. (gr.)
Aegina's Ultimate Internet Guide – Greece (ang.)

[1] David Sacks: Encyclopedia of the Ancient Greek World. Nowy Jork: Facts on File Inc., 2005, s. 6-7. ISBN 0-8160-5722-2.

[1]