Emanuel Jakubiczka

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Emanuel Jakubiczka
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

11 kwietnia 1884
Lwów

Data i miejsce śmierci

po 19 stycznia 1945
ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

1928–1945

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Armia Krajowa

Jednostki

78 Pułk Piechoty
17 Pułk Piechoty
PKU Zawiercie

Stanowiska

dowódca pułku
komendant PKU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Wojskowy Karola Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913
Odznaka pamiątkowa 17 pułku piechoty

Emanuel Leon Jakubiczka (ur. 11 kwietnia 1884 we Lwowie, zm. po 19 stycznia 1945 na terytorium ZSRR) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Szkoły Kadetów Piechoty w Budapeszcie. Od 1905 roku pełnił zawodową służbę wojskową w c. i k. Armii. Jego oddziałem macierzystym był Galicyjski Pułk Piechoty Nr 20 w Krakowie. W latach 1912–1913 służąc w 3. batalionie tego pułku, detaszowanym w bośniackim mieście Bijeljina, wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. W szeregach IR 20 walczył na frontach I wojny światowej. W czasie służby w c. i k. Armii awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów piechoty: kadeta–zastępcy oficera (1 września 1905 roku), podporucznika (1 listopada 1908 roku), porucznika (1 listopada 1913 roku) i kapitana (1 listopada 1915 roku)[1][2][3][4][5][6].

15 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w 1 pułku strzelców podhalańskich[7]. W czerwcu 1921 roku pełnił służbę w 17 pułku piechoty[8]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 164. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 17 pp[9]. 10 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku zastępcy dowódcy 33 pułku piechoty w Łomży z równoczesnym przeniesieniem z 81 pp[10]. W styczniu 1923 roku został przeniesiony do 78 pułku piechoty w Baranowiczach na stanowisko dowódcy pułku[11][12][13]. W październiku 1925 roku został przeniesiony do 17 pułku piechoty w Rzeszowie na stanowisko dowódcy pułku[14]. W marcu 1927 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Powiatowej Komendy Uzupełnień Augustów w Sokółce, w celu odbycia praktyki poborowej[15]. W lipcu tego roku, w związku z likwidacją PKU Augustów w Sokółce, został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem służbowym do PKU Białystok, w celu dokończenia praktyki poborowej[16]. W październiku 1927 roku został przeniesiony do PKU Zawiercie na stanowisko komendanta[17]. Z dniem 1 kwietnia 1928 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska, z równoczesnym oddaniem do dyspozycji Ministerstwa Spraw Wewnętrznych[18][19], a z dniem 31 sierpnia tego roku przeniesiony do rezerwy, z pozostawieniem w administracji ogólnopaństwowej[20]. Od listopada 1929 roku mieszkał w Krzeszowicach. Tam do wybuchu II wojny światowej pełnił funkcje Prezesa Koła Związku Rezerwistów oraz Prezesa Zarządu krzeszowickiego oddziału Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny. W 1934 roku pozostawał w ewidencji PKU Wadowice. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas w grupie oficerów rezerwy „po ukończeniu 40 roku życia”[21].

Podczas II wojny światowej działał w konspiracji (ZWZ-AK) pod pseudonimem „Mufli”. 19 stycznia 1945 roku aresztowany przez NKWD i wywieziony w głąb terytorium ZSRR, gdzie zmarł.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1906 ↓, s. 327, 456.
  2. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1913 ↓, s. 366, 540.
  3. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 259, 418.
  4. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1916 ↓, s. 86, 303.
  5. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1917 ↓, s. 90, 394.
  6. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 131, 509.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 21 lipca 1920 roku, s. 593.
  8. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 69, 662.
  9. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 24.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 543.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 17 stycznia 1923 roku, s. 51.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 349, 398.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 305, 342.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 106 z 15 października 1925 roku, s. 570.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 marca 1927 roku, s. 97.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 221.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 313.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 129.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 115, 162.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 303.
  21. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 7, 912.
  22. ↑ M.P. z 1939 r. nr 155, poz. 367 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  23. ↑ Odznaka 17 Pułku Piechoty [online], dobroni.pl, 27 marca 2013 [dostęp 2021-12-27].
  24. ↑ a b c d e f g Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 509.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1906. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1905.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1913. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1912.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916.
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917.
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918.
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Emanuel_Jakubiczka&oldid=72098980”