Emil Marzec
płk Emil Marzec (10.11.2015) | |
pułkownik | |
Data i miejsce urodzenia |
15 września 1929 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
29 maja 2023 |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
• Oficerska Szkoła Kwatermistrzowska |
Stanowiska |
• oficer mundurowy w pcz |
Odznaczenia | |
|
Emil Marzec (ur. 15 września 1929 we Wrzawach zm. 29 maja 2023 w Stargardzie) – pułkownik Wojska Polskiego, kwatermistrz – zastępca dowódcy 9 pułku zmechanizowanego (1958–1990).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Emil Marzec urodził się 15 września 1929 we Wrzawach[1], w rodzinie Henryka. Wojna przerwała jego naukę, którą kontynuował po jej zakończeniu. Od 1941 w okresie okupacji niemieckiej był łącznikiem Armii Krajowej na terenie gminy Trześń. Przenosił meldunki, prasę konspiracyjną pomiędzy oddziałami partyzanckimi, które stacjonowały we Wrzawach, Radomyślu i Zaleszanach[1].
W 1949 wstąpił do Oficerskiej Szkoły Kwatermistrzowskiej w Poznaniu i po jej ukończeniu w 1950 został skierowany do 9 pułku czołgów z 8 Dywizji Zmechanizowanej, gdzie był na stanowisku oficera mundurowego. 1 listopada 1951 był służbowo skierowany do 47 batalionu saperów w Tczewie z 16 Dywizji Zmechanizowanej pełniąc służbę na stanowisku szefa zaopatrzenia mundurowego. Od 1 listopada 1952 do 30 września 1953 był słuchaczem Centrum Wyszkolenia Kwatermistrzowskiego, po czym został skierowany do Szczecina na stanowisko pomocnik dowódcy ds. zaopatrzenia w 2 dappanc z 12 Dywizji Piechoty. 29 marca 1955 objął funkcję pomocnika dowódcy ds. zaopatrzenia w 138 pal z 12 Dywizji Piechoty, a tego samego roku, 25 października był w 41 pułku piechoty z 12 Dywizji Piechoty, pełniąc służbę na tym samym stanowisku[1][2].
28 sierpnia 1957 został skierowany do Stargardu Szczecińskiego na stanowisko kwatermistrza 9 pułku piechoty, a w 1958 po przeformowaniu jednostki w 9 pułk zmechanizowany był na stanowisku kwatermistrza – zastępcy dowódcy pułku. 30 października 1967 został skierowany do Warszawy, gdzie był słuchaczem WKDO przy Akademii Sztabu Generalnego, po czym po jego ukończeniu powrócił do Stargardu na stanowisko kwatermistrza – zastępcy dowódcy 9 pułku zmechanizowanego. Od 27 listopada 1975 do 25 maja 1976 był kwatermistrzem podczas misji w Polskiej Wojskowej Jednostki Specjalnej Doraźnych Sił Zbrojnych ONZ na Półwyspie Synaj i Wzgórzach Golan. Po misji powrócił do pełnienia służby na stanowisku kwatermistrza – zastępcy dowódcy 9 pułku zmechanizowanego. 3 kwietnia 1990 zakończył zawodową służbę wojskową w stopniu podpułkownika i został przeniesiony w stan spoczynku[2].
W latach 1990–1993 był komendantem WDW Jantar w Dziwnowie. Był także radnym miejskim w Stargardzie Szczecińskim. Udzielał się społecznie jako emeryt. W 1995 wstąpił do Związku Żołnierzy Wojska Polskiego, a w 2001 do Związku Inwalidów Wojennych RP pełniąc funkcję przewodniczącego Komisji Rewizyjnej[1][2]. W 2013 minister obrony narodowej Tomasz Siemoniak Rozkazem Nr 43 z dnia 6 listopada 2013 awansował go do stopnia pułkownika, a awans 11 listopada 2013 wręczył mu szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Szczecinie kmdr Dariusz Bednarczyk[2].
Emil Marzec zmarł 29 maja 2023 w Stargardzie w wieku 94 lat[3], został pochowany 2 czerwca 2023 na cmentarzu komunalnym Giżynek Stargard. Oprawę uroczystości zapewniła wojskowa asysta honorowa. Miał żonę Marię, córkę i syna, doczekał się czwórki wnucząt i jednego prawnuka[2].
Awanse
[edytuj | edytuj kod]- podporucznik – 1950[2]
(...)
- podpułkownik – 1968[2][4]
Awanse w stanie spoczynku
Ordery i odznaczenia[1]
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Medal Komisji Edukacji Narodowej
- Odznaka Honorowa Gryfa Pomorskiego
- Złota Odznaka honorowa „Za zasługi dla Związku Inwalidów Wojennych RP”
i inne
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Małgorzata Szczęsna: Pozostanie po nich siła. Stargard Szczeciński: Kadruk, 2012, s. 7-130. ISBN 978-83-61233-03-9.
- Marek Bielec. Z żałobnej karty. Płk Emil Marzec. „Głos Weterana i Rezerwisty Nr 410 Sierpień 2023”, s. 24, 2023. Warszawa: GWIR SP. Z O.O. ISSN 1643-2819.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Urodzeni w 1929
- Oficerowie ludowego Wojska Polskiego
- Oficerowie 9 Pułku Zmechanizowanego
- Pułkownicy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi
- Odznaczeni Brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaczeni Brązowym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Odznaczeni Medalem Komisji Edukacji Narodowej
- Odznaczeni Odznaką Honorową Gryfa Pomorskiego
- Ludzie związani z Poznaniem
- Ludzie związani ze Słupskiem
- Ludzie związani z Tczewem
- Ludzie związani ze Szczecinem
- Ludzie związani ze Stargardem
- Ludzie związani z Warszawą
- Ludzie związani z Dziwnowem
- Zmarli w 2023