Przejdź do zawartości

Enzo Maiorca

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Enzo Maiorca
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 czerwca 1931
Syrakuzy

Data i miejsce śmierci

13 listopada 2016
Syrakuzy

Enzo Maiorca (ur. 21 czerwca 1931 w Syrakuzach, zm. 13 listopada 2016 tamże) – włoski nurek i polityk, wielokrotny rekordzista we freedivingu, senator w latach 1994–1996.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 21 czerwca 1931 w sycylijskich Syrakuzach[1]. W młodości był kajakarzem[2]. Nazywano go „człowiekiem rybą”[1]. W latach 1960–1974 trzynaście razy poprawiał rekord świata w swobodnym nurkowaniu[2]. W 1960 roku zanurkował na głębokość 45 metrów[3] W 1961 jako pierwszy człowiek w historii przekroczył głębokość 50 metrów w nurkowaniu bez akwalungu[1]. W tym czasie uważano, że przekroczenie tej granicy spowoduje natychmiastową śmierć nurka[2]. Maiorca przyczynił się w znaczącym stopniu do rozwoju i popularyzacji nurkowania swobodnego w latach 60. i 70. XX wieku.

W 1975 wystąpił w filmie włoskiego reżysera Melchiadego Colettiego Wyzwanie na dnie[3](wł. Sfida sul fondo)[4].

W środowisku freedivingu był uznawany za „żywą legendę”[2]. Jego rywalizację z francuskim nurkiem Jacques’em Mayolem, który jako pierwszy zanurkował poniżej 100 metrów, przedstawił w 1988 reżyser Luc Besson w filmie Wielki błękit[1]. Mayola zagrał Jean-Marc Barr, a jako Maiorca wystąpił Jean Reno[5]. W roku premiery filmu, 57-letni wówczas Maiorca pobił swój rekord życiowy nurkując na głębokość 101 metrów[1].

Po zakończeniu kariery podejmował działalność ekologiczną – zwłaszcza związaną ze środowiskiem morskim[6] – i polityczną. W latach 1994–1996 był senatorem z list prawicowego Sojuszu Narodowego[1].

Uważał, że w Wielkim błękicie został przedstawiony w sposób karykaturalny[1], gdyż Besson został zmanipulowany przez, będącego współtwórcą filmu, Mayola. Maiorca doprowadził do zakazu emisji dzieła na terenie Włoch[2]. W 2001 roku zmarł Mayol[7], a w 2002 roku film, po wycięciu kilku scen i przemontowaniu innych, wszedł ponownie na ekrany włoskich kin[1][7].

Był autorem lub współautorem publikacji na temat nurkowania publikowanych w języku włoskim[a], m.in. Sotto il segno di Tanit, Mediolan 2011, ISBN 978-88-425-4879-9.

Zmarł 13 listopada 2016[8] w rodzinnych Syrakuzach w wieku 85 lat[7].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jego córki Patrizia i Rossana również były nurkami[1].

  1. Porównaj szablon kontrola autorytatywna.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i To o nim opowiadał „Wielki błękit”. Legendarny nurek nie żyje. tvn24.pl, 2016-11-14. [dostęp 2016-11-14].
  2. a b c d e Joanna Skutkiewicz: Enzo Maiorca: Proszę zapomnieć o Wielkim Błękicie. [w:] 2013-12-12 [on-line]. off.sport.pl. [dostęp 2016-11-14].
  3. a b Wielki błękit: Enzo Maiorca nie żyje. film.wp.pl, 2016-11-14. [dostęp 2016-11-14].
  4. Sfida sul fondo w bazie IMDb (ang.)
  5. Wielki błękit w bazie IMDb (ang.)
  6. Italian free diver Enzo Maiorca dies, age 85, in Sicily. miamiherald.com. [dostęp 2016-11-17]. (ang.).
  7. a b c Chris Cummins: Enzo Maiorca 'lord of the deep blue’ dies at 85. euronews.com, 2016-11-14. [dostęp 2016-11-14]. (ang.).
  8. È morto l’apneista Enzo Maiorca. ilpost.it. [dostęp 2016-11-13]. (wł.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]