Jean Reno
| ||
 Jean Reno (2010) | ||
| Imię i nazwisko | Juan Moreno y Herrera Jiménez | |
| Data i miejsce urodzenia | 30 lipca 1948 Casablanca | |
| Zawód | aktor | |
| Współmałżonek | Geneviève Reno (1977-1995; rozwód) Nathalie Dyszkiewicz (1996-2001; rozwód) Zofia Borucka (od 2006) | |
| Lata aktywności | od 1979 | |
| Odznaczenia | ||
  
| ||
Jean Reno, właśc. Juan Moreno y Herrera Jiménez[1] (ur. 30 lipca 1948 w Casablance) – francuski aktor hiszpańskiego pochodzenia. Jeden z najbardziej rozpoznawalnych gwiazd filmowych pochodzących z Francji[2]. Występował w produkcjach europejskich, amerykańskich i japońskich w takich jak Goście, goście (1993), Leon zawodowiec (1994), Mission: Impossible (1996), Ronin (1998), Godzilla (1998), Purpurowe rzeki (2000), Kod da Vinci (2006), Różowa Pantera (2006) i Opancerzony (2009).
Spis treści
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Casablance w rodzinie katolickiej[3]. Jego ojciec pochodził z Sanlúcar de Barrameda[4], a matka z Jerez de la Frontera[4] na południu Hiszpanii. Ojciec z zawodu był zecerem, a matka pracowała dorywczo[5]. Zaraz po ślubie wyemigrowali do Maroka, uciekając przed reżimem generała Franco. Wychowywał się z młodszą siostrą Maríą Teresą „Maite”[5]. Jego matka zmarła na raka, gdy był nastolatkiem[5].
W wieku siedemnastu lat zaciągnął się do wojska, stacjonował we Francji i w Niemczech[6]. Po odbyciu służby wojskowej zamieszkał w Paryżu, gdzie podjął naukę w szkole teatralnej Cours Simon School of Drama[3]. Prowadził sklep spożywczy i biuro turystyczne[5].
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Marzył o karierze aktorskiej i w związku z tym dołączył do teatralnej grupy objazdowej.
W 1979 zadebiutował we francusko–włoskim dramacie Costy-Gavrasa Blask kobiecości wg powieści autorstwa Romaina Gary’ego u boku Yvesa Montanda i Romy Schneider[7]. Popularność zawdzięcza przede wszystkim Lucowi Bessonowi[8]. Role w jego filmach przyniosły mu międzynarodową sławę.
Był też twarzą kampanii reklamowej polskiego piwa EB (2000)[5], UPS w Wielkiej Brytanii, napojów i samochodów w Japonii, w tym Toyoty (2005)[5]. Wystąpił w teledysku do piosenki Vincenta Delerma „Cosmopolitan” (2002).
W 2001 ukazała się biografia Jean Reno autorstwa Emmanuela Haymanna[9], w 2004 przetłumaczono ją na język polski.
W 2004 jego postać pojawiła się w popularnej grze Onimusha 3: Demon Siege, a także w popularnych japońskich reklamach napojów i samochodów.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
W latach 1977-1995 był żonaty z Geneviève Reno, z którą miał dwoje dzieci: córkę Sandrę (ur. 1978) i syna Mickaëla (ur. 1980). W latach 1996-2001 jego drugą żoną była polska modelka Nathalie Dyszkiewicz, poznaną na Champs Elysées w Paryżu, z którą miał dwójkę dzieci: syna Toma (ur. 1996) i córkę Serenę (ur. 1998). 29 lipca 2006 poślubił Zofię Borucką, urodzoną w Londynie modelkę i aktorkę. Świadkami na ślubie byli Nicolas Sarkozy i Johnny Hallyday[10]. Mają dwóch synów: Cielo (ur. 2009) i Deana (ur. 2011).
Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Nagroda | Kategoria | Film | Rezultat |
|---|---|---|---|---|
| 1989 | Cezar | Najlepsza aktor w roli drugoplanowej | Wielki błękit (1988) | Nominacja |
| 1994 | Najlepszy aktor | Goście, goście (1993) | Nominacja | |
| 1995 | Najlepszy aktor | Leon zawodowiec (1994) | Nominacja | |
| 2000 | Europejska Nagroda Filmowa | Wybitne europejskie osiągnięcia w światowym kinie | – | Wygrana |
| 2001 | Najlepszy aktor europejski | Purpurowe rzeki (2000) | Nominacja | |
| 2012 | Giffoni Film Festival | François Truffaut Award | – | Wygrana |
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
- Blask kobiecości (Clair De Femme, 1979) jako policjant na placu Concorde
- Hipoteza skradzionego obrazu (L'Hypothèse du tableau volé, 1979)
- Voulez-vous un bébé Nobel? (1980) jako Bernier
- L'Aéropostale, courrier du ciel (1980) jako Morgalia
- On n'est pas des anges... elles non plus (1981)
- Les Bidasses aux grandes manoeuvres (1981) jako porucznik Zag
- L'Avant-dernier (1981)
- Nieznajoma z Sans-Souci (La Passante du Sans-Souci, 1982)
- Ostatnia walka (Le Dernier combat, 1983) jako The Brute
- Quelques hommes de bonne volonté (1983)
- Signes extérieurs de richesse (1983) jako Marc Letellier
- Ballade sanglante (1983)
- Nasza historia (Notre histoire, 1984) jako Sąsiad
- Allô Béatrice (1984)
- Ne quittez pas (1984)
- Alea (1984)
- Le Téléphone sonne toujours deux fois (1985) jako Zaufana osoba Marraine
- Un Homme comblé (1985) jako Joël
- Metro (Subway, 1985) jako Perkusista
- Strictement personnel (1985) jako detektyw Vilchez
- Série noire (1985) jako Christiani
- Czuła jest noc (Tender Is the Night, 1985) jako dr Dangen
- Czerwona strefa (Zone rouge, 1986) jako Lecciac
- Kocham cię (I Love You, 1986) jako Dentysta
- Et demain viendra le jour (1986)
- Monsieur Benjamin (1987) jako Rommin
- Wielki błękit (Le Grand bleu, 1988) jako Enzo Molinari
- Nikita (La Femme Nikita, 1990) jako Wiktor czyściciel
- Człowiek w złotej masce (L’Homme au masque d'or, 1990) jako ojciec Victorio Gaetano
- operacja Corned Beef (L'opération Corned-Beef, 1991) jako kapitan Philippe Boulier „Rekin"
- Loulou Graffiti (1991) jako Pique la Lune
- Goście, goście (Les Visiteurs, 1993) jako Godefroy de Papincourt, hrabia Montmirail
- Ucieczka od sprawiedliwości (Flight from Justice, 1993) jako Charlie
- La Vis (1993)
- Paranoïa (1993)
- Leon zawodowiec (Léon, 1994) jako Léon
- Les Truffes (1995) jako Patrick
- Francuski pocałunek (French Kiss, 1995) jako Jean-Paul
- Po tamtej stronie chmur (Al di là delle nuvole, 1995) jako Carlo
- Mission: Impossible (1996) jako Franz Krieger
- Jaguar (Le Jaguar, 1996) jako Jean Campana
- Grób Roseanny (Roseanna's Grave, 1997) jako Marcello
- Jak kochają czarownice (Un amour de sorcière, 1997) jako Molok
- Goście, goście II – korytarz czasu (Les Couloirs du temps: Les visiteurs 2, 1998) jako Godefroy le Hardi
- Godzilla (1998) jako Philippe Roaché
- Ronin (1998) jako Vincent
- Purpurowe rzeki (Les rivières pourpres, 2000) jako Pierre Niémans
- Goście w Ameryce (Just Visiting, 2001) jako hrabia Thibault
- Wasabi – Hubert zawodowiec (Wasabi, 2001) jako Hubert Fiorentini
- Rollerball (2002) jako Alexi Petrovich
- Mężczyzna moich marzeń (Décalage horaire, 2002) jako Félix
- Przyjaciel gangstera (Tais-toi!, 2003) jako Ruby
- Purpurowe rzeki II: Aniołowie apokalipsy (Les Rivières pourpres II – Les anges de l'apocalypse, 2004) jako komisarz Niemans
- Hotel Ruanda (Hotel Rwanda, 2004) jako pan Tillens, prezes linii lotniczych Sabena (niewymieniony w czołówce)
- Grunt to rodzinka (L'enquête corse, 2004) jako Ange Leoni
- Imperium wilków (L'Empire des loups, 2005) jako Jean-Louis Schiffer
- Tygrys i śnieg (La Tigre e la neve, 2005) jako Fuad
- Różowa Pantera (The Pink Panther, 2006) jako Ponton
- Kod da Vinci (The Da Vinci Code, 2006) jako kapitan Bezu Fache
- Flyboys – bohaterska eskadra (Flyboys, 2006) jako kapitan Thenault
- Wpuszczony w kanał (Flush Away, 2006) jako Le Frog (głos)
- Les grandes occasions (2006) jako Antoine
- Cash – pojedynek oszustów (Ca$h, 2008) jako Maxime (Dubreuil)
- Różowa Pantera 2 (The Pink Panther 2, 2009) jako Ponton
- Zamknięty krąg (Le Premier cercle, 2009) jako Milo Malakian
- Raj dla par (Couples Retreat, 2009) jako Marcel
- Opancerzony (Armored, 2009) jako Quinn
- Obława (La Rafle, 2010) jako dr David Sheinbaum
- 22 kule (L'Immortel, 2010) jako Charly Matteï
- Margaret (2011) jako Ramon
- On ne choisit pas sa famille (2011) jako doktor Luix
- Faceci od kuchni (Comme un chef, 2012) jako Alexandre Vauclair
- Les Seigneurs (2012) jako Jean Reno
- Dzień wron (Le jour des corneilles, 2012) jako Kabaczek ojciec (głos)
- Alex Cross (2012) jako Leon Mercier
- Jo (2013) jako Jo St-Clair
- Dni i noce (Days and Nights, 2014) jako Louis
- Lato w Prowansji (Avis de mistral, 2014) jako Paul
- Jak dogonić szczęście (Hector and the Search for Happiness, 2014) jako Diego Baresco
- Benoît Brisefer: Les taxis rouges (2014) jako Poilonez
- Brygada ponad prawem (Antigang, 2015) jako Buren
- Mój przyjaciel orzeł (Brothers of the Wind, 2015) jako Danzer
- The Promise (2016)
- The Last Face (2016)
- Goście, goście III: Rewolucja (2016) jako Comte Godefroy de Montmirail
- Mes trésors (2016) jako Patrick
- The Adventure (2017)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Personalidade: Jean Reno (French Protectorate of Morocco) (port.). InterFilmes.com. [dostęp 2019-07-06].
- ↑ Jean Reno - jak dziś wygląda słynny Leon Zawodowiec? (pol.). Wirtualna Polska. [dostęp 2012-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-06)].
- ↑ a b Jean Reno Pictures (ang.). FanPix.Net. [dostęp 2019-07-06].
- ↑ a b Jean Reno – What Nationality Ancestry Race (ang.). Ethnicity of Celebs. [dostęp 2012-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-06)].
- ↑ a b c d e f Ze spożywczego do... Hollywood (pol.). [dostęp 2012-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-06)].
- ↑ Jean Reno (wł.). MYmovies.it. [dostęp 2019-07-06].
- ↑ Jean Reno (30 de Julho de 1948) (port.). Filmow. [dostęp 2019-07-06].
- ↑ Jean Reno (fr.). AlloCiné. [dostęp 2019-07-06].
- ↑ Emmanuel Haymann: Jean Reno. Éditions Favre, 2001. ISBN 978-2828906375.
- ↑ Les acteurs qui soutiennent des candidats: Jean Reno – Nicolas Sarkozy (fr.). L'Internaute. [dostęp 2016-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-06)].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Jean Reno w bazie IMDb (ang.)
- Jean Reno w bazie Filmweb
- Jean Reno w bazie Notable Names Database (ang.)
