Erik Erikson

Erik Homburger Erikson
Erik Erikson
Kraj działania	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	15 czerwca 1902 Frankfurcie n. Menem
Data i miejsce śmierci	12 maja 1994 Harwich
Specjalność: psychoanalityk, psycholog rozwoju człowieka
Alma Mater	Wiedeński Instytut Psychoanalityczny

Erik Homburger Erikson (ur. 15 czerwca 1902 we Frankfurcie n. Menem, zm. 12 maja 1994 w Harwich) – amerykański psychoanalityk i psycholog rozwoju człowieka duńskiego pochodzenia.

W 1933 roku ukończył Wiedeński Instytut Psychoanalityczny. Od 1939 roku wykładał na Uniwersytecie Kalifornijskim, następnie od roku 1951 na uniwersytecie w Pittsburgu, a w latach 1960–1970 na Uniwersytecie Harvarda.

Twórca teorii rozwoju psychospołecznego. Był uczniem Anny Freud, córki Zygmunta Freuda. Zaliczany jest do „neofreudystów”. Stworzył swoją teorię, którą zaliczono do podstaw psychoanalizy. Kładł w niej nacisk na rozwiązywanie kryzysów rozwojowych, pojawiających się w życiu każdego człowieka. Według Erika Eriksona człowiek przeżywa osiem kryzysów rozwojowych od wczesnego dzieciństwa do późnej starości. Ich rozwiązanie decyduje o konstrukcji osobowości człowieka. Swoją teorię przedstawił w książce Dzieciństwo i społeczeństwo (1963).

Napisał psychobiografie Marcina Lutra Young man Luther (1958) oraz Mahatmy Gandhiego Ghandi’s truth (1969) oparte na koncepcjach psychoanalizy.

Dzieła wydane po polsku

• Dopełniony cykl życia
• Dzieciństwo i społeczeństwo
• Tożsamość a cykl życia

Linki zewnętrzne

• Erik Erikson, 91, Psychoanalyst Who Reshaped Views of Human Growth, Dies (ang.). W: The New York Times [on-line]. nytimes.com, 1994-05-13. [dostęp 2015-05-11].