Erwin Strittmatter

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Erwin Strittmatter
Ilustracja
Erwin Strittmatter (1992)
Data i miejsce urodzenia

14 sierpnia 1912
Spremberg, Niemcy

Data śmierci

31 stycznia 1994

Zawód, zajęcie

pisarz

Odznaczenia
Nagroda Państwowa NRD
Erwin Strittmatter, 1959

Erwin Strittmatter (ur. 14 sierpnia 1912 w Sprembergu, zm. 31 stycznia 1994) – łużycki pisarz i dramaturg, tworzący w języku niemieckim.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził ze wsi łużyckiej. Rozpoczął karierę literacką jako pisarz mniejszości narodowej. Był jednym z przedstawicieli młodego pokolenia pisarzy Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Musiał przezwyciężyć nie tylko ciążenie całego nurtu realistycznych i nierealistycznych tradycji literackich, ale przede wszystkim przeszłości politycznej. Główny reprezentant powieści o tematyce wiejskiej. W typowy sposób dla kręgu tej literatury, np. Jurija Brězany i Eduarda Claudiusa(inne języki), podejmuje próby nakreślenia zmian, jakim podlega wieś niemiecka oraz psychika chłopa. Pisze językiem ludowym z fantazją i humorem. Nie stroni od drastycznych obrazów środowiska wiejskiego i świata rzemieślników. Jego talent do scen rodzajowych z życia chłopów i jego ludowy optymizm zyskały pisarzowi uznanie wielu czytelników.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Najbardziej wartościowy osiągnięciem literackim Strittmattera jest powieść Tinko (1954). Ukazuje przejście chłopów od produkcji drobnotowarowej do produkcji wielkich spółdzielczych gospodarstw rolnych. Ostre antagonizmy dzielą tu całe rodziny i generacje – głównie jest to rozbieżność między chłopską dumą posiadania a własnością socjalistyczną ziemi. Książka pisana jest z perspektywy młodocianego bohatera tytułowego. Tło większości jego utworów stanowią realia meklemburskiej przyrody i folkloru.

Jego powieści i opowiadania na język polski tłumaczył Eugeniusz Wachowiak.

Dzieła[edytuj | edytuj kod]

  • 1963: Ole Bienkopp (wyd. pol.: Ole Pszczeli Łeb. 1968).
  • 1969: Ein Dienstag im September,
  • 1954: Tinko (wyd. pol.: Tinko. 1956).
  • 1957: Wundertater,
  • 1977: Meine Freudin Tina Babe (wyd. pol.: Moja przyjaciółka Tina Babe. Przeł. [z niem.] Wachowiak, Eugeniusz. Warszawa: SWO „Czytelnik”, 1981).
  • 1986: Grüner Juni,

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]