Eryk Infeld

	Eryk Infeld
	Eryk Infeld
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	8 stycznia 1940 ; Toronto
Data śmierci	14 marca 2019
	profesor nauk fizycznych
	Specjalność: fizyka plazmy, fizyka teoretyczna
Alma Mater	Uniwersytet w Cambridge, Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1966
Habilitacja	1972
Profesura	10 lipca 1990
	Odznaczenia

Grób Eryka Infelda na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Eryk Infeld (ur. 8 stycznia 1940 w Toronto, zm. 14 marca 2019^[1]) – polski fizyk, profesor nauk fizycznych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Leopolda Infelda. Odbył studia w zakresie fizyki na Uniwersytecie w Cambridge, a w 1963 na Uniwersytecie Warszawskim, natomiast w 1966 obronił pracę doktorską, a w 1972 uzyskał stopień doktora habilitowanego^[1]. 10 lipca 1990 otrzymał tytuł profesora nauk fizycznych. Został zatrudniony na stanowisku profesora w Instytucie Problemów Jądrowych im. Andrzeja Sołtana, a potem otrzymał nominację na profesora zwyczajnego w Narodowym Centrum Badań Jądrowych^[2]. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A 27 rz. Tuje m. 21)^[3]

2005: Stability analysis of three-dimensional breather solitons in a Bose-Einstein Condensate
2006: Enhancement of the third harmonic generation by wave vector mismatch
2006: Some new developments in nonlinear optics
2008: Spontaneous symmetry breaking of gap solitons and phase transitions in double-well traps
2009: Analytically Solvable Model of Nonlinear Oscillations in a Cold but Viscous and Resistive Plasma

↑ ^a ^b ^c Wspomnienie o profesorze Eryku Infeldzie. www.ncbj.gov.pl. [dostęp 2019-03-16].
↑ Prof. Eryk Infeld, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2019-03-16] .
↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-25].