Espadarana
| Espadarana[1] | |||
| Guayasamin, Castroviejo-Fisher, Trueb, Ayarzagüena, Rada & Vilà, 2009[2] | |||
 Przedstawiciele rodzaju – para szklenic nikaraguańskich podczas ampleksusu | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj |
Espadarana | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Centrolenella andina Rivero, 1968 | |||
| Gatunki | |||
| |||
Espadarana – rodzaj płazów bezogonowych z podrodziny Centroleninae w rodzinie szklenicowatych (Centrolenidae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj obejmuje gatunki występujące na wysokościach poniżej 2500 m n.p.m. na nizinach i w górach Ameryki Środkowej (Honduras, Nikaragua, Kostaryka i Panama), nizinach w rejonie Oceanu Spokojnego w Kolumbii i Ekwadorze oraz lasach mglistych w Andach w Kolumbii oraz Cordillera de Mérida i Serranía de Perijá w Wenezueli[3].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Etymologia
[edytuj | edytuj kod]Espadarana: nazwa honoruje Marcosa Jiméneza de la Espadę (1831–1898), hiszpańskiego zoologa, herpetologa, podróżnika i pisarza; nazwa powstała z połączenia hiszp. espada „miecz” (w aluzji do wyglądu kręgosłupów dorosłych samców z tego rodzaju) oraz łac. rana „żaba”[4].
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Do rodzaju należą następujące gatunki[3]:
- Espadarana andina (Rivero, 1968)
- Espadarana callistomma (Guayasamin & Trueb, 2007)
- Espadarana prosoblepon (Boettger, 1892) – szklenica nikaraguańska[5]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Espadarana, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Guayasamin i in. 2009 ↓, s. 33.
- ↑ a b D. Frost: Espadarana Guayasamin, Castroviejo-Fisher, Trueb, Ayarzagüena, Rada, and Vilà, 2009. [w:] Amphibian Species of the World 6.2, an Online Reference [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2024-07-21]. (ang.).
- ↑ Guayasamin i in. 2009 ↓, s. 34.
- ↑ Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 440. ISBN 83-01-14344-4.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- J.M. Guayasamin, S. Castroviejo-Fisher, L. Trueb, J. Ayarzagüena, M. Rada & C. Vilà. Phylogenetic systematics of Glassfrogs (Amphibia: Centrolenidae) and their sister taxon Allophryne ruthveni. „Zootaxa”. 2100, s. 1–97, 2009. DOI: 10.11646/zootaxa.2100.1.1. (ang.).