Espadarana
Espadarana[1] | |||
Guayasamin, Castroviejo-Fisher, Trueb, Ayarzagüena, Rada & Vilà, 2009[2] | |||
Przedstawiciele rodzaju – para szklenic nikaraguańskich podczas ampleksusu | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj |
Espadarana | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Centrolenella andina Rivero, 1968 | |||
Gatunki | |||
|
Espadarana – rodzaj płazów bezogonowych z podrodziny Centroleninae w rodzinie szklenicowatych (Centrolenidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące na wzniesieniach poniżej 2500 m n.p.m. na nizinach i górach Ameryki Środkowej (Honduras, Nikaragua, Kostaryka i Panama), nizinach w rejonie Oceanu Spokojnego w Kolumbii i Ekwadorze oraz lasy mgliste w Andach w Kolumbii, i Cordillera de Mérida oraz Serranía de Perijá w Wenezueli[3].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
Espadarana: nazwa honoruje Marcosa Jiméneza de la Espadę (1831–1898), hiszpańskiego zoologa, herpetologa, podróżnika i pisarza; nazwa powstała z połączenia hiszp. espada „miecz” (w aluzji do wyglądu kręgosłupów dorosłych samców z tego rodzaju) oraz łac. rana „żaba”[4].
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należą następujące gatunki[3]:
- Espadarana andina (Rivero, 1968)
- Espadarana audax (Lynch & Duellman, 1973)
- Espadarana callistomma (Guayasamin & Trueb, 2007)
- Espadarana durrellorum (Cisneros-Heredia, 2007)
- Espadarana prosoblepon (Boettger, 1892) – szklenica nikaraguańska[5]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Espadarana, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Guayasamin i in. 2009 ↓, s. 33.
- ↑ a b D. Frost: Espadarana Guayasamin, Castroviejo-Fisher, Trueb, Ayarzagüena, Rada, and Vilà, 2009. [w:] Amphibian Species of the World 6.0, an Online Reference [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2019-12-24]. (ang.).
- ↑ Guayasamin i in. 2009 ↓, s. 34.
- ↑ Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 440. ISBN 83-01-14344-4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J.M. Guayasamin, S. Castroviejo-Fisher, L. Trueb, J. Ayarzagüena, M. Rada & C. Vilà. Phylogenetic systematics of Glassfrogs (Amphibia: Centrolenidae) and their sister taxon Allophryne ruthveni. „Zootaxa”. 2100, s. 1–97, 2009. DOI: 10.11646/zootaxa.2100.1.1. (ang.).