Ewa Kubasiewicz-Houée

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ewa Kubasiewicz-Houée
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 lipca 1940
Poznań

Zawód, zajęcie

polonista, bibliotekarka, działaczka opozycji w PRL

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Odznaka pamiątkowa "Krzyż Solidarności Walczącej"

Ewa Kubasiewicz-Houée (ur. 21 lipca 1940 w Poznaniu) – polska polonistka, bibliotekarka, działaczka opozycji w PRL.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1969 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim, a w 1976 – studia podyplomowe z zakresu bibliotekoznawstwa na tej samej uczelni. Od 1969 do 1982 pracowała jako kierownik Działu Gromadzenia i Opracowania Zbiorów w Bibliotece Głównej Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni. Od 1976 zajmowała w tej bibliotece także stanowisko dyplomowanego kustosza.

Współpracowała z Wolnymi Związkami Zawodowymi. W 1980 została wiceprzewodniczącą Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w WSM, członek Międzyzakładowej Komisji Założycielskiej w Gdańsku i gdańskiego Zarządu Regionu, z którego odeszła po konflikcie z Lechem Wałęsą w listopadzie 1981.

W czasie stanu wojennego, w dniach 14–16 grudnia 1981 uczestniczyła w strajku okupacyjnym w WSM. Aresztowana 20 grudnia 1981. W lutym 1982 została skazana przez Sąd Marynarki Wojennej w Gdyni na karę 10 lat pozbawienia wolności za rozpowszechnianie ulotki nawołującej do czynnego oporu przeciwko stanowi wojennemu (prokurator żądał niższej kary – 9 lat)[1]. Została zwolniona na mocy amnestii w maju 1983. Od 1983 była współpracownikiem Solidarności Walczącej założonej przez Kornela Morawieckiego. Współorganizowała oddział trójmiejski tej organizacji.

Od 1988 przebywa na emigracji we Francji. Emisariuszka Solidarności Walczącej na Zachodzie[2]. Od 1988 do 1992 pracowała w Bibliotece Polskiej w Paryżu. W 1992 została zatrudniona w Wydziale Spraw Międzynarodowych Rady Generalnej departamentu Cotes d’Armor w Bretanii. Jest autorką wspomnień autobiograficznych.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W 2007, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej, została odznaczona przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[3]. W 2010 otrzymała Krzyż Solidarności Walczącej[4].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z rodziny o tradycjach patriotycznych i niepodległościowych. Jej ojciec był więziony przez NKWD. Bracia: Ryszard i Andrzej byli zaangażowani w działalność antykomunistyczną. Ryszard zmarł na zawał serca we wrześniu 1980, Andrzej został zamordowany w czerwcu w 1988 roku przez Służbę Bezpieczeństwa. Syn Ewy Kubasiewicz Marek Czachor był działaczem Solidarności Walczącej.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Najwyższy wyrok wydany w okresie stanu wojennego przez władze PRL
  2. Radio France Internationale (autor korporatywny), Rozmowa z Ewą Kubasiewicz-Houée o negocjacjach z władzą i „Solidarności Walczącej”, 1989.
  3. M.P. z 2007 r. nr 59, poz. 679
  4. Kornel Morawiecki: Regulamin „Krzyża Solidarności Walczącej”. www.sw.org.pl, 2010-04-15. [dostęp 2016-07-23].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]