Fedir Zinczenko

Fedir Zinczenko
Федір Матвійович Зінченко
	pułkownik
Data i miejsce urodzenia	19 września 1902 ; Stawskowo, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	15 października 1991 ; Czerkasy, Ukraina
	Przebieg służby
Lata służby	1924–1950
Siły zbrojne	Armia Czerwona
Jednostki	156 Pułk Strzelców
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
	Odznaczenia
	;

Fedir Matwijowycz Zinczenko (ukr. Федір Матвійович Зінченко; ros. Фёдор Матвеевич Зинченко, ur. 6 września^?/19 września 1902 we wsi Stawskowo w rejonie kriwoszieińskim (obecnie w obwodzie tomskim), zm. 15 października 1991 w Czerkasach) – radziecki pułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w ukraińskiej rodzinie chłopskiej, skończył szkołę podstawową, w 1924 został powołany do służby w Armii Czerwonej, służył w 5 Amurskim Pułku Piechoty, ukończył szkołę pułkową. W 1930 skończył wojskową szkołę piechoty we Władywostoku, w 1938 został komisarzem batalionu szkoły łączności, od 1926 należał do WKP(b). Od marca 1942 walczył w wojnie z Niemcami, w lutym 1943 został dowódcą 380 pułku piechoty 171 Dywizji Piechoty Frontu Północno-Zachodniego/2 Frontu Nadbałtyckiego, w sierpniu 1944 ukończył kursy „Wystrieł” i został dowódcą 756 pułku piechoty 150 Dywizji Piechoty 3 Armii Uderzeniowej 1 Frontu Białoruskiego. Brał udział m.in. w operacji berlińskiej, 30 kwietnia 1945 podczas walk o Berlin zdobył wraz ze swoimi żołnierzami Reichstag i zawiesił nad nim radziecki sztandar wojskowy. W 1950 został przeniesiony do rezerwy w stopniu pułkownika. Mieszkał w Złotonoszy, następnie w Czerkasach.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (31 maja 1945)
Order Lenina (31 maja 1945)
Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie - 27 września 1944 i 3 listopada 1944)
Order Suworowa III klasy (25 lutego 1945)
Order Kutuzowa III klasy (25 marca 1945)
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (11 marca 1985)
Order Wojny Ojczyźnianej II klasy
Order Przyjaźni Narodów (1982)
Order Czerwonej Gwiazdy (27 marca 1943)
Medal za Odwagę
Medal „Za obronę Leningradu” (1946)
Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
Medal „Za wyzwolenie Warszawy” (1945)
Medal „Za zdobycie Berlina”
Medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR”
Krzyż Kawalerski Orderu Virtuti Militari (Polska Ludowa)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (Polska Ludowa, 1945)
Medal za Warszawę 1939–1945 (Polska Ludowa, 1946)
Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (Polska Ludowa, 1946)

I medale jubileuszowe ZSRR.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]