Ferdynand Medyceusz
| |
| Dynastia | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
9 sierpnia 1663 |
| Data i miejsce śmierci |
31 października 1713 |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona | |
Ferdynand Medyceusz (ur. 9 sierpnia 1663, zm. 31 października 1713) – najstarszy syn wielkiego księcia Toskanii Kosmy III Medyceusza i jego żony Małgorzaty Ludwiki Orleańskiej. Ferdynand był dziedzicem Wielkiego Księstwa Toskanii w latach 1670–1713. Obecnie znany głównie ze swojego artystycznego patronatu, który był kontynuacją medycejskiej tradycji wspierania ludzi sztuki.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ferdynand urodził się we florenckiej siedzibie rodu Medyceuszy Palazzo Pitti jako syn następcy wielkoksiążęcego tronu Kosmy i jego żony Małgorzaty Ludwiki Orleańskiej, wnuczki regentki Francji Marii Medycejckiej. Kiedy rodzice Ferdynanda ostatecznie się rozstali w 1675 roku, jego matka (która gardziła jego ojcem odrobinę mniej niż Florentczycy) wróciła do Paryża, gdzie wstąpiła do klasztoru żeńskiego w Montmartre[1]. Ferdynand był niepodporządkowującym się bigoteryjnemu ojcu młodzieńcem, którym, jak zresztą cała elita wielkiego księstwa, gardził[2]. Opiekę nad chłopcem i jego wychowanie wzięła na siebie jego babka Wiktoria della Rovere.
Ferdynand wiele cech odziedziczył po swojej awanturniczej matce – był przystojny, dobrze jeździł konno i miał niewątpliwy talent muzyczny – wielokrotnie śpiewał przygrywając sobie na klawesynie, niekiedy z powodzeniem komponując muzykę dworską[3]. Jego nauczycielami byli Gianmaria Paliardi z Genui i Piero Salvetti, którzy sami byli kompozytorami.
Poza muzyką Ferdynand wkrótce zaczął wikłać się w dworskie spiski i intrygi, na co niechętnie patrzył jego władczy ojciec. Medyceusz był homoseksualistą i wiadomo, że szczególnie upodobał sobie kastratów – najsłynniejszy związek połączył go z weneckim śpiewakiem operowym Cecchino, który wywierał na niego ogromny wpływ i słynnym z urody muzykiem Petrillo[4]. Wuj Ferdynanda Franciszek Maria Medyceusz, starszy od niego o zaledwie trzy lata wywierał znaczny wpływ na jego życie.
W 1689 roku poślubił Jolantę Beatryczę Bawarską, bezbarwną córkę bawarskiego elektora Ferdynanda Marii i jego żony Henrietty Adelajdy Sabaudzkiej. Mimo że księżna również lubiła muzykę i kochała męża, jej uczucia nigdy nie zostały odwzajemnione, a ich małżeństwo było nieszczęśliwe i pozostało nieskonsumowane[4].
W 1696 roku Ferdynand wyjechał do Wenecji, gdzie zakochał się w znanej śpiewaczce zwanej La Bambagia[5]. Właśnie podczas obchodów weneckiego karnawału książę zaraził się syfilisem od jednego ze swoich kochanków[4].
Od 1710 roku zdrowie Medyceusza zaczęło się pogarszać i wkrótce jego twarz pokryły wrzody będące jednym z objawów syfilisu.
Ferdynand zmarł w 1713 roku, nie pozostawiając po sobie żadnego potomstwa. Kosma III panował do 1723 roku i jego następcą został młodszy brat Ferdynanda, Jan Gaston, który również był bezdzietny. Wskutek wymarcia męskiej linii rodu Medyceuszy, Wielkie księstwo Toskanii po śmierci Jana Gastona, decyzją europejskich potęg przeszło w ręce Franciszka Stefana Lotaryńskiego, męża cesarzowej Marii Tersy, co położyło kres niezależności Wielkiego Księstwa Toskanii.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Strathern 2007 ↓, s. 372–373.
- ↑ Acton 1958 ↓, s. 160.
- ↑ Acton 1958 ↓, s. 164.
- ↑ a b c Strathern 2007 ↓, s. 380.
- ↑ Acton 1958 ↓, s. 210.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Paul Strathern, Medyceusze. Mecenasi sztuki – tyrani – kochankowie, Warszawa: Bellona, 2007, ISBN 978-83-11-10631-4.
- Harold Acton, The Last Medici, wyd. 2, Uniwersytet Michigan, 1958.
- Medyceusze, Agora (seria Dynastie Europy), ISBN 978-83-268-0085-6, opracowanie zbiorowe.