Franciszek Ignacy Wysocki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Ignacy Wysocki
Biskup tytularny-nominat Hippos
Herb duchownego
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

27 grudnia 1678
Żukowo

Data i miejsce śmierci

14 lipca 1728
Toruń

Biskup pomocniczy-nominat chełmiński
Okres sprawowania

1728

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

15 kwietnia 1702

Nominacja biskupia

14 czerwca 1728

Franciszek Ignacy Wysocki (ur. 27 grudnia 1678 w Żukowie[1], zm. 14 lipca 1728 w Toruniu) – ksiądz katolicki, doktor obojga praw, kanonik warszawski, wrocławski i chełmiński, biskup pomocniczy-nominat diecezji chełmińskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny szlacheckiej herbu Leliwa[2]. W 1702 wyświęcony na kapłana diecezji warszawskiej[1]. Pełnił funkcje kanonika warszawskiego, wrocławskiego, a następnie chełmińskigo. W 1728 prekonizowany biskupem pomocniczym diecezji chełmińskiej. Nie otrzymał jednak sakry biskupiej, zmarł 14 lipca 1728 miesiąc po nominacji w Toruniu w klasztorze oo. Jezuitów[2]. Pochowany w katedrze św. Trójcy w Chełmży. Jego postać upamiętnia tam owalne epitafium ze złoconym napisem na czarnej marmurowej tablicy[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Franciszek Ignacy Wysocki [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2012-01-27] (ang.).
  2. a b Sufragani chełmińscy. Gazeta toruńska z 7 listopada 1905. Kujawsko-Pomorska Biblioteka Cyfrowa. [dostęp 2012-01-25].
  3. Marian Dorawa: Chełmżyńska Katedra Świętej Trójcy. Kraków: Wydawnictwo Fides, 2003, s. 111. ISBN 83-89016-20-6.