Franciszek Stateczny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Euzebiusz Franciszek Stateczny
Franciszek Stateczny
Data i miejsce urodzenia

1 października 1864
Witosławice Królestwo Prus

Data i miejsce śmierci

6 marca 1921
Leżajsk Polska

Gwardian klasztoru w Alwerni
Okres sprawowania

1901-1901

Kapelan w klasztorze w Winiarach
Okres sprawowania

1912-1914

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Śluby zakonne

1885

Prezbiterat

1889

Franciszek Stateczny (ur. 1 października 1864 w Witosławicach, zm. 6 marca 1921 w Leżajsku) – teolog katolicki, pisarz, publicysta i zwolennik socjalizmu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 1 października 1864 roku w Witosławicach w rodzinie chłopskiej. Był synem Józefa i Pauliny z domu Kirchniawy. Za przynależność do nielegalnego kółka historyczno-literackiego zorganizowanego przez Jana Kasprawicza i drobne przewinienia został usunięty z gimnazjum. W 1882 roku wstąpił do zakonu reformatów w Wieliczce a w 1885 roku złożył śluby zakonne[1].

Następnie studiował teologię w Krakowie, ale z powodu naruszenia dyscypliny został przez władze zakonu reformatów wydalony. To spowodowało, że wyjechał do Włoch, wstąpił do zakonu bernardynów i po ukończeniu studiów teologicznych w 1889 roku uzyskał święcenia kapłańskie. W czasie pobytu we Włoszech poznał między innymi: Henryka Siemiradzkiego, Wiktora Brodzkiego i biskupa Giuseppe Sarto oraz hrabinę Annę Świętorzecką. Po powrocie na ziemie polskie był między innymi gwardianem klasztoru w Alwerni. Jego współpraca z polskim dziennikiem Górnoślązak spotkała się z niechęcią biskupa Georga Koppa i znacznej części kleru.

W 1906 roku przebywając w Berlinie wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej zaboru pruskiego. Był uczestnikiem zebrań i wieców, został też autorem Katechizmu socjalistycznego[2]. W latach 1912-1914 był kapelanem w żeńskim klasztorze w Winiarach. W publicystyce konfrontował chrześcijaństwo z socjalizmem. W 1919 roku w liście skierowanym do przywódcy socjalistów na Górnym Śląsku wzywał do współpracy socjalistów z katolikami na płaszczyźnie narodowej. Opowiadał się za zniesieniem wszelkiej własności, likwidacją klas społecznych oraz prywatnością poglądów religijnych. Zmarł 6 marca 1921 roku w Leżajsku, tam też został pochowany[3].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

  • Urywki o Śląsku
  • Kopciuszek śląski
  • De consolatione scientiae
  • Compendium historia philosophiae
  • Obrazki ze Śląska Polskiego
  • Katechizm socjalistyczny
  • Demokracja chrześcijańska w systemie sillonistów francuskich
  • Hasła socjalistyczne a podstawowe prawdy chrześcijańskie
  • Idea państwa w systemie socjalistycznym
  • Żywot św. Franciszka z Asyżu
  • Niech żyje Polska[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Pater 1996 ↓, s. 395.
  2. Pater 1996 ↓, s. 396.
  3. Pater 1996 ↓, s. 397.
  4. Pater 1996 ↓, s. 396,397.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Mieczysław Pater: Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku. Katowice: Księgarnia św. Jacka, 1996. ISBN 83-7030-177-0.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]