Friedrich Wilhelm Krummacher
.JPG) Portret Friedricha Wilhelma Krummachera z około 1860 roku | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku |
Neuer Friedhof Poczdam, Brandenburgia, Heinrich-Mann-Allee 25, 14473 Potsdam |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość | |
| Alma Mater |
Uniwersytet w Jenie |
| Rodzice |
Friedrich Adolf Krummacher (ojciec)[1] |
| Małżeństwo |
Charlotte Pilgeram (żona) |
| Dzieci |
Adolf Krummacher (syn), Maria Krummacher (córka)[1] |
| Krewni i powinowaci |
Jacob Friedrich Krummacher (dziadek), Emil Wilhelm Krummacher (brat)[1] |
Friedrich Wilhelm Krummacher, znany również jako Alethophilus (ur. 28 stycznia 1796 w Moers, zm. 10 grudnia 1868 w Poczdam) – refermowany teolog i znany kaznodzieja.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Friedrich Wilhelm Krummacher przyszedł na świat 28 stycznia 1796 roku w miejscowości Moers. Jego ojcem był Friedrich Adolf Krummacher, który z zawodu był ewangelickim teologiem[1]. Friedrich miał również młodszego brata, Emila Wilhelma Krummachera[1].
Po ukończeniu szkoły podstawowej, tz. Elementarschule, Krummacher uczęszczał do gimnazjum Landfermanna w Duisburgu. Po mianowaniu ojca w 1812 r. generalnym superintendentem w Bernburgu, od gimnazjum uczęszczał do miejscowego gimnazjum, zwanego Gymnasium Carolinum Bernburg. Od 1815 roku studiował ewangelicką teologię na uniwersytecie w Halle i w 1816 zmienił ją na uniwersytet w Jenie, gdzie bardzo kształtował go Jakob Friedrich Fries.
Krummacher był uczestnikiem festiwalu w Wartburgu w 1817 roku[2], a także osobiście znał Karla Sanda, jak pisze w swojej autobiografii. W trakcie semestru zimowego 1816/17 w Jenie Krummacher stał się członkiem stowarzyszenia studentów Urburschenschaft[3], po tym gdy w 1815 dołączył do Burschenschaft, a zimowym semestrze 1815/16 do Corps Guestphalia Halle[4].
Po ukończeniu studiów Krummacher został asystentem kaznodziei w niemieckim zborze reformowanym we Frankfurcie nad Menem w 1819 roku, w 1823 roku pastorem w Ruhrorcie. W 1825 został mianowany proboszczem w Barmen-Gemarke, a w 1835 w Elberfeld (oba obecnie w Wuppertalu). Jednym ze słuchaczy jego kazań był tutaj młody Fryderyk Engels. Odrzucił nominację na profesora teologii w Stanach Zjednoczonych. Od 1847 r. był proboszczem kościoła Świętej Trójcy w Berlinie, a od 1853 r. aż do śmierci był nadwornym kaznodzieją w Poczdamie.
Rodzina i życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]W 1823 roku Friedrich Wilhelm Krummacher wziął ślub z pochodzącą z Frankurtu nad Menem Charlottą Pilgeram (ur. 1799, zm. 1867). Wspólnie mieli siedmioro dzieci. Ich najstarszym synem był Adolf Krummacher[1], który również był teologiem i autorem tekstu pieśni Stern, auf den ich schaue. Córka Maria Krummacher opublikowała natomiast biografię o Charlotcie, pt. Unsere Mutter (1880)[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k Krummacher, Friedrich Wilhelm. Bibliothekserive-Zentrum Baden-Wüttenberg. [dostęp 2024-09-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-09-28)]. (niem.).
- ↑ Bernard Sommerland: Wartburgfest und Corpusstudenten. T. 24. Einst und Jetzt, 1979, s. 39. (niem.).
- ↑ Peter Kaupp: Stamm-Buch der Jenaischen Burschenschaft. Die Mitglieder der Urburschenschaft 1815–1819 (= Abhandlungen zum Studenten- und Hochschulwesen). T. 14. Kolonia: SH-Verlag, 2005, s. 87. ISBN 3-89498-156-3. (niem.).
- ↑ Helge Dvorak: Biographisches Lexikon der Deutschen Burschenschaft. T. 2. Heidelberg: Winter, 2018, s. 425-427, seria: Künstler. ISBN 978-3-8253-6813-5. (niem.).
- ↑ Krummacher, Marie. Bibliothekserive-Zentrum Baden-Wüttenberg. [dostęp 2024-09-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-09-28)]. (niem.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Krummacher, Friedrich Wilhelm. W: Otto van Ranke: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). T. 17. Duncker & Humblot, 1883, s. 243-246. (niem.).
- Otto Wenig: Rationalismus und Erweckungsbewegung in Bremen. Vorgeschichte, Geschichte und theologischer Gehalt der Bremer Kirchenstreitigkeiten von 1830 bis 1852. Bonn: Bouvier Verlag, 1966, s. 221-245. (niem.).
- Krummacher, Friedrich Wilhelm. W: Johannes Friedrich Diehl: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). T. 4. Herzberg: Bautz, s. 715-716. ISBN 3-88309-038-7. (niem.).
- Jo Krummacher. „Seine Predigten sind wie Narkotika' (Goethe)“. Friedrich Wilhelm Krummacher (1796–1868) – Erweckungsprediger in Wuppertal, Hofprediger in Berlin und Potsdam. „Jahrbuch für Berlin-Brandenburgische Kirchengeschichte”. 61, s. 151-171, 1997. (niem.).
- Harald Schroeter-Wittke. Identitätskonstruktion und Prophetie. Die Elias-Homilien von Gottfried Menken, Friedrich Wilhelm Krummacher und Johannes F. A. de le Roi. „Monatshefte für Evangelische Kirchengeschichte des Rheinlandes”. 50, s. 295-319, 2001. (niem.).
- Hans-Henrik Krummacher. Friedrich Wilhelm Krummacher und die Religionskritik des 19. Jahrhunderts. „Pietismus und Neuzeit”. 50, s. 196-217, 2005. (niem.).
- Krummacher, Friedrich Wilhelm. W: James Grant Wilson, John Fiske: Appletons’ Cyclopædia of American Biography. T. 3. Nowy Jork: D. Appleton and Company, 1887, s. 588, seria: Grinnell – Lockwood. (ang.).