Fritz Höger
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 czerwca 1887 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość |
niemiecka |
| Praca | |
| Styl | |
| Budynki | |
Fritz Höger (ur. 12 czerwca 1887 w Bekenreihe, Elmshorn, zm. 21 czerwca 1949 w Bad Segeberg) – niemiecki architekt, tworzący w nurcie ekspresjonizmu – ekspresjonizmu ceglanego (niem. Backsteinexpressionismus).
Jednym z najbardziej znanych dzieł Högera jest Chilehaus, który został wpisany w 2015 roku wraz z hamburskim Speicherstadt i Kontorhausviertel na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Fritz Höger urodził się 12 czerwca 1887 roku w Bekenreihe w powiecie Steinburg[1]. Jego ojciec Martin Höger (1851–1912), cieśla i stolarz, nauczył syna swoich zawodów[1].
Młody Höger pracował w zakładzie ojca i uczęszczał do szkoły budowlanej w Hamburgu (1897–1899)[1]. W 1899 roku zdał egzamin mistrzowski, po czym odbył służbę wojskową[1]. W latach 1901–1905 pracował w najbardziej prominentnym biurze architektonicznym w Hamburgu Lundt & Kallmorgen[1].
W 1905 roku ożenił się z Annie Oldenburg, córką właściciela firmy budowlanej[1]. W 1907 roku otworzył własne biuro architektoniczne, wykonując zlecenia dla firmy teścia[1]. Początkowo projektował domy dla osiedli mieszkaniowych, a następnie budynki biurowe w Hamburgu[1]. W swoich projektach wykorzystywał cegłę klinkierową, wypracowując własne standardy ekspresjonizmu ceglanego[1].
W latach 1914–1918 brał udział w I wojnie światowej[1]. W latach 1922–1924 powierzono mu projekt jednego z pierwszych gmachów biurowych wznoszonych w Kontorhausviertel w Hamburgu – Chilehaus[1]. Budynek został wzniesiony z ciemnoczerwonej cegły klinkierowej w stylu północno-niemieckiego ekspresjonizmu a jego bryła przypomina kształtem statek[2]. Gmach składa się z dwóch bloków po obydwu stronach Fischertwiete – blok po stronie zachodniej ma prawie regularny prostokątny kształt[3], a po stronie wschodniej, łączy się w szpic, przypominający dziób statku[4]. Projekt ten okazał się przełomowy w karierze Högera[1]. W 2015 roku Chilehaus wraz z hamburskim Speicherstadt i Kontorhausviertel zostały wpisane na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO[5].
W latach 1927–1943 pracował częściowo wspólnie z braćmi Hansem i Oskarem Gersonami nad kolejnym gmachem biurowym w Kontorhausviertel – budynkiem Sprinkenhof[1]. W pracy tej oraz przy projekcie fabryki perfum Scherk w Berlinie (1928–1929) czy projekcie wieży ratusza w Wilhelmshaven-Rüstringen (1928–1929) zwrócił się ku formom kubicznym[1]. Inne prace Högera to Anzeiger-Hochhaus w Hanowerze (1927–1928), gmach kościoła luterańskiego przy Hohenzollernplatz w Berlinie (1931–1933)[1]. W sumie na terenie Hamburga Höger zaprojektował ponad 1200 obiektów[1].
W 1933 roku Höger wstąpił do NSDAP[6]. W 1934 roku na krótko objął profesurę w Nordische Kunsthochschule w Bremie[1].
Höger zmarł 21 czerwca 1949 roku w Bad Segeberg[1].
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
Od 2008 roku przyznawana jest co trzy lata Fritz-Höger-Preis – nagroda dla najlepszych projektów architektury ceglanej[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Neue Deutsche Biographie 1972 ↓.
- ↑ Dumont Reiseverlag 2006 ↓, s. 171.
- ↑ Hamburg: Speicherstadt and Kontorhaus District with Chilehaus – nomination file. [dostęp 2021-01-21]. (ang.).
- ↑ Dumont Reiseverlag 2006 ↓, s. 172.
- ↑ UNESCO: Speicherstadt and Kontorhaus District with Chilehaus. [dostęp 2021-01-21]. (ang.).
- ↑ Allenstein 2010 ↓.
- ↑ Initiative Bauen mit Backstein: Fritz-Höger-Preis für Backstein-Architektur. [w:] www.fritz-hoeger-preis.com [on-line]. [dostęp 2021-01-21]. (niem.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bernd Allenstein: 44. Station Sprinkenhof. W: Rita Bake: Verschiedene Welten: 45 historische Stationen durch das Kontorhausviertel. Hamburg: Hamburger Landeszentrale für Politische Bildung, 2010, s. 98–99. ISBN 978-3-929728-27-9. (niem.).
- Hans Reuther: Höger, Fritz. W: Neue Deutsche Biographie. T. 9. 1972, s. 319–320 [Online-Version].
- 100 x Deutschland: die 100 wichtigsten Kulturdenkmäler. DuMont Reiseverlag, 2006, seria: DuMont-Dokumente: DuMont Kunst-Reiseführer. ISBN 978-3-7701-6395-3. [dostęp 2021-01-21]. (niem.).