Fuyumi Ono

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Fuyumi Ono
小野不由美
Data i miejsce urodzenia 24 grudnia 1960
Nakatsu, prefektura Ōita, Japonia
Narodowość japońska
Język japoński
Dziedzina sztuki powieść, powieść detektywistyczna, fantasy
Ważne dzieła

Fuyumi Ono (jap. 小野不由美 Ono Fuyumi?, ur. 24 grudnia 1960 w Nakatsu) – japońska powieściopisarka, znana głównie z serii Jūni kokuki, na podstawie której stworzono anime. Po ślubie zmieniła nazwisko na Fuyumi Uchida (jap. 内田 不由美 Uchida Fuyumi?), ale powieści nadal wydawane są pod jej panieńskim nazwiskiem – Ono. Jej mężem jest Naoyuki Uchida, znany szerzej pod pseudonimem „Yukito Ayatsuji”, twórca powieści pt. Another[1].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Seria Jūni kokuki (jap. 十二国記?)[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Jūni kokuki.
  • Mashō no ko (jap. 魔性の子?), Kōdansha 1991.
  • Tsuki no kage, kage no umi (jap. 月の影 影の海?), Kōdansha 1992.
  • Kaze no umi, meikyū no kishi (jap. 風の海 迷宮の岸?), Kōdansha 1993.
  • Higashi no wadatsumi, nishi no sōkai (jap. 東の海神 西の滄海?), Kōdansha 1994.
  • Kaze no banri, reimei no sora (jap. 風の万里 黎明の空?), Kōdansha 1994.
  • Tonan no tsubasa (jap. 図南の翼?), Kōdansha 1996.
  • Tasogare no kishi, akatsuki no sora (jap. 黄昏の岸 暁の天?), Kōdansha 2001.
  • Kasho no yume (jap. 華胥の幽夢?), Kōdansha 2001.
  • Hisho no tori (jap. 丕緒の鳥?), Shinchosha 2013.
Opowiadania
  • Hyōhaku (jap. 漂舶?), dołączone do audiobooka Higashi no watatsumi, nishi no sōkai[2], 1997.

Seria Akuryō (jap. 悪霊シリーズ Akuryō series?)[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Ghost Hunt.

Wszystkie tomy serii zostały pierwotnie wydane przez Kōdansha.

  1. Akuryō ga ippai!? (jap. 悪霊がいっぱい!??), 1989.
  2. Akuryō ga honto ni ippai! (jap. 悪霊がホントにいっぱい!?), 1989.
  3. Akuryō ga ippai de nemurenai (jap. 悪霊がいっぱいで眠れない?), 1990.
  4. Akuryō wa hitori botchi (jap. 悪霊はひとりぼっち?), 1990.
  5. Akuryō ni naritakunai! (jap. 悪霊になりたくない!?), 1991.
  6. Akuryō to yobanaide (jap. 悪霊とよばないで?), 1991.
  7. Akuryō datte heiki! (jap. 悪霊だってヘイキ!?), 1992 (dwa tomy).

Seria została później zaadaptowana przez autorkę na potrzeby później wydanych tomów z serii Ghost Hunt, dzięki czemu stanowią całość historii pod szyldem Ghost Hunt. Adaptacje te zostały wydane przez Media factory pod nowymi tytułami.

  1. Kyū kōsha kaidan (jap. 旧校舎怪談?), 2010.
  2. Ningyō no ori (jap. 人形の檻?), 2011.
  3. Otome no inori (jap. 乙女ノ祈リ?), 2011.
  4. Shiryō yūgi (jap. 死霊遊戯?), 2011.
  5. Senketsu no meikyū (jap. 鮮血の迷宮?), 2011.
  6. Umikarakurumono (jap. 海からくるもの?), 2011.
  7. Tobira wo akete (jap. 扉を開けて?), 2011 (jako jeden tom).

Ghost Hunt (ゴースト・ハントシリーズ), kontynuacja serii Akuryō.

  • Akumu no sumu ie 1 (jap. 悪夢の棲む家(上)?), Kōdansha 1994.
  • Akumu no sumu ie 2 (jap. 悪夢の棲む家(下)?), Kōdansha 1994.

Inne[edytuj | edytuj kod]

Tytuł Wydawca Data wydania Uwagi
Birthday Eve wa nemurenai (jap. バースデー・イブは眠れない Bāsudē ibu wa nemurenai?) Kōdansha 1988
Mephisto to Waltz! (jap. メフィストとワルツ! Mefisuto to warutsu!?) Kōdansha 1 grudnia 1988[3] Kontynuacja Birthday Eve wa nemurenai.
Akuryō nanka kowakunai (jap. 悪霊なんかこわくない?) Kōdansha 20 grudnia 1988[4] Ilustracje wykonała Yukio Nakamura[4].
Norowareta 17-sai (jap. 呪われた17歳?) Asahi Sonorama lipiec 1990[5]
Sugiru jū nana no haru (jap. 過ぎる十七の春?) Kōdansha 28 marca 1995[6] Adaptacja Norowareta 17-sai[5].
4 marca 2016 roku tom ten został wydany przez Kōdanshę powtórnie, w nowej oprawie[5].
W Polsce wydano adaptację tej powieści w formie mangi w 2014 roku pod tytułem Przekleństwo siedemnastej wiosny.
Green Home no bōrei-tachi (jap. グリーンホームの亡霊たち Gurīnhōmu no bōrei-tachi?) Asahi Sonorama listopad 1990[7]
Midori no wagaya Home, Green Home (jap. 緑の我が家 Home、Green Home?) Kōdansha 5 czerwca 1997[8] Adaptacja Green Home no bōrei-tachi[7].
4 sierpnia 2015 roku tom ten został wydany przez Kōdanshę powtórnie, w nowej oprawie[7].
Powieść została zaadaptowana w formie mangi, która została w 1999 roku wydana w pojedynczym tomie przez wydawnictwo Kadokawa Shoten[9].
London, 1888 (jap. 倫敦、1888?) Aspect 22 marca 1994[10] Wydane jako część antologii Kakū gensō toshi (jap. 架空幻想都市?)[10].
Tōkei ibun (jap. 東亰異聞?) Shinchosha kwiecień 1994[11] Powieść była nominowana w 1993 roku do nagrody Nihon Fantasy Novel taishō (jap. 日本ファンタジーノベル大賞?)[12].
Powieść została zaadaptowana w formie mangi, która została w latach 2002-2003 skompilowana w czterech tomach przez wydawnictwo Gentōsha[13][14].
Shiki (jap. 屍鬼?) Shinchosha 1998
 Osobny artykuł: Shiki (powieść).
Kokushi no shima (jap. 黒祠の島?) Shodensha 8 lutego 2001[15] Powieść została w 2007 roku wydana także przez wydawnictwo Shinchosha[16].
Powieść została zaadaptowana w formie mangi, która została w latach 2005-2006 skompilowana w trzech tomach przez wydawnictwo Gentōsha[17][18].
Kura no kami (jap. くらのかみ?) Kōdansha 1 sierpnia 2003[19]
Kidan hyakkei (jap. 鬼談百景?) Media Factory 20 lipca 2012[20] Zekranizowano w formie filmu pełnometrażowego w 2015 roku[21].
Powstaje także adaptacja w formie mangi, którą rysuje Michi Urushibara[22].
Zan E (jap. 残穢?, również: Zang E[23]) Shinchosha 20 lipca 2012[24] Powieść została uhonorowana nagrodą im. Shūgorō Yamamoto (jap. 山本周五郎賞?)[12].
Zekranizowano ją w formie filmu pełnometrażowego, który miał swoją premierę 30 stycznia 2016 roku pod tytułem Zan E -sunde wa ikenai heya- (jap. 残穢ー住んではいけない部屋ー?)[25].
Eizen karu ka ya kaiitan (jap. 営繕かるかや怪異譚?) Kadokawa Shoten 3 grudnia 2014[26]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Contemporary Japanese Writers - Yukito Ayatsuji. booksfromjapan.jp. [dostęp 2016-05-13].
  2. ↑ The 40-page story that accompanies the drama CD of "Higashi no Watatsumi, Nishi no Sōkai (東の海神　西の滄海)"
  3. ↑ メフィストとワルツ！. Kōdansha. [dostęp 2017-11-11].
  4. ↑ a b 悪霊なんかこわくない. Kōdansha. [dostęp 2017-11-11].
  5. ↑ a b c 新装版　過ぎる十七の春. Kōdansha. [dostęp 2017-11-11].
  6. ↑ 過ぎる十七の春. Kōdansha. [dostęp 2017-11-11].
  7. ↑ a b c 新装版　緑の我が家　Ｈｏｍｅ，　Ｇｒｅｅｎ　Ｈｏｍｅ. Kōdansha. [dostęp 2017-11-11].
  8. ↑ 緑の我が家　Ｈｏｍｅ，Ｇｒｅｅｎ　Ｈｏｍｅ. Kōdansha. [dostęp 2017-11-11].
  9. ↑ 緑の我が家. Kadokawa Shoten. [dostęp 2017-11-12].
  10. ↑ a b 架空幻想都市（上）　（ログアウト冒険文庫）. rakuten.co.jp. [dostęp 2017-11-11].
  11. ↑ 東亰異聞(とうけいいぶん) 単行本 – 1994/4. Amazon. [dostęp 2017-11-11].
  12. ↑ a b 東亰異聞. Shinchosha. [dostęp 2017-11-11].
  13. ↑ 東亰異聞 (1). Gentōsha. [dostęp 2017-11-12].
  14. ↑ 東亰異聞 (4). Gentōsha. [dostęp 2017-11-12].
  15. ↑ 黒祠の島. Shodensha. [dostęp 2017-11-11].
  16. ↑ 黒祠の島. Shinchosha. [dostęp 2017-11-11].
  17. ↑ 黒祠の島 (1). Gentōsha. [dostęp 2017-11-12].
  18. ↑ 黒祠の島 (3). Gentōsha. [dostęp 2017-11-12].
  19. ↑ くらのかみ. Kōdansha. [dostęp 2017-11-11].
  20. ↑ 鬼談百景. Kōdansha. [dostęp 2017-11-11].
  21. ↑ Kidan Hyakkei. cdjapan.co.jp. [dostęp 2017-11-11].
  22. ↑ Kidan Hyakkei, historias cortas de fantasmas de Fuyumi Ono, al manga (hiszp.). crunchyroll, 2013-04-21. [dostęp 2017-11-11].
  23. ↑ Na okładce książki widnieją oba czytania.
  24. ↑ 残穢. Shinchosha. [dostęp 2017-11-11].
  25. ↑ Strona powieści. Shinchosha. [dostęp 2017-11-11].
  26. ↑ 営繕かるかや怪異譚. Kadokawa Shoten. [dostęp 2017-11-12].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Fuyumi_Ono&oldid=51908617”