Górnośląski Park Etnograficzny
Drewniany chlew na terenie skansenu | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
ul.Parkowa 25, 41-500 Chorzów |
Data założenia |
maj 1975 |
Data likwidacji |
{{{data likwidacji}}} |
Powierzchnia ekspozycji |
22 ha m² |
Dyrektor | |
Kustosz |
{{{kustosz}}} |
Położenie na mapie Chorzowa Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie województwa śląskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |
Strona internetowa |
Muzeum Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie – skansen znajdujący się na terenie Parku Śląskiego (dawniej Wojewódzki Park Kultury i Wypoczynku im. gen. Jerzego Ziętka), nieopodal Stadionu Śląskiego i Centrum Handlowego AKS. Park etnograficzny posiada blisko 70 zabytkowych drewnianych obiektów architektury wiejskiej i małomiasteczkowej. Obszar skansenu wynosi 22 ha.
Zgromadzone zabytki budownictwa ludowego pochodzą z pięciu podregionów Górnego Śląska (beskidzkiego, podgórskiego, pszczyńsko-rybnickiego, przemysłowego i lublinieckiego) oraz regionu Zagłębia Dąbrowskiego.
Obiektem scalającym poszczególne części ekspozycji jest pochodzący z XVIII w. kościół pw. św. Józefa Robotnika z Nieboczów, podobnie jak spichlerze dworskie, plebański i chłopskie oraz niektóre budynki z Beskidu Śląskiego, większość pozostałych zabytków pochodzi z połowy XIX w.
Górnośląski Park Etnograficzny znajduje się na szlaku architektury drewnianej woj. śląskiego.
Historia
Pierwszy pomysł powstania muzeum etnograficznego pojawił się w 1938 roku. Wybuch wojny uniemożliwił jednak jego realizację. W 1952 roku, podczas Walnego Zjazdu Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego w Katowicach zaproponowano, by na terenie powstającego WPKiW stworzyć skansen. W 1963 roku Krakowskie Biuro Projektowe opracowało jego ostateczną koncepcję, a rok później projekt zatwierdzono i rozpoczęto jego realizację. Zakładał on m. in. uformowanie wzniesienia w celu wiarygodnego przedstawienia podregionu podgórskiego. Oficjalne otwarcie nastąpiło w maju 1975 roku[1].
Działalność naukowa
Od 2013 wydaje czasopismo naukowe Rocznik Muzeum „Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie”[2].
- ↑ Krajobraz tworzą ludzie. Chorzów: Wydawnictwo WPKiW S.A., 2010, s. 110-112. ISBN 978-83-62506-00-2.
- ↑ Informacje ogólne. [dostęp 2017-02-05].
Bibliografia
- Sztuka Górnego Śląska od średniowiecza do końca XX wieku, red. Ewa Chojecka, wydawca: Muzeum Śląskie, Katowice 2004, ISBN 83-87455-77-6, s. 450.
- Krajobraz tworzą ludzie, Wydawnictwo WPKiW S.A., Chorzów 2010, ISBN 978-83-62506-00-2
Linki zewnętrzne
- Strona Muzeum (pol.)
Galeria
-
Szopa na siano z Kobióra
-
Wnętrze chałupy z Istebnej
-
Chałupa z Istebnej (1876 r.)
-
Konstrukcja chałupy z Istebnej
-
Kapliczka z Istebnej (1910 r.)
-
Garbarnia z Koniakowa (1900 r.)
-
Chlew z Istebnej I połowa XVIII w.
-
Chałupa z Istebnej (1794 r.)
-
Wnętrze chałupy z Istebnej
-
Wnętrze chałupy z Istebnej
-
Wnętrze chałupy z Istebnej
-
Wnętrze chałupy z Istebnej
-
Chałupa z Istebnej (1794 r.)
-
Wnętrze chałupy groniowej z Brennej (1809 r.)
-
Wnętrze chałupy groniowej z Brennej (1809 r.)
-
Chałupa tkacza z Brennej (1820 r.)
-
Wnętrze chałupy tkacza z Brennej (1820 r.)
-
Studnia z Łąki (1902 r.)
-
Zima w skansenie, styczeń 2009 r.
-
Chałupy w Górnośląskim Parku Etnograficznym w Chorzowie.