Góry Sulejmańskie

Góry Sulejmańskie

Góry Sulejmańskie widziane z kosmosu
Kontynent	Azja
Państwo	Afganistan Pakistan
Najwyższy szczyt	Takht-e-Sulaiman (3487 m n.p.m.)
Długość	600 km
Jednostka dominująca	Hindukusz
Sąsiednie pasma	Safed Koh
Położenie na mapie Azji Góry Sulejmańskie
30,50000°N 70,16667°E

Góry Sulejmańskie – pasmo górskie w południowej Azji.

Pasmo Gór Sulejmańskich rozciąga się południkowo z lekkim wybrzuszeniem na wschód w przybliżeniu wzdłuż średniego biegu Indusu. Ma długość 600 km i szerokość do 300 km. Ogranicza od wschodu Wyżynę Irańską, a od wschodu sąsiaduje z Niziną Indusu. Na północy przechodzi w pasmo Safed Koh.

Góry Sulejmańskie są zbudowane głównie z mezozoicznych skał osadowych - łupków ilastych, wapieni i piaskowców. Zostały wypiętrzone w orogenezie alpejskiej i należą do łańcucha alpejsko-himalajskiego.

Partie wierzchowinowe mają charakter monotonnych, szerokich płaskowyżów, zachodnie zbocza opadają łagodnie w stronę Wyżyny Irańskiej, wschodnie zbocza opadają stromo w dolinę Indusu. Góry Sulejmańskie stanowią barierę nie dopuszczającą wilgotnych wiatrów znad Morza Arabskiego nad Wyżynę Irańską. Od strony zachodniej roślinność półpustynna, od wschodniej - lasy podzwrotnikowe i sawanny.

Najwyższe szczyty:

• Takht-e-Sulaiman - 3487 m n.p.m.
• Khilafat Hills - 3,475 m n.p.m.
• Kesai Ghar - 3,444 m n.p.m.
• Zarghun Ghar - 3,578 m n.p.m.

Bibliografia

• Teodor Naumienko (red.) Atlas świata, Służba Topograficzna Wojska Polskiego - Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1962
• Bronisław Czyż Pakistan w: August Zierhoffer (red.) Geografia powszechna - tom IV. Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. Azja. Afryka, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1965
• Słownik geografii świata, Państwowe Wydawnictwo "Wiedza Powszechna", Warszawa 1977