Gennaro Verolino
| Arcybiskup tytularny Koryntu | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
23 grudnia 1928 |
| Nominacja biskupia |
5 września 1951 |
| Sakra biskupia |
7 października 1951 |
| Data konsekracji |
7 października 1951 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Gennaro Verolino (ur. 3 listopada 1906 w Neapolu, zm. 17 listopada 2005) – włoski duchowny katolicki, dyplomata watykański, arcybiskup, nuncjusz w krajach Ameryki Południowej.
Przyjął święcenia kapłańskie 23 grudnia 1928. Podjął pracę w dyplomacji Stolicy Apostolskiej. W okresie II wojny światowej pracował jako sekretarz nuncjatury na Węgrzech. Włączył się w akcję ratowania osób pochodzenia żydowskiego przez dostarczanie im dokumentów tożsamości, głównie paszportów szwedzkich[1], prowadzoną w Budapeszcie przez dyplomatę szwedzkiego Pera Angera. Z ks. Verolino współpracował również nuncjusz, arcybiskup Angelo Rotta.
Po wojnie Gennaro Verolino został mianowany nuncjuszem apostolskim w Salwadorze i Gwatemali (5 września 1951), z jednoczesnym nadaniem tytularnej stolicy arcybiskupiej Corinthus. Sakry biskupiej udzielił mu 7 października 1951 kardynał Clemente Micara. W 1957 arcybiskup Verolino został przeniesiony na nuncjaturę w Kostaryce. Od 1963 pracował w Kurii Rzymskiej, początkowo na stanowisku sekretarza ceremonii papieskich, następnie w Sekretariacie Stanu (1967-1969). W 1986 przeszedł na emeryturę. W 2001 obchodził jubileusz 50-lecia sakry biskupiej, a w 2003 75-lecia święceń kapłańskich.
1 października 2004 otrzymał przyznaną po raz pierwszy Nagrodę Pera Angera. Została ona ustanowiona przez rząd szwedzki ku pamięci ambasadora Angera dla osób zasłużonych w pracy humanitarnej i podejmujących inicjatywy na rzecz demokracji. Uhonorowano w ten sposób działalność arcybiskupa Verolino w okresie II wojny światowej.
W chwili śmierci był jednym z najstarszych biskupów katolickich na świecie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gennaro Verolino – Jad Waszem (ang.)