Przejdź do zawartości

Gioseffo Zarlino

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gioseffo Zarlino
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

prawdop. 31 stycznia 1517
Chioggia

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

4 lutego 1590
Wenecja

Gatunki

muzyka poważna, muzyka renesansowa

Zawód

kompozytor, teoretyk muzyki

Gioseffo Zarlino (ur. prawdop. 31 stycznia 1517 w Chioggii, zm. 4 lutego 1590 w Wenecji)[1]włoski kompozytor i teoretyk muzyki okresu renesansu.

Jego Le istitutioni harmoniche (1558) jest jednym z najważniejszych dzieł z teorii muzyki[1], a cała twórczość literacka jest podstawą do uznawania go za jednego z najwybitniejszych nowożytnych teoretyków muzyki[2]. Dokonał nowej klasyfikacji konsonansów i dysonansów. Wypracowane przez niego, na podstawie nauk Adriana Willaerta, zasady kontrapunktu zostały zaadaptowane przez innego włoskiego teoretyka muzyki, Orazia Tigriniego(inne języki) oraz później, przez ucznia Zarlina, Giovanniego Artusiego[1]. Zarlino jako pierwszy opisał i matematycznie uzasadnił budowę dwóch typów trójdźwięków, które nazwał „żywymi i radosnymi” oraz „smutnymi lub tęsknymi”. Koncepcja ta doprowadziła Hugona Riemanna do błędnych wniosków, jakoby Zarlino był prekursorem systemu dźwiękowego dur-moll[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Palisca 2004 ↓.
  2. a b Zarlino, Gioseffo, [w:] Encyklopedia Muzyczna (wersja internetowa Encyklopedii muzycznej PWM), Polska Biblioteka Muzyczna [dostęp 2025-02-15].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Claude V. Palisca: Zarlino, Gioseffo [Gioseffe]. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. Z. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]