Girodet-Trison

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Girodet-Trison
Ilustracja
Autoportret, ok. 1790, Ermitaż
Imię i nazwisko

Anne-Louis Girodet de Roussy-Trioson

Data i miejsce urodzenia

5 stycznia 1767
Montargis

Data i miejsce śmierci

9 grudnia 1824
Paryż

Narodowość

francuska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Apoteoza bohaterów francuskich poległych za ojczyznę (Osjan wita bohaterów francuskich), 1801, Malmaison Château

Girodet-Trison, właśc. Anne Louis Girodet de Roucy (ur. 5 stycznia 1767 w Montargis, zm. 9 grudnia 1824 w Paryżu)[1]francuski malarz i ilustrator.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wcześnie stracił rodziców i znalazł się pod opieką doktora M. Triosona, którego nazwisko przyjął w 1812 roku. Początkowo planował karierę wojskową i studiowanie architektury. Pod wpływam malarza o nazwisku Luquin zdecydował się na naukę w pracowni Jacques’a-Louisa Davida. W 1789 otrzymał Prix de Rome i sześć lat spędził w Rzymie. Do Paryża powrócił w 1795, w 1815 został członkiem École des Beaux-Arts w Paryżu. Otrzymał m.in. Order św. Michała i Legię Honorową.

Girodet-Trioson malował pod wyraźnym wpływem Davida, od mistrza przejął styl i technikę, jednak tematyka i emocjonalne ujęcie szczegółów są już zapowiedzią romantyzmu. Artysta poruszał tematykę mitologiczną i chętnie nawiązywał do literatury. Był płodnym ilustratorem i cenionym portrecistą, malował m.in. Napoleona i jego rodzinę, pisarza i polityka Chateaubrianda i rzeźbiarza Houdona.

W 1812 malarz odziedziczył znaczny majątek i zajął się pisaniem esejów poświęconych estetyce, które nie zdobyły uznania.

Prace[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Girodet-Trison, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2023-06-22].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ian. Chilvers: Oksfordzki leksykon sztuki. Warszawa: Arkady, 2002, s. 275. ISBN 83-213-4157-8.
  • Andrzej. Dulewicz: Słownik sztuki francuskiej. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986, s. 170-171. ISBN 83-214-0048-5.
  • Beata Jankowiak-Konik: Jak czytać obrazy. Leksykon malarstwa.. Poznań: Wydawnictwo IBIS, 2009, s. 275-276. ISBN 978-83-61482-83-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]