Gołąbek pośredni
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
gołąbek pośredni |
| Nazwa systematyczna | |
| Russula medullata Romagn. Docums Mycol. 27(no. 106): 53 (1997) | |
| Zasięg | |
 Zasięg w Europie | |
Gołąbek pośredni (Russula medullata Romagn.) – gatunek grzybów należący do rodziny gołąbkowatych (Russulaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Russula, Russulaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1877 r. Henri Charles Louis Romagnesi pod drzewami liściastymi we Francji i nadana przez niego nazwa naukowa jest aktualna[1]. Polską nazwę nadała Alina Skirgiełło w 1991 r.[2]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 4,5–7,5, wyjątkowo do 12 cm, początkowo wypukły, następnie rozpłaszczający się i w końcu głęboko wklęsły. Powierzchnia o barwie oliwkowej, szarooliwkowej, błękitnawozielonkawej lub szaroperłowej, zazwyczaj na środku ciemniejsza, orzechowa lub brązowa, czasami w niektórych miejscach jasnofiołkowa lub brązowa. Brzeg gruby, początkowo podwinięty, potem podgięty, nieco nierówny, gładki lub prążkowany. Skórka gładka, nieco błyszcząca, dająca się zedrzeć do połowy kapelusza[3].
Początkowo gęste, potem rzadsze, przy trzonie rozwidlone, zężone i nieco zbiegające, przy brzegutępe, początkowo o barwie kości słoniowej, potem z silnym jasnoochrowym odcieniem[3].
Wysokość 2,5–9,5 cm, grubość 1–3,2 cm, jędrny, walcowaty, początkowo pełny, potem watowaty. Powierzchnia biała, z czasem brązowiejąca[3].
Gruby, biały, u starszych okazów nieco żółknący. Zapach słaby, smak łagodny, tylko w blaszkach nieco ostry. Pod wpływem FeSO4 zmienia barwę na różowopomarańczową[3].
Jasnoochrowy[3].
- Cechy mikroskopowe
Podstawki 33–48 × 7,2–9,7 µm. Bazydiospory 6,5–8,7 × 5,5–6,5 μm, jajowate, pokryte tępymi, średniej wielkości brodawkami, hilum nieco amyloidalne. Cystydy 75–100 × 7,2–9,7 μm, wrzecionowate z długim kończykiem. W skórce rozgałęzione włoski i tępe lub główkowate dermatocystydy[3].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Występuje w Ameryce Północnej, Europie, Azji i Afryce. Najwięcej stanowisk podano w Europie[4]. Brak go w opracowanym w 2003 r. przez Władysława Wojewodę wykazie wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski[2], ale podano jego stanowiska w późniejszych latach[5].
Naziemny grzyb mykoryzowy występujący w lasach liściastych[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-03-02] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 504–617, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f g Alina Skirgiełło, Gołąbek (Russula). Grzyby (Mycota). Podstawczaki (Basidiomycetes), gołąbkowce (Russulales), gołąbkowate (Russulaceae), Warszawa-Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1998, s. 79–80, ISBN 83-01-09137-1.
- ↑ Występowanie Russula medullata na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-03-02] (ang.).
- ↑ Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2024-02-27] (pol.).